Malevolence, Sylosis, Justice For The Damned, Guilt Trip @ Kavka Zappa, Antwerpen.

Als er één zaal naam maakt als zowat het nieuwe mekka om bands binnen de hardere genres aan het werk te zien, is het ongetwijfeld Kavka Zappa in Antwerpen. Op een locatie zonder risico op burenhinder mag het er al eens luider aan toegaan. Kortom de ideale locatie voor een avondje bruut hardcore geweld.

Het absolute begin van opener Guilt Trip hebben we helaas gemist – fijn zo parkeergelegenheid in de onmiddellijke omgeving maar als er veel volk op de been is, staat het toch allemaal hopeloos vol. Niettemin, het vijftal uit Manchester mocht de spits afbijten. Een jaar geleden deden ze nog een headlinetour waarbij ze o.a. de Botanique aandeden. Kortom, Guilt Trip kan toch bogen op een sterke live reputatie. Zo agressief mogelijk klinken is sinds het begin in 2015 het doel van de heren en daar slagen ze meer dan behoorlijk in! Met nummers als ‘ Severance’, ‘Guilt Trip’ en ‘Eyes Wide Shut’ om er deze uit te pikken, vliegt het halfuur voorbij. De voorste gelederen laten zich al meteen van hun enthousiaste zijde zien en raken duidelijk opgewarmd.

*Foto’s: Justice For The Damned*

Het Australische Justice For The Damned bracht een ronduit loodzware set. De band neigt dan ook veeleer naar deathcore dan hardcore maar dat kon de pret niet drukken. Zelf vonden we het geluid bij de sympathieke Australiërs net iets minder afgeregeld waardoor vooral de zang nogal eens verloren ging in de muur van geluid. De band bedankte uitgebreid headliner Malevolence voor de uitnodiging om mee op tour te gaan want zoals de heren zelf aangaven, voor een Australische band is touren in Europa een dure aangelegenheid. Dat Justice For The Damned een forum verdient, maakten ze echter héél erg duidelijk. Met name afsluiter ‘Pain Is Power’ – om er dat uit te pikken – is echt een dijk van een nummer dat simpelweg garant staat voor een héél stevig feestje. De moshpit werd naarmate de setlist vorderde steeds groter en bereikte het toppunt bij de afsluiter. Even geheel terzijde maar het viel ons op dat het publiek verdeeld was tussen een oudere garde – waar we onszelf bij rekenen overigens – en een ruim aanzienlijk jonger publiek. Niet alleen bewijst het dat het genre verre van dood is maar ook dat de jeugd zelfs op een doordeweekse dag best nog wel eens weet te genieten van een feestje.

*Foto’s: Sylosis*

Het jaar van de oprichting van Guilt Trip – 2015 dus – was meteen het jaar waarin Sylosis voor het laatst ons land aandeed. En nee voor één keer is covid niet de enige oorzaak waarom het zo lang duurde voor deze Britten nog eens naar onze contreien kwamen. Allereerst is Sylosis een band die ondanks hun staat van dienst volgens onze mening schromelijk onderschat én ondergewaardeerd is. De band bestaat intussen drieëntwintig jaar en heeft in die tijd zes studio-albums afgeleverd waarvan ‘A Sign Of Things To Come’ eerder dit jaar verscheen. In al die jaren is de band geëvolueerd van een eerder melodische trash band tot veel meer de metalcore band die ze op vandaag zijn. Dat oprichter / zanger / gitarist Josh Middleton als creatieve brein enige jaren de dienst is gaan uitmaken bij Architects heeft de activiteit van Sylosis ook geruime tijd op een lager pitje doen belanden. Maar kijk, sommige zaken zijn het wachten duidelijk meer dan waard. Sylosis kwam bijzonder energiek en strak voor de dag met een oerend hard maar loepzuiver geluid. Met een setlist waar het nieuwe album goed vertegenwoordigd was middels de openingsnummers ‘Poison For The Lost’ en ‘Pariahs’ en verderop ook ‘A Sign Of Things To Come’ bleek dat de band het vuur wel écht in het talrijk opgekomen publiek wist te jagen. We menen te mogen stellen dat de appreciatie er eentje was in beide richtingen. Steengoede performance van Sylosis waarvan we enkel kunnen hopen ze dit keer sneller terug te bewonderen zijn in ons land.

*Foto’s: Malevolence*

Afsluiter van de dag was Malevolence. Dit vijftal uit Sheffield brengt sedert 2010 muziek die nogal eens omschreven wordt als de perfecte blend tussen hardcore en metal. Om maar te zeggen dat er ook weer niet echt een uitgesproken label op te kleven valt. Wat wél gezegd kan worden, is dat ze garant staan voor een enorme dosis aan energie op het podium, niet in het minst belichaamd door frontman Alex Taylor. Het moet gezegd, het is lang geleden dat we een band nog zo gelukkig hebben weten staan op een podium. Taylor kreeg de gelukzalige grijns met geen mogelijkheid van zijn gezicht en vuurde constant de troepen aan. Het bleek volgens Taylor het eerste optreden van de tour waar geen hekkens geplaatst werden tussen podium en publiek en daar genoot de band immens van – de persfotografen net ietsje minder. Hij nodigde met de regelmaat van de klok zowat de ganse zaal uit om op het podium te kruipen om te stagediven. Resultaat van het gebeuren was een ronduit kolkend feestje dat de ruime helft van de zaal in beslag nam. We durven denken dat als er in de zaal niet van die gigantisch pilaren zouden staan, de moshpit enkel nóg groter was geweest. De band opende met ‘Malicious Intent’ – eveneens titeltrack van hun laatste ijzersterke album en startte daarmee een vuur dat niet meer zou doven. Toen ongeveer halfweg het rustiger ‘Higher Place’ werd ingezet, maande Taylor iedereen aan om aanstekers of gsm-lichtjes boven te halen ‘om een Justin Bieber sfeer te creëren’. ‘Higher Place’ was vooral het nummer waarbij co-vocalist Konan Hall mocht demonstreren dat hij ook live over een bijzonder krachtige cleane stem beschikt. Ongetwijfeld één van de hoogtepunten al volgden ze naar ons gevoel elkaar in hoog tempo op. Vlak vóór ‘Higher Place’ konden we immers genieten van ‘Self Supremacy’ wat tot onze persoonlijke favorieten mag gerekend worden. Dat er ruimschoots geput werd uit het laatste album is de logica zelve gezien de tour de naam van het album draagt maar Malevolence vergat ook de fans van het eerste uur niet met ondermeer ‘Condemned To Misery’. Het maakte voor het enthousiasme van band en publiek eigenlijk allemaal niet uit, het was één groot feestje. Een stevig feestje. Malevolence bevestigde wat we al langer wisten: dit is een band die je absoluut live aan het werk moet zien. De energie die ervan uitstraalt is werkelijk ongelooflijk. Kortom, het absolute orgelpunt van een méér dan geslaagde avond!

Met dank aan Koen Goetschalckx (Sonic Excess).

Tekst: K.H.

Foto’s: Peter Vangelder.

P.S.: geen foto’s van Guilt Trip wegens het feit dat onze fotograaf te laat was.