Alcatraz @ festivalweide, Bad Godesberglaan, Kortrijk.

– Noot van de redactie: met slechts drie mensen die accreditatie kregen is het echt mogelijk om een “full report” te maken van een festival met vier podia natuurlijk. Die kregen nog wat extra “hulp” op gebied van teksten, maar toch … Onze excuses dus aan de bands die minder, of echt niet, aan bod komen in deze review! Hier vindt je alvast de werken van het MUSIKA-team. –

11u20-12u00: Eleine (Prison)

Deze Zweedse symfonische metalband werd in 2013 opgericht door frontvrouw Madeleine Liljestam (die ook alternatieve modellenopdrachten aanneemt) en gitarist Rikard Ekberg. Ze delen hun liefde voor grote producties die de fans verleiden en ontzag inboezemen. Na de release van hun titelloze debuut gingen ze op tournee als openers voor de Portugese gothic metalband Moonspell. Een tweede album ‘Until the End’ en een derde volgde, wat hun reputatie verstevigde. De muziek van Eleine wordt vaak omschreven als zware symfonische metal die zowel stijlvol als monumentaal is. (AM)

*Foto’s: Eleine / Serial Butcher*

12u00-12u40: Serial Butcher (Swamp)

Al meer dan vijfentwintig jaar spuwt Serial Butcher de meest brute death metal met de goorste teksten. Verwacht je aan songtitels als ‘Sadistic Spare Parts Surgery’, ‘Rusty Lawnmowing Massacre’, ‘Fresh Frozen Females’ en ‘Worm Buffet’. Rauwe en genadeloos beukende hooks en knallen zijn wel het minste wat je kunt verwachten. Langdurig zanger Kurt ‘Monie’ Termonia stapte onlangs op, met Carrion’s Sven Van Severen als zijn permanente vervanger. (AM)

12u10-12u50: A Goat As Our Shepherd (La Morgue)

De winnaars van de “Alcatraz Battle” mochten openen op La Morgue.

*Foto’s: A Goat As Our Shepherd / Wind Rose*

12u25-13u10: Wind Rose (Prison)

Het Italiaanse gezelschap Wind Rose zorgde ondanks hun stevig uitgedoste garderobe voor een opzwepend feestje. Een energieke setlist zette het plein in vuur en vlam. Alle traditionele clichés van het genre in combinatie met keyboard zorgden ervoor dat zelfs op deze vroege middaguur de power metal vlot verteerbaar was. De goede liveband kondigden een terugkeer aan met hun Europese tour wat later dit jaar. (AM)

12u40-13u20: Drain (Helldorado)

13u10-13u55: Alkerdeel (Swamp)

In 2019 mocht Alkerdeel al eens een passage maken op een podium van Alcatraz maar dat ze dit jaar in de swamp stage gingen staan hadden ze ook niet verwacht. Last minute mochten ze aantreden ter vervanging van Gaals Wyrd waardoor er nog een Belgische band aan de lijst kon toegevoegd worden. Last minute veranderingen zorgen steeds voor verwarring en dit was nu ook niet anders maar dankzij de portie stevige black / doom metal werd dit al gauw vergeten. (DV-KV)

*Foto’s: Alkerdeel / Gnome*

13u20-14u00: Gnome (La Morgue)

We beginnen onze dag onder een stralende zon. Wie dacht dat kabouters enkel ’s nachts hun fratsen uitvoeren, kunnen we bij deze zeggen dat niets minder waar is! Kabouters kunnen alles! Zoals een overvolle Morgue rond het middaguur overdonderen met catchy riffs en pompende baslijnen. De drie leden van Gnome – voor wie hen niet zou kennen, check deze Antwerpse stonerrock formatie zo snel mogelijk – spelen immer met de onafscheidelijke pinnenmutsen. Ze knallen hoofdzakelijk instrumentale nummers de wereld in maar ook als de kabouters zingen, klinkt het allemaal buitenaards goed. Mocht het al zo zijn dat er aanvankelijk veel nieuwsgierigen kwamen kijken, dan bleven ze stuk voor stuk tot het einde gebiologeerd staan kijken. Veel beter kon de dag onmogelijk beginnen. (KH)

13u40-14u25: Rise Of The Northstar (Prison)

Onder leiding van Victor Vithia mixen deze Franse metallers heavy metal, hiphop en hardcore / punk en zijn ze niet vies van een flinke portie Japanse manga popcultuur. Ze zijn een schoolvoorbeeld van een crossover band. In 2014 brachten ze hun eerste studioalbum ‘Welcame’ uit, maar het was hun tweede album ‘The Legacy Of Shi’ met een productie van Gojira’s Joe Duplantier dat in 2018 voor een doorbraak zorgde. Rise Of The Northstar treed op in shōnen manga krijger outfits en staan bekend om hun energieke optredens. (AM)

