Death Row II @ De Leest, Izegem.

De tweede editie van Death Row gaat door in De Leest te Izegem, een vrij grote locatie waar een uitstekende klank onze oren kan doen genieten. De organisatoren van Death Row nodigden zes Belgische bands uit om ons een uitstekende muzikale namiddag / avond te bezorgen.

Omstreeks 16u00 mag de eerste van dit zestal ons proberen te overtuigen van hun kunnen. Galg & Vuurdood doen dit helemaal niet slecht, integendeel. We worden al vlug meegesleurd in het muzikale verhaal dat dit viertal ons aanbiedt. Het kwartet zorgt voor een dreigende en kille sound die ze vertolken middels krachtige nummers die baden in duisternis. Naast knap opgebouwde tracks uit de ep ‘Roes Van Geweld’ uit 2017, krijgen we ook een voorsmaakje met een compleet nieuw nummer. Galg & Vuurdood blaast ons niet weg, maar is wel een aangename “ontdekking” voor ons. Energieke en gedreven stukken worden immers mooi afgewisseld met meer melodieuze stukken passages en zelfs wat sfeervolle deeltjes. Een knappe opener.

*Foto’s: Galg & Vuurdood*

Bleedskin is een death metal ensemble uit de buurt van Namen. We hebben de band reeds een aantal keer aan het werk gezien en gehoord, en zien dat Bleedskin zich tegenwoordig als trio presenteert waarbij gitariste Céline Mazay en bassist Rémy Adam vanaf nu de vocalen voor hun rekening nemen. Drummer Logan Dykes vervolledigt hier de line-up. We zien een trio aan het werk dat geniet en enthousiast staat te musiceren. Vooral Céline en Rémy lijken zich beter dan ooit in hun vel te voelen. Hun krachtige en toch agressieve sound bevat de nodige melodie om ons vlot te overtuigen. Voeg daar de soms best wel technische gitaar en bass hoogstandjes aan toe en je verkrijgt een geluid dat ons alvast weet te overtuigen zodat de toekomst echt wel mooi oogt voor Bleedskin. Het is in ieder geval een band die wij nauw aan het hart sluiten.

*Foto’s: Bleedskin*

Crux Tenebris kiest dan weer voor een melodic death metal sound, waarin wij af en toe een black randje in menen te ontwaren. Ook dit gezelschap staat sterk en enthousiast op het grote podium en gebruikt dat podium ook. Zeker vocalist Ken van der Cruyssen en bassist Branco Fock maken dankbaar gebruik van die ruimte. Dat heet dan enthousiasme uitstralen en dat slaat dan ook vlot over naar het publiek dat het geheel heel zeker weet te smaken. Daarnaast zijn we ook aangenaam “verrast” door de echt wel heel melodieuze gitaarlijnen die Lex From The Cross uit zijn instrument weet te halen. Agressie, kracht en melodie worden dus samengebracht in goed opgebouwde nummers waarvan we heel zeker afsluiter ‘One’ onthouden. Een knappe set dus van Crux Tenebris.

*Foto’s: Crux Tenebris*

Met Moker komen we aan bij deathcore, en … heel eerlijk, dit (sub)genre ligt ons een stuk minder, ook al omdat het de sound, naar onze smaak dan toch, te veel neigt naar hardcore. Toch zorgt ook Moker voor een set die duidelijk gesmaakt wordt door het publiek. Het gezelschap staat ook heel energiek en gedreven op de planken en vooral vocalist Ad de Wachter kan geen milliseconde stil staan. Hij is dan ook de man die ervoor zorgt dat de aandacht van het publiek zeker niet afdwaalt en bijna uit zijn hand eet. Moker is dus zeker minder “ons ding”, maar zeker niet de minste van de bands naar de smaak van het publiek.

*Foto’s: Moker*

Wij hebben het dan weer meer voor Fractured Insanity, een death metal band die bijna een thuismatch speelt. Ook dit viertal weet al vlug het publiek voor zich te winnen met hun brutale en agressieve sound waar we ook opnieuw de nodige melodie in ontwaren. Speelvreugde en enthousiasme zijn de andere ingrediënten tijdens deze show die de heren proberen over te zetten naar het publiek. Dat gaat eigenlijk best wel heel goed, enkel de vraag om een moshpit en een wall of death blijft eerder onbeantwoord, maar dat kan ook wel liggen aan het feit dat de zaal zeker niet uitverkocht is. Spijtig, maar de afwezigen hadden ook nu weer zeker en vast ongelijk. Fractured Insanity zorgde immers voor een erg strakke en geslaagde set die, naar onze smaak dan toch, best nog wat langer mag duren.

*Foto’s: Fractured Insanity*

Carnation durven wij, van MUSIKA, bestempelen als de grootste troefkaart in België als het aankomt op death metal. Toch overtuigde het laatste concert dat we zagen van de band ons niet echt, zodat we hier dachten dat Carnation het moeilijk zou hebben na de toch wel daverende set van Fractured Insanity. Maar van zodra de heren het podium inpalmden, smolten onze twijfels als sneeuw voor de zon. Carnation zorgde immers voor een heel krachtig geheel waar melodie, agressie en kracht met elkaar wedijverden om de meeste aandacht. Voeg daaraan toe dat we een heel gedreven en enthousiast vijftal op het podium zagen, zodat er niets aan het toeval werd overgelaten. Carnation zorgt hier voor een topconcert en put daarvoor uit zowel ouder werk als nummers uit hun meest recente album. Het spreekt voor zich dat de band het publiek compleet uit de bol laat gaan door zo energiek en gedreven voor de dag te komen zodat deze tweede editie van Death Row een schitterende apotheose mee krijgt.

*Foto’s: Carnation*

We zijn enorm benieuwd wat de toekomst brengt voor Death Row. Als we mogen afgaan op het werk, zit het het heel goed, want de organisatie lijkt ons top. Spijtig van de toch wat magere opkomst, maar iedereen die er wel bij was, is waarschijnlijk nog steeds aan het nagenieten van de bands. Geen van de bands zakte door het ijs. Zelf zijn we het meest enthousiast over de sets van Bleedskin, Fractured Insanity en Carnation, maar dat betekent niet dat we niet genoten hebben Galg & Vuurdood en Crux Tenebris, terwijl ook Moker het publiek weet te overtuigen.

Met dank aan de organisatie van Death Row.

Tekst & foto’s: Luc Ghyselen.