Raismes Fest @ festivalterrein, Raismes, Frankrijk.

Opnieuw een zonovergoten weide om dag twee te starten met Black Hazard die de taak kreeg om iedereen wakker te schudden. Met hun pas uitgebrachte eerste album ‘Burning Paradise’ onder de arm lieten ze de beukende en soms slepende riffs aangestuurd door de agressieve vocalen los op vroege vogels op het terrein.

*Foto’s: Black Hazard*

Met The Mercury Riots lijkt het volledige rockster plaatje te kloppen. De interactie tussen de bandleden was merkbaar, en het was duidelijk dat ze niet alleen geweldige muzikanten zijn, maar ook een hechte eenheid op het podium die weten hoe hun publiek te bespelen. De hoge vocalen zijn spot on en de songs zijn worden met een voelbare passie gespeeld. Om iedereen nog wat op te zwepen kwam gitarist even soleren tussen de aanwezigen.

*Foto’s: The Mercury Riots*

Onder leiding van Yves Brusco en Mohamed Chemlekh mochten we nogmaals terug gaan in de tijd en genieten van de glorie van het Franse Trust die zich vermomd hadden onder de noemer Moho Vivi. Er werd afgesloten met de meezinger die ongetwijfeld dankij Anthrax een extra dimensie gekregen heeft ‘Antisocial’.

*Foto’s: Moho Vivi*

Aangezien de temperatuur boven de 30 graden steeg en de zon volop op het podium scheen moest Threshold de set vlak nadat ze begonnen waren even onderbreken wegens een technical faillure. Vlug wat extra ventilators bij hun gear plaatsen ter afkoeling en men kon na vijf minuten opnieuw van start gaan met het nummer ‘Mission Profile’. Ik had de band, die toch wat pareltjes heeft uitgebracht, nog nooit live aan het werk gezien en keek hier toch naar uit. Mijn verwachtingen lagen waarschijnlijk te hoog en werden helaas niet ingelost.

*Foto’s: Treshold*

De rauwe en meeslepende mix van Southern rock en blues van Robert Jon and The Wreck die meteen de toon zette voor wat komen ging kon op heel wat bijval rekenen. Robert John’s charisma en podium aanwezigheid waren meteen voelbaar, en hij wist het publiek vanaf het begin mee te nemen in zijn verhaal. Het geluid van de band was strak en doordringend, met een scheurende gitaarsound en vloeiende slidegitaar die de typische Southern rockervaring creëerden. De ritmesectie zorgde voor een solide basis waarop de rest van de band hun magie kon op verder bouwen om dit een geslaagde passage te maken.

*Foto’s: Robert Jon & The Wreck*

We blijven in hetzelfde elan hangen met het Australische Electric Mary die met harde grooves en opnieuw een zanger (Rusty Brown) die een indrukwekkend stemgeluid heeft. De set had wat variatie, de nummers varieerden van opzwepende rockers tot gevoelige ballads, waardoor er voor elk wat wils was.

*Foto’s: Electric Mary*

De legendarische frontman van White Lion die hedendaags actief is met Mike Tramp – songs of White Lion – bracht een avond vol nostalgie en rock-‘n-roll met zich mee. Zijn rauwe en krachtige stem klonk nog net zo indrukwekkend als in de jaren ’80 en zijn bandleden waren ook op hun best en leverden strakke instrumentale prestaties die de kracht van de nummers versterkten. Het hoogtepunt van de avond was ongetwijfeld het moment waarop Tramp ‘When The Children Cry’ solo op zijn akoestische gitaar bracht. Het publiek was muisstil en liet de emotionele kracht van het nummer volledig tot zich doordringen. Het was een ontroerend moment dat de essentie van de set vastlegde.

*Foto’s: Mike Tramp*

In 2019 maakte Glenn Hughes hier een passage die me nog steeds bijgebleven is omwille van de kwaliteit die er toen geleverd werd. Vandaag mag drummer Ian Paice ook afsluiten met Ian Paice Purpendicular om de Deep Purple klassiekers zoals ‘Perfect Strangers’ nog even in de spotlight plaatsen. Dat Ian nog steeds de drumskills van weleer heeft zal niemand ontkennen. De songs waren tot in de puntjes afgewerkt al kan ik mij niet van de indruk ontdoen dat de magie op het podium ontbrak.

*Foto’s: Ian Paice Purpendicular*

We mogen besluiten dat dit opnieuw een geslaagde editie van Raismes Fest en we kunnen alvast beginnen uitkijken naar wat de volgende editie ons zal brengen.

Met dank aan Philippe Delory en het Raismes Fest-team.

Tekst: David Vandewalle.

Foto’s: Bianca Lootens.