*Foto’s: Rise Of The Northstar*

13u50-14u35: Do Or Die (Helldorado)

Do Or Die is een Belgische band uit Bergen die een mix brengt van metalcore en hardcore. De band heeft ruimschoots haar strepen verdiend op live vlak als voorprogramma van grootheden als Madball, Agnostic Front, Hatebreed en Napalm Death om slechts deze te noemen. Kortom Do Or Die kent het klappen van de zweep. De grote tent die Helldorado is op Alcatraz barstte niet bepaald uit zijn voegen maar de aanwezigen zagen een band in topvorm. Het enthousiasme in de voorste gelederen was navenant. (KH)

10: 14u25-15u10: Vomitory (Swamp)

Er zijn heel wat pareltjes uit Zweden afgezakt naar Kortrijk om de stad op zijn grondvesten te laten daveren, Vomitory is daar één van. Met de pure krachtige death metal aangedreven door de rauwe bulderende vocalen weten ze in geen tijd de tent op zijn kop te zetten. De band lijkt eindelijk na de ettelijke jaren van zwoegen, de grotere menigte te bereiken. (DV-KV)

*Foto’s: Vomitory / Kludde*

14u35-15u2: Kludde (La Morgue)

Kludde mogen we gerust catalogeren onder de rubriek ‘apart’ binnen de Belgische metalscene. Er zijn immers bitter weinig bands die black metal brengen in het Aalsters. Kwatongen zullen beweren dat het geen hol uitmaakt binnen het genre wegens per definitie onverstaanbaar gebrul maar wij weten beter. Hoe het ook zij, Kludde maakte de naam van kwelgeest voor ons dit keer niet helemaal waar. Een aardig volgelopen Morgue werd wel behoorlijk tegen de grond gemept door de loodzware sound maar ergens misten we dit keer toch dat extra sprankeltje om compleet te begeesteren. (KH)

15u00-15u50: Metal Church (Prison)

De thrash / heavy metal band Metal Church heeft een lastige periode achter de rug met het verlies van Mike Howe en het vinden van een waardige vervanger, niet Ronny Munroe maar wel Marc Lopes heeft de taak op zich genomen. Hij klinkt logischerwijs net iets anders maar dit doet zeker geen inbreuk aan de kwaliteit van de songs waarbij de onbreekbare heavy-metal riffs de rode draad zijn. (DV-KV)

*Foto’s: Metal Church / Death Before Dishonor*

15u05-15u55: Death Before Dishonor (Helldorado)

De Amerikanen uit Boston zijn inmiddels bijna een kwarteeuw actief – al is zanger Bryan Harris het enige originele lid – maar ze weten nog steeds hoe ze een stevig feestje moeten bouwen. Ze brachten hulde aan alle bands waarmee ze het Helldorado podium delen, niet in het minst aan hun stadsgenoten van Slapshot. Moet het gezegd dat Death Before Dishonor daarmee alleen al het nodige enthousiasme los weekten. Kortom, oerdegelijke prestatie. (KH)

15u50-16u40: Frozen Soul (Swamp)

Het bandlogo van old school death metal Frozen Soul band straalt het soort harteloosheid uit dat zelfs het warmste hart koud maakt. Dit kwintet uit Dallas serveert rechttoe rechtaan, in-your-face death metal en heeft sinds de oprichting in 2018 frisse zuurstof in de death metalscene geblazen. Hun full-length debuut klinkt als de mars van de Night King in Game of Thrones: er is niets subtiels aan en dat past alleen maar bij echte old school death metal. (AM)

*Foto’s: Frozen Soul / Svalbard*

15u55-16u40: Svalbard (La Morgue)

16u25-17u15: Slapshot (Helldorado)

We zagen de ervaren rotten van Slapshot de voorste rijen bij Helldorado fameus aan het werk zetten. De leeftijd van Choke (Jack Kelly) en de zijnen lijkt nog steeds geen enkel beletsel te vormen om met krakers als ‘Old tyme hardcore’ het vuur méér dan aan de lont te steken. Wij vonden Slapshot persoonlijk nogal vroeg geprogrammeerd staan maar je kan uiteraard niet elke band later op de affiche zetten. (KH)

*Foto’s: Slapshot / Bury Tomorrow*

16u25-17u15: Bury Tomorrow (Prison)

