De kiemen van het huidige Psygnosis werden reeds lang gelden geplant. Mastermind Rémy Vanhove (tegenwoordig nog gitaar) zorgde immers reeds in 2009 voor een eerste full-album onder de naam Psygnosis en dat deed hij in zijn dooie eentje. Naderhand werden andere muzikanten bij het project betrokken en werd Psygnosis een full-band. Ondertussen wijzigde de line-up al een aantal keer stevig, al zorgde de komst van Raphaël Verguin (cello) in 2015 toch voor een eerste teken van standvastigheid. Sinds 2018, met de komst van Thomas Crémier (drums) en gitariste Elise Masliah, zorgt Psygnosis voor een definitieve (?) sound die zich ergens situeert in instrumentale progressive extreme metal kringen. Met ‘Mercury’ is de band aan een zesde full-album toe gekomen. We gaan u eerst melden dat we niet echt fan zijn van compleet instrumentale albums, maar vooraleer u nu meteen stopt met verder lezen, soms worden we echt wel op onze wenken bediend. Dat is in ieder geval met de vijf tracks op deze ‘Mercury’. De grijpen ons meteen danig bij de keel, kennen enorm veel variatie in tempo en ritme en weten ons vanaf de eerste tonen van opener ‘Öpik-Oort’ te boeien. Elke muzikant zet hier immers zijn beste beentje voor en zorgt met technisch hoogstaande klasse dat we intens genieten van dit album. We krijgen beenharde stukken te horen, maar ook heel gevoelige momenten passeren de revue. Dan hebben we het nog niet gehad over die specifieke sound van een cello die voor melancholische passages zorgt. Maar telkens opnieuw weet Psygnosis ons te verrassen met uiterst knappe wendingen die ervoor zorgen dat alles mooi samen klit en dat we absoluut geen stem missen. Dus, eerlijk is eerlijk: als je ook maar iet wat geeft om instrumentale albums, check dan heel zeker deze ‘Mercury’ van Psygnosis. Dit is een enorm beklijvend en intens album geworden dat nog heel vaak door onze speakers zal knallen.

Luc Ghyselen (92)

Season Of Mist SOM 579

Tracklist: 1. Öpik-Oort 2. Eclipse 3. Sunshine 4. Caloris Basin 5. Uranometria