Dat er in België veel muzikaal talent rondloopt, kunnen we niet genoeg herhalen. Dat dit muzikaal talent een brede waaier aan genres omvat, is al even duidelijk. Wat voor ons minder duidelijk is, is waarom het voor veel bands desondanks zo moeilijk lijkt te zijn om naam te maken. Zo doet ook de naam Sister May vast nog veel te weinig belletjes rinkelen. Nochtans bestaat dit vijftal uit Roeselare intussen sinds 2017 en hebben ze toch reeds een mooi aantal optredens op hun teller staan. Met ‘Undecided Behaviour’ is er nu – eindelijk – een eerste album. Ze worden gemakshalve nogal ingedeeld bij de progressieve alternatieve rock, een vlag die de lading – zoals wel vaker – niet geheel dekt. Het ene moment neigend naar grunge, het volgende eerder richting industrial om dan weer naar elektro te gaan en zo kunnen we nog wel enige stijlen meegeven. Om maar aan te geven, Sister May is van vele markten thuis en zorgt voor een album vol variatie. En toch klinkt er telkens ook een herkenbaar element, niet in het minst veroorzaakt door het stem timbre van Bert Goethals. Of Sister May vertrouwd is met Freddy Mercury kunnen we u ondanks de verwijzing naar de legendarische vocalist van Queen niet vertellen maar wél dat ze minstens de visie van die band volgen over de opbouw van een album. Hun stelregel was namelijk dat je moet openen met een knaller. Wel, dat hebben ze bij Sister May goed begrepen. Het album opent met ‘The Floater’, een nummer dat de band zelf omschrijft als hun masterpiece. Wie zijn wij om hen tegen te spreken, feit is dat het nummer meteen tentoonspreidt hoe veelzijdig de band is. Het nummer grijpt bij de keel om niet meer los te laten. Met ruim vierenhalve minuut meteen het langste nummer van de plaat maar als het drie minuten langer had geduurd, vonden we het vast nog niet erg. Bijzonder knap opgebouwd. Wie dacht dat het na een masterpiece enkel bergaf kan gaan, komt naar ons gevoel bedrogen uit. ‘Headshot’ is een nummer dat heel erg catchy klinkt en het refrein nestelt zich vanaf de eerste keer als een oorworm in je hoofd. De keyboards doen je aanvankelijk denken dat het een bijzonder elektronisch nummer wordt maar de gitaren barsten los en slepen je mee in een energiek rockend nummer. Met ‘Dust Devil’ krijgen we nadien het enige voor ons nog niet gekende nummer te horen. Het nummer opent op een eerder onheilspellende toon met keyboards die ons doen denken aan Anne Clark en Bert Goethals die fluisterend begint. Om niet de ganse plaat reeds voor u te ontvouwen kunnen we u verder nog vertellen dat zoals eerder gezegd het album bol staat van de variatie en afwisseling in stijl. Zo knalt ‘Borderline’ met de meest furieus denkbare drumpartijen die het nummer aftrappen om met een al even intrigerende baslijn verder te gaan tot het gitaargeweld losbarst. Eens temeer een bom van een nummer. We kunnen de superlatieven blijven bovenhalen. ‘Undecided Behaviour’ is een absolute dijk van een plaat geworden voor iedereen die niet vasthoudt aan één bepaald hokje en houdt van meeslepende rockmuziek. Want dat is wel het minste wat je van Sister May kunt zeggen, ze begeesteren van begin tot eind. Het zou iets te makkelijk zijn om te zeggen dat ons favoriet nummer masterpiece ‘The Floater’ is. Bij elk nummer dat voorafgaand aan de albumrelease gelost werd, waren we meteen verkocht én waren we benieuwd naar hoe verrassend de band bij een volgende single voor de dag zou komen. De gevleugelde uitspraak ‘all killers and no fillers’ is volgens ons dan ook méér dan toepasselijk. Oordeelt u zoals steeds vooral zelf maar wij kijken nu al uit naar wat Sister May in de toekomst ongetwijfeld nog in petto heeft.

K.H. (93)

Independent Release

Tracklist: 1. The Floater 2. Headshot 3. Dust Devil 4. Guts 5. Borderline 6. Sworn 7. The Kneep 8. Dope