Raismes Fest @ festivalterrein, Raismes, Frankrijk.

Ook dit jaar zijn we terug van de partij op Raismes Fest en het belooft een snikhete vijfentwintigste editie te worden.

*Foto’s: Cleytone*

De aftrap wordt gegeven door het uit Rijsel afkomstige Cleytone. Meteen krijgen we stevige rock met pompende stoner invloeden over ons heen die afgetopt worden met ruwe vocalen, de song ‘Earthquake’ afkomstig uit hun recente ep ‘What A Time To Believe’ is hier een mooi voorbeeld van.

*Foto’s: Zoë*

We blijven in hetzelfde muzikale straatje als Zoë het podium onveilig komt maken, hier is het stoner element meer aanwezig waardoor de punch net iets heviger werd. Geen technische hoogstandjes maar rechttoe rechtaan ruigheid. Er werd vergeleken met Kyuss, al vind ik dit net iets te hoog gegrepen.

*Foto’s: The Electric Alley*

Een rock and roll gehalte en présence om u tegen te zeggen werd voorgeschoteld door het uit Spanje afkomstige The Electric Alley. Klassieke rock, catchy melodieën met een dijk van een stem die je meeneemt naar de tijden van Zeppelin en er alsnog in slagen om er een eigen toets aan te geven, onverbloemd eerlijk en goed.

*Foto’s: Little Odetta*

Ontstaan in 2019 maar muzikaal mogen we richting ’60/’70 gaan kijken met Little Odetta: groevende riffs en onuitputtelijke energie. Wat deze band echt onderscheidt, is de krachtige aanwezigheid van de frontvrouw. Haar stem is zowel krachtig als soulvol, en ze beweegt over het podium als een ware rockster. Ze communiceert met het publiek alsof ze persoonlijke verhalen deelt, en haar charisma betovert iedereen.

*Foto’s: Ganafoul*

De oude rotten in het vak Jack Bon en Yves Rothacher bliezen Ganafoul in 2022 opnieuw leven in en het lijkt erop dat de bluesy rock goed gerijpt heeft en de tand des tijds goed doorstaan heeft. De passie druipt er nog steeds vanaf en de doorleefde stem van Jack was een perfect match voor de songs die hun eigen verhaal vertelden.

*Foto’s: Ray Wilson*

Ongetwijfeld is en blijft Ray Wilson gerelateerd met Genesis, dat is ook duidelijk wanneer de eerste deuntjes op Raismes Fest losgelaten werden, een instant Disney gevoel met zwevende passages netjes aangevuld door saxofoon, viool en innemende zangpartijen. De ingetogenheid, de beklijvende sfeer is er één die blijft kleven en je zomaar meeneemt doorheen de set waardoor er plots – en hoe kon het ook anders – afgesloten werd met ‘In The Air Tonight’. Ray Wilson bewees dat hij niet alleen een getalenteerde zanger is, maar ook een meesterlijke vertolker van het erfgoed van Genesis.

*Foto’s: Eclipse*

Als Eclipse komt aantreden weet men ondertussen al wat te verwachten, ambiance en luidkeels meezingen met songs zoals ‘Viva La Victoria’. De heren waren weer in topvorm en lijken als een goed geoliede rock machine ook hier een strakke prestatie neer te poten.

*Foto’s: Dizzy Mizz Lizzy*

Om één of andere reden had ik nog nooit gehoord over Dizzy Mizz Lizzy, de ietwat vreemd gekozen naam deed mij meer denken in een Thin Lizzy richting maar niks was minder waar, uiteindelijk blijkt dit voor mij de ontdekking van het weekend te zijn. De prog rock songs zijn van een uitmuntende kwaliteit zoals je die onder meer van Porcupine Tree mag verwachten, heel innemende passages waarop beklijvend gezongen werd met stevige uitbarstingen om het geheel af te maken. Kortom laat je niet misleiden door de bandnaam maar laat hun muziek voor zich spreken.

*Foto’s: H.E.A.T*

Een band die uiteindelijk geen introductie nodig heeft en ongetwijfeld bezig is met de wereld te veroveren zijn de Zweedse rockers van H.E.A.T., met de terugkeer van Kenny Leckremo lijken ze hun tweede adem gevonden te hebben en knallen hun hits zoals ‘Living On The Run’ en ‘Back To The Rhythm’ door de speakers tot grote vreugde van de aanwezigen. Een krachtige en strakke prestatie die aantoont dat de laatste bladzijde van dit boek nog niet geschreven is.

Met dank aan Philippe Delory en het Raismes Fest-team.

Tekst: David Vandewalle.

Foto’s: Bianca Lootens.