Als er één persoon bestaat binnen de Griekse black metal scene die de status van levende legende heeft bereikt, is het ongetwijfeld George Zacharopoulos doorgaans beter bekend als The Magus (of ook nog Magus Wampyr Daoloth of ook wel Morbid). De cultstatus wist hij te bereiken door minstens bijdragen te hebben geleverd aan talloze albums én door meerdere bands of projecten uit de grond te hebben gestampt waaronder het ter ziele gegane Necromantia. Sinds zijn spitsbroeder Baron Blood bij Necromantia in 2019 plots overleed, besloot hij de band stop te zetten. Er kwam wel nog het album ‘To The Depths We Descend’ in 2021 dat niet meer of minder was dan een eerbetoon aan Baron Blood maar toen ging de stekker er definitief uit. Het betekende geenszins dat de man plots zonder inspiratie zat want hij had intussen samen met Jim Mutilator de band Yoth Iria opgericht. Beiden vonden elkaar zo terug na hun verleden bij Rotting Christ. The Magus is allesbehalve gekend van live performances terwijl Jim met Yoth Iria wel degelijk op podia wilde staan. Nu is er dus het lang aangekondigde album ‘Vissodomontas’ onder ’s mans naam. Samen met Gitarist El en drummer Maelstrom – beiden onder meer gekend van bij Thou Art Lord – dook hij de studio in om zijn nieuwste donkere hersenspinsels uit te werken. Het resultaat valt te beluisteren gedurende bijna een uur lang in negen nummers. Dat het album duister en onheilspellend klinkt, was te verwachten uiteraard. Toch klinkt The Magus anders dan we doorgaans gewend zijn. En in alle eerlijkheid, niet alles op ‘Vissodomontas’ vinden we even sterk. Vanzelfsprekend vinden we snijdende riffs en ijselijke vocalen terug die je rechtstreeks meesleuren naar de onderwereld maar met name het nummer ‘Ama Lilith’ werkt ons eerder op de zenuwen dan dat we ervan onder de indruk zijn. Vooral de bijdrage van een sopraan had voor ons geenszins gehoeven. Het ligt ongetwijfeld aan ons maar het hoge opera-gezang is niet datgene waarvoor wij fan zijn van black metal. Dat er her en der een bijdrage wordt geleverd door een koor is tot daar aan toe, het kan wel degelijk bijdragen tot een dramatisch geheel maar trop is teveel en bij ‘Ama Lilith’ is het voor ons zeker teveel. Het nummer duurt dan ook nog eens ruim negen minuten waardoor het voor ons echt wel de vaart uit het album haalt. Voordien vonden we nog dat het album – zonder ons echt omver te blazen – goed in elkaar zat. Opener ‘This Is My Church’ begint ronduit onheilspellend en dreigend met de stem van The Magus die hierbij eerder declareert op donkere toon dan dat hij zingt en vrij bombastische muziek die als soundtrack zou kunnen dienen bij een scene van pakweg Game Of Thrones vooraleer het geweld furieus losbarst bij ‘The Fall Of Man’. Dit is The Magus zoals we hem het liefst horen. Rauw, agressief maar niettemin melodieus. Ook de volgende nummers ‘Lux Tenebrarum – The Illuminated Darkness’ en titeltrack ‘Vissodomontas’ weten ons mee te sleuren middels zeer sterk opgebouwde nummers. Maar zoals gezegd komt dan ‘Ama Lilith’ voor ons het feestje danig verstoren en wat nadien komt, kan ons ook minder overtuigen dan de eerste helft van het album. Kort gezegd, het begint allemaal net wat teveel uit hetzelfde vaatje te tappen zonder ons nog te verrassen of mee te slepen. Best mogelijk dat we van een man als The Magus gezien zijn status en verleden eenvoudigweg te hoge verwachtingen hebben maar ‘Vissodomontas’ is voor ons niet de klepper van een album geworden zoals we het voor ogen hadden. Degelijk en goed zonder meer maar of dit album ooit de status zal weten te bereiden zoals bijvoorbeeld ‘Scarlet Evil Witching Black’ van Necromantia, durven we sterk betwijfelen.

K.H. (80)

The Circle Music

Tracklist: 1. This is My Church 2. The Fall Of Man 3. Lux Tenebrarum 4. ΒΥΣΣΟΔΟΜΩΝΤΑΣ (Vissodomontas) 5. Idolatrous Discord 6. Ama Lilith 7. Negative Renaissance 8. The Peacock King 9. Give The Devil His Due: The Story