De Griekse black metal pioniers van Varathron onder aanvoering van Stefan Necroabyssious mogen inmiddels vijfendertig kaarsjes uitblazen. Het is volgens ons niet overdreven om te stellen dat Varathron niet enkel mee aan de wieg heeft gestaan van de Griekse black metal scene maar ook dat ze steeds trouw zijn gebleven aan hun undergroundgeluid. En hoewel dit nieuwe, zevende studioalbum onmiskenbaar klinkt als Varathron, zijn we toch verrast door hetgeen we te horen krijgen. Aandacht voor Griekse traditionele instrumenten is er reeds te horen van bij intro ‘Ascension’, een instrumentale opener waar de folkinstrumenten met de meeste aandacht gaan lopen. Toch is dat niet het gene wat het meest in het oog springt op ‘The Crimson Temple’. Zonder twijfel klinkt Varathron ook nu weer bij momenten furieus, agressief en verwoestend terwijl op andere momenten dat typische midrange tempo wordt gehanteerd met keyboards, backing koorzang en al die andere elementen die eenvoudigweg behoren tot het handelsmerk van de band. Wat ons echter opvalt, is dat Varathron wellicht haar meest epische én catchy album in haar bestaan heeft afgeleverd terwijl er bijna onmerkbaar enorm veel kleine verrassingen in verwerkt zitten. Zoals wel vaker het geval is bij albums die bij een eerste luisterbeurt vrij eenvoudig klinken, is eerder het tegendeel waarheid. Nooit eerder klonk Varathron volgens ons zo rijk en uitgewerkt zonder dat het complex klinkt. Naar ons gevoel een kenmerk van puur vakmanschap. Het maakt dat we danig onder de indruk zijn van ‘The Crimson Temple’. Het moet geleden zijn van ‘Walpurgisnacht ‘ (uit 1995) dat we zo werden meegezogen door een album van de band. En niet dat we van hun ander werk niet konden genieten maar deze ‘The Crimson Temple’ staat werkelijk nu al bovenaan. We willen de bands geen eten geven die beweren dat hun laatste album hun beste is maar voor deze ‘The Crimson Temple’ willen zelfs wij een uitzondering maken. Alles wat we van Varathron verwachten is aanwezig maar dan nog eens aangevuld en verrijkt met elementen die enkel zorgen voor een toegevoegde waarde. We willen hierbij eens even onder de aandacht brengen dat met name het gitaarwerk meevoert naar pakweg het album ‘Triarchy Of The Lost Lovers’ van spitsbroeders Rotting Christ zonder dat het gedateerd of gepikt klinkt. Kortom, Varathron is erin geslaagd een plaat te maken die op sublieme wijze zorgt voor de perfecte blend tussen nostalgie én nieuwe invalshoeken. Daarenboven – en ook dat is in het verleden wel anders geweest – is de productie van bijzonder hoog niveau. U had het vast al begrepen maar we zijn helemaal verslingerd aan dit album. Stefan Necroabyssious klinkt nog steeds even rauw en gedreven als in zijn jonge jaren en de métier van de muzikanten staat als een paal boven water. Het is werkelijk onmogelijk om een favoriet nummer aan te duiden. Het is voorwaar geen evidentie om na vijfendertig jaar zo fris van de lever te klinken als Varathron tentoonspreidt op ‘The Crimson Temple’. Al wie fan is van de typische Griekse sound kan / moet deze plaat blindelings aanschaffen. Een pareltje van formaat.

K.H. (98)

Agonia Records

Tracklist: 1. Ascension 2. Hegemony Of Chaos 3. Crypts In The Mist 4. Cimmerian Priesthood 5. Sinners Of The Crimson Temple 6. Immortalis Regnum Diaboli 7. To The Gods Of Yore 8. Shrouds Of The Miasmic Winds 9. Swamp King 10. Constellation Of The Archons