Toen ik de wekelijkse lijst met te bespreken albums bij MUSIKA doornam en daarin de naam Master opmerkte, begon mijn hart spontaan sneller te kloppen. De groep rond Paul Speckmann geldt als een pionier binnen de death metal maar bereikte nooit de commerciële successen van genregenoten als pakweg Entombed, Suffocation of Obituary. Sterker nog: na een bestaan van bijna vier decennia, zullen velen amper en sommigen mogelijks zelfs helemaal niet van dit gezelschap hebben gehoord. Met een lichte vorm voor overdrijving zou je kunnen stellen dat de term “cultgroep” voor een band als Master werd uitgevonden. Zelf ontdekte ik de groep ook pas enkele jaren geleden. Een recensie van het album ‘Vindictive Miscreant’ trok mijn aandacht en enkele luistersessies later was ik verkocht. De opvolger hiervan mogen beoordelen? Ik stel me met alle plezier kandidaat! Dit intussen reeds vijftiende studioalbum van meester Speckmann en onderdanen krijgt als titel ‘Saints Dispelled’ mee. Halverwege januari wordt het via Hammerheart Records op ons losgelaten. Net te laat voor kerst dus maar mogelijks een kans om het komende metaljaar met een knal in te zetten.

‘Destruction in June’ is het eerste nummer dat op de luisteraar wordt afgevuurd. Meteen een stevig openingsoffensief en dat mag je gerust letterlijk nemen. Teksten werden er helaas niet meegeleverd en dat is zonde. De schrijfsels van Speckmann zijn maar al te vaak doordrongen van maatschappijkritiek en maken Master net dat tikkeltje relevanter dan de doorsnee metalgroep. Wat opzoekingswerk leert me dat de titel naar alle waarschijnlijkheid verwijst naar de vernietiging van de in Oekraïne gelegen Kachovkadam door Russische troepen. Genoeg geschiedenis, laten we ons focussen op het muzikale. De drumslagen van de Tsjech Peter Bajči zijn van bij de start prominent hoorbaar en leiden het nummer in. Lang duurt het niet vooraleer we met de vocalen van Speckmann worden geconfronteerd. Na een intense schreeuw krijgen we het gepatenteerde stemgeluid van de groepsleider te horen. Wat de man uit zijn strot weet te persen, voelt niet enkel vertrouwd aan… het klinkt bovenal verdomd boosaardig! Waarom zou je een winnende formule ook veranderen? De principiële gitaarriff herhaalt zich doorheen het leeuwendeel van het nummer, wat gesoleer halverwege en het refrein uitgezonderd. Het geeft ‘Destruction in June’ een repetitief kantje maar zorgt er terzelfdertijd voor dat het moeilijk uit het hoofd valt te krijgen. Hoe dan ook: als opener is dit een absolute voltreffer.

Meteen hierna is het de beurt aan de eerste single van deze plaat: ‘Walk in the Footsteps of Doom’. Begrijpend luisteren en death metal mogen dan maar zelden samengaan, ik meen toch duidelijk een aanklacht tegen de hele woke-beweging te horen. Iets wat ik overigens alleen maar kan onderschrijven. Het korte maar opzwepende refrein, het heeft iets van een geweersalvo, is wat mij het meest bijblijft. Wederom een geslaagd nummer, daar is de repeat-knop van mijn muziekinstallatie getuige van. We zijn intussen bij ‘Saints Dispelled’ aangekomen. Instrumentaal heeft het titelnummer meer weg van thrash metal. Het contrast met de death metalzang van Paul Speckmann resulteert in een bijzonder genietbare luisterervaring. Bij ‘Minds Under Pressure’ is er opnieuw een hoofdrol weggelegd voor het refrein. Hoe de zang en instrumenten één geheel lijken te vormen, is best opvallend. Zowel ‘Find Your Life’ als ‘Marred and Diseased’ zijn bij momenten verrassend melodisch van aard en laten zo een verschillende kant van de groep horen. Wanneer ‘The Wiseman’ aanvangt, is het even schrikken. Het is namelijk een oosterse melodie die deze compositie van een inleiding voorziet. Een sitar in een nummer van Master? Dat ik dit nog mag meemaken… Na deze genre vreemde passage wordt er overgegaan naar de orde van de dag en krijgen we opnieuw de ouwe getrouwe Master te horen. Aan ‘The Wizard of Evil’ de taak om dit album af te sluiten. Geen idee naar wie de titel verwijst maar wanneer Speckmann iets voorbij halfweg “Are you afraid?” brult, stem ik hier volmondig mee in. ‘Saints Dispelled’ liet zich vooralsnog op geen miskleunen betrappen en ook het slotakkoord houdt deze traditie in stand. Het mag misschien niet het meest verrassende nummer vormen, oerdegelijk is het zonder enige twijfel!

Na zo’n veertig minuten zit het reguliere gedeelte van deze langspeler erop. Wat mij werd voorgeschoteld, smaakt absoluut naar meer. Het is een behoefte waar ook op wordt ingespeeld. Zo krijgen we bij wijze van toegift niet één maar twee bonusnummers te horen. Het eerste hiervan is ‘Nomads’, een titel die overigens met de groepsleider valt te linken. Wie een metropool als Chicago inruilt voor een plaatsje in de Tsjechische Republiek, heeft nomadenbloed door de aderen stromen. Death metal aangevuld met een fikse scheut thrash: ook ‘Nomads’ levert waar Master om bekend staat. Met een speelduur voor ruim acht minuten vormt ‘Alienation of Insanity’ veruit het langste nummer op deze plaat. Maar wees gerust, vervelen doet het allerminst. Naast de muzikale degelijkheid, bezorgt deze compositie mij een sentiment van kinderlijke nieuwsgierigheid. Wat is toch dat woord dat helemaal aan het einde talloze keren wordt herhaald? Ik gaf het eerder reeds aan: de afwezigheid van teksten is een tegenvaller. Langs de andere kant maakt het ruimte voor verbeelding en fantasie. Halfvol of halfleeg? Het is maar hoe je het wil bekijken. Omtrent het niveau van dit album is dan weer geen interpretatie mogelijk. Met ‘Saints Dispelled’ geeft Master andermaal blijk van meesterschap. Louter op basis van de verkoopcijfers zullen Speckmann en kompanen de strijd vermoedelijk nooit winnen. Dat ze de lat voor de concurrentie hoog leggen, is echter een prestatie op zich.

Pieter-Jan Vanden Broeck (84)

Hammerheart Records HHR 2024-01

Tracklist: 1. Destruction In June 2. Walk In The Footsteps Of Doom 3. Saints Dispelled 4. Minds Under Pressure 5. Find Your Life 6. Marred And Diseased 7. The Wiseman 8. The Wizard Of Evil 9. Nomads (Bonus) 10. Alienation Of Insanity (Bonus)