Arkado is een nieuwe naam voor mij. Wat opzoekingswerk leerde me dat de band blijkbaar zich al in 1983 vormde onder de naam BB2 (Better Be Together) in het dorpje Ödåkra, net buiten Helsingborg in Zuid-Zweden. Halverwege de jaren tachtig bestond de band uit bijna dezelfde leden als het huidige Arkado. Ze brachten een single uit, geschreven door Martin Kirschner en Mikael Skafar. De handdoek werd in 1988 in de ring gegooid al werkte de band in stilte verder met U2, Saga, Toto, Europe en Survivor als muze. Na een hiaat van dertig jaar kwamen de leden terug samen voor wat eerst een eenmalig optreden ging worden. Uiteindelijk escaleerde dit naar de vorming van Arkado in augustus 2018, dit met enkele nieuwe extra leden. Hun fundamentele idee was om alleen hun eigen geschreven materiaal en songs te spelen en uit te voeren. Hun debuut ‘Never Say Never’ verscheen in 2020 en definieerde een geluid waarin aanstekelijke melodieën en refreinen aan de basis lagen. In deze opvolger horen we wat extra diepte door een licht symfonische toets. Opnames en mix gebeurden door Mikael Svensson in de LdM Studios in Helsingborg. Mastering van het album werd door Thomas Plec Johansson in Panic Room in Göteborg gedaan. Nello Dell’Omo stond in voor het artwork, gekend van Mecca, Jim Peterik, Silent Tiger, Stan Bush etc. Wat moeilijk om de huidige line-up te vinden, maar als ik me niet vergis zou deze onder andere bestaan uit vocalist / gitarist Philip Lindstrand en toetsenist Mikael Svensson. De intro ‘Voyage’ opent de schijf op een indrukwekkende maar neerslachtige wijze. Het titelnummer vervolgt een pak opgewekter met de knappe vocalen, die duidelijk veel in hun mars hebben. Deze gaat vrij stevig te keer met eighties klinkende gitaar en ondersteunende keyboard. Veel melodie en pit, die me vrij makkelijk over de streep konden trekken. ‘Running Through The Night’ vervolgt iets in eenzelfde stramien, wat me enkel vrolijk maakt. Hier en daar hoor ik snuifjes van Europe terug. Er wordt vocaal opvallend goed gepresteerd, iets wat bij het gigantische oorwormpje ‘I Gave My Heart’ nog extra opvalt. Ja man, laat maar komen zou ik zeggen. De gevoelige snaren werden aangeraakt bij het voorstellen van het album door de single ‘You Make Me Feel’: https://www.youtube.com/watch?v=_8ulojpTNHc. Wat een bommetje. We steken nog een tandje bij met ‘Rising High’, dat met pittig solerend fretwerk bijgestaan wordt. Het aanstekelijke ritme zorgt voor veel energie en het tikkend voetje neem ik er graag bij. Vreemde eend in de bijt is toch wel ‘Her Mothers Lullaby’, die op een mysterieuze wijze met piano van wal gaat. Liefhebbers van keyboard zullen ‘Unchain The Night’ zeker omarmen. Joey Tempest zit overal achter de hoek. Soms klinken de nummers als Toto met een harder randje. Zo nu en dan schiet een band boven de verwachtingen uit en dat moet je koesteren. Ja, ik ben een jongen uit de eighties die deze sound wellicht tot mijn laatste dagen zal koesteren, maar deze Arkado heeft toch erg veel doen bewegen bij mij. En wellicht zal dat ook zo zijn bij fans van Silent Tiger of Sapphire Eyes, maar voor mij kan het wellicht niet veel beter worden dan dit. Sorry dat ik in herhaling val maar Arkado, way to go! Nu hopen dat we deze band ook in onze contreien eens mogen spotten, maar dit is materiaal die me eventueel zou kunnen overhalen om het wat verder (Zweden?) te zoeken.

Rocking Klingon (90)

Pride & Joy Records PJM 13811

Tracklist: 1. Voyage 2. Open Sea 3. Running Through The Night 4. I Gave My Heart 5. You Make Me Feel 6. Rising High 7. Her Mothers Lullaby 8. Long Way To Go 9. Unchain The Night 10. Like Something Heaven Sent 11. Show Me The Light Again