Het is moeilijk om je te profileren als fan van Weeping Silence. Sta ons toe dat eerst even te verduidelijken. Weeping Silence werd in 1995 opgestart in Siggiewi, Malta als gothic metal band. Na reeds een aantal wisselingen in de line-up werd in 2008 een eerste full-album voorgesteld. ‘En Of An Era’ liet een female fronted band horen die je inderdaad als gothic metal act kon omschrijven. ‘Theatre Of Life’ volgde in 2011 en een jaar later was de band er terug met ‘For The Unsung’. Op dat derde full-album hoor je al een eerste koerswijziging, terwijl ook Anders Jacobsen (Draconian) zijn opwachting maakte als vocalist op een paar nummers. Van gothic metal verschoof het muzikale spectrum richting gothic / doom metal. Dat gegeven werd verder doorgetrokken tijdens ‘Opus IV Oblivion’ dat met een fel gewijzigde line-up in 2015 op de markt werd gebracht. Ook voor dit nieuwe werk werd de line-up stevig door elkaar gehaald: enkel gitarist en enige overblijver van de originele line-up Mario Ellul, vocalist Dario Pace Taliana en toetseniste Alison Ellul bleven aan boord. Nieuwkomers zijn Julian Mallia (drums), Glenn Paul Pace (gitaar) en Manuel Spiteri (bass). Ook qua muzikale stijl krijgt Weeping Silence een stevige make over. Het eerste wat opvalt is het feit dat men niet meer in het vakje “female fronted” past. Ook de gedeeltes doom en gothic zijn nog maar minimaal te horen in de nieuwe sound die tegenwoordig eerder een mix is geworden van melodic metal, met wat prog invloeden en zelfs wat death metal invloeden. Of de fans die allemaal zullen slikken is een andere vraag. Zelf vinden we het negen tracks tellende ‘Isles Of Lore’ niet slecht, want we krijgen best wel mooi opgebouwde nummers te horen. Maar, … er is inderdaad een grote “maar”: geen van die nummers doet ons in katzwijm vallen. Ze kabbelen allen vrij rustig voorbij en nergens blijft er veel hangen van de tracks. We missen dus duidelijk kracht en agressiviteit. Zeker als men de term death wil gaan hanteren, voelen we ons stevig te kort gedaan. Melodie is er wel voldoende en daar er heel wat tempo en ritme wisselingen te horen vallen, kunnen we ook nog net leven met het deeltje “progressive”, al missen we dan de technische hoogstandjes die een pak andere progressive metal bands wel aanleveren. Dus of al deze veranderingen de band ten goede zullen komen, betwijfelen we eerlijk gezegd enorm. Zelf vinden we deze ‘Isles Of Lore’ “oké”, maar ook niet meer dan dat. Het is in ieder geval niet het album geworden waarop we gehoopt hadden.

Luc Ghyselen (62)

ViciSolum Productions

Tracklist: 1. The Watcher On The Walls 2. Serpentine 3. The Collector 4. The Beast And The Harrow 5. Interlude 6. Engulfer 7. Where Giants Roamed 8. A Silent Curse 9. The Legend Of Matteo Falzon