Hou je van enorm technische vaardigheden verpakt in een muzikale stijl die je niet in één woord kan omschrijven en die x-aantal luisterbeurten nodig heeft om zich volledig te laten doorgronden? Dan zit je hoogstwaarschijnlijk goed bij Vipassi, een internationaal viertal dat met ‘Lightless’ een tweede full-album op de markt brengt. Vipassi werd in 2011 opgestart door drummer Daniel Presland en Ben Boyle (gitaar, synthesizer). Hoofdbedoeling van beide heren: het brengen van heel technische instrumentale extreme progressive metal. Bassist Brendan Brown werd er al vlug bijgehaald en gitarist Benjamin Baret kwam een jaartje later mee aan boord. Het kwartet liet zijn inspiratie de vrije loop gaan en zorgde in 2016 met ‘Śūnyatā’ voor een eerste ep. Een jaartje later werd Brendan vervangen door Arran McSporran die kiest voor een fretless bass om zijn kunnen te bewijzen. Met ‘Lightless’ zorgt dit kwartet voor een compleet instrumentaal album dat acht tracks telt. Acht tracks die tal van verschillende tempo’s en ritmes aangemeten krijgen, die het ene moment enorm krachtig en gedreven klinken om het volgende moment zacht en kalm verder te kabbelen. Elke track laat ook horen hoe goed de muzikanten met hun instrument overweg kunnen. Voeg daaraan toe dat de nummers ook een mooie opbouw kennen en natuurlijk vakkundig gearrangeerd werden, en de liefhebbers van het (sub)genre weten niet wat hen allemaal overkomt. Wij eerlijk gezegd ook niet, want het technische aspect ligt hier waarschijnlijk een heel stuk boven het niveau dat we meer gewoon zijn. We geven eerlijk toe dat we na elke nieuwe luisterbeurt nog dingen “ontdekken” en denken ook elke keer opnieuw dat we sommige stukken en accenten vast en zeker nog niet gehoord hebben. Dat het geheel een enorme variatie in tempo’s, ritmes, graduaties aan kracht en zachtheid aanbiedt, moeten we u waarschijnlijk niet meer vermelden. Of we dan ook daadwerkelijk overdonderd worden door al dit technische vernuft? Eerlijk gezegd niet echt, we krijgen te veel het gevoel dat de nummers een aaneenschakeling zijn fragmenten en stukjes waar elke muzikant hier zijn eigen technische kunnen in wil aanbrengen zodat iets ontstaat als een “kijk, mama, zonder handen”-geheel. Met andere woorden: zo’n muziek is voor ons, simpele metal fanaten, duidelijk te hoog gegrepen, al kunnen we ons wel indenken dat een aantal muzikanten hierop zullen kicken.

Luc Ghyselen (70)

Season Of Mist SOM 767

Tracklist: 1. Lightless 2. Labyrinthine Hex 3. Morningstar 4. Shapshu 5. Phainesthai 6. Ruination Glow 7. Neon Rain 8. Promethea