Het duurde vier jaar vooraleer de Finse band Counting Hours met een vervolgalbum kwam, na hun uitstekende debuutplaat ‘The Will’. Deze band met ex leden van The Chant en Shape Of Despair brengt een heerlijke mix van melancholische metal, melodic doom met hier en daar een vleugje death. Dit is zeker weerom te horen op ‘The Wishing Tomb’: een top album. Absoluut uitgangsbord is de zeer goede cleane zang van Ilpo Paasela (The Chant). Zelden hoorde ik zo een warme, gevoelige stem. Zoals vele top zangers in dit genre kan hij ook een stevig stukje grunten. De klemtoon op dit album ligt zeker op het melodische en melancholische maar er zijn zeker genoeg “hardere” stukken om vele metalfans te bekoren. Ik hoor vooral invloeden van de recentere albums van My Dying Bride maar ook zeker van de oudere Katatonia. Als fan van dit genre durf ik gerust zeggen dat Counting Hours tot één van de betere bands in dit genre behoort, zelfs al hebben ze nog maar twee albums. De band legt immers erg veel gevoel in hun nummers, ook in de steviger momenten. Een absoluut top nummer is zeker ‘Timeless Ones’ met tempo en riffs à la My Dying Bride: slepend, traag maar met zo veel gevoel en toch hier en daar met pit. Die zang kruipt dan ook nog onder je vel. Hier hoor je toch ook invloeden van The Chant, een progband, maar dan met meer pit. ‘Away I Flow’ gaat wat sneller en is wat pittiger maar opnieuw die zo aanstekelijke riffs … klasse. Maar het heeft eigenlijk geen zin om elk nummer apart te beschrijven: ze zijn alle negen even goed. Counting Hours bestaat het als geen ander om harde stevige muziek met melodie te combineren tot een geweldige sound en om cleane zang en grunt naar een uitzonderlijk niveau te tillen. Dit is een album om grijs te draaien.

Bart Verlinde (95)

Ardua Music

Tracklist: 1. Unsung Forlom 2. Timeless Ones 3. Away I Flow 4. All That Blooms 5. Starlitt / Lifeless 6. The Wishing Tomb 7. No Closure 8. A Mercy Fall 9. The Well Of Failures