Bury Tomorrow leverde een veelbelovende voorproefje van hun aankomende tour in september. De Britse melodieuze metalcore band opende met kracht en energie met “Boltcutter” van hun nieuwste album “The Seventh Sun”. Tijdens hun set brachten ze ook een knallende uitvoering van “Choke” van het album “Cannibal”. Ze eindigen hun set met “DEATH (ever colder)”. Metalheads kunnen reikhalzend uitkijken naar hun komende tour. (DV-KV)

17u15-18u10: Psychlona (La Morgue)

17u15-18u05: Unleashed (Swamp)

Even terzijde opmerken dat door de late afzegging van Gaahls Wyrd en een vervoerprobleem van Frozen Soul de programmatie op het Swamp-podium niet liep zoals voorzien waardoor ook ons eigen vooropgestelde schema enigszins in de war werd gestuurd. Het feit dat de communicatie hieromtrent niet echt vlot verliep, hielp ons niet echt. Resultaat was dat we slechts een klein deeltje van de Zweedse death metallers Unleashed konden meepikken. Deze veteranen wisten met hun zware deathsound niettemin een volgelopen Swamp in te palmen. (KH)

*Foto’s: Unleashed / Downset*

17u50-18u45: Downset (Helldorado)

Met een sociaal-politieke album ‘Maintain’, hun eerste full-length in acht jaar tijd, treden deze rap / hardcore pioniers weer op de voorgrond. Ze keren hiermee terug naar hun vroege hardcore- en hiphoproots waarbij ze hun verontwaardiging uiten over de huidige sociale en politieke kwalen die de hedendaagse samenleving teisteren. Downset staat bekend om hun energieke live optredens, een traditie die ze in ere houden op Alcatraz. (AM)

17u50-18u50: Forbiden (Prison)

De Bay Area thrashers van Forbidden lijken desondanks hun woelige verleden volledig herrezen te zijn, degenen die er reeds bij het warming up optreden in waren in de elpee te Deinze konden dit al waarnemen. Met Chris Kontos achter de drumpedalen werd er een schitterende keuze gemaakt, de man verdiende al zijn strepen bij niet de minste bands zoals Machine Head, Konkhra, Testament, Death Angel en Exodus. De vocalen werden verzorgd door Norman Skinner die trouwens ook een puike prestatie neerzet ook al heeft hij een ander timbre. De shredding guitars snijden als weleer wat iedereen alleen maar kon toejuichen. Hopelijk blijft de line-up stabiel en kunnen we nog meer van dit verwachten. (DV-KV)

*Foto’s: Forbidden / Slomosa*

18u45-19u40: Slomosa (La Morgue)

Door de wijziging in de programmatie zoals eerder gezegd, géén Immolation in ons geval. Wél snoven we de sfeer op bij de jonge Noorse band Slomosa. Deze jonge wolven brachten in 2020 een debuutalbum uit met wat ze zelf omschrijven als ‘tundra rock’. Eigenlijk is dit buiten de verwijzing naar de omgeving in hun land van herkomst niets meer of minder dan de bijzonder te smaken desertrock die ze serveren. Quasi moeiteloos krijgen ze het publiek in de Morgue mee met hun bijzonder aanstekelijke riffs. Meest in het oog springend vinden wij bassiste Moe die met haar baslijnen een eigen dynamiek toevoegt aan de nummers. Zéér fijn optreden. (KH)

18u45-19u45: Immolation (Swamp)

Deze boegbeelden van de tweede golf death metal brachten zo’n dertig jaar geleden hun baanbrekend debuut ‘Dawn Of Possession’ uit. De muziek is onbeschrijflijk bruut en technisch complex. Tekstueel weerspiegelden ze de gedachten over georganiseerde religie, na de ramp van 9/11 verschoof hun focus naar politieke en andere maatschappelijk relevante thema’s. Inmiddels hebben ze tien albums op hun naam staan en er komt nog geen sleet op. Immolation heeft zich altijd op onbekend terrein gewaagd door een eigen draai te geven aan de grondbeginselen van traditionele death metal. (AM)

*Foto’s: Immolation / Terror*

19u25-20u20: Terror (Helldorado)

Laten we u maar meteen verklappen dat het hoogtepunt van de dag – minstens voor wat de programmatie in Helldorado betreft – voor ons op naam komt van Terror. Zanger Scott Vogel en zijn getrouwen zorgen voor een immense bron aan energie op het podium die zonder de minste moeite wordt overgebracht op het publiek. We hebben geen idee of Vogel niet graag security ziet staan voor het podium of dat hij ze gewoon graag een warm moment bezorgt maar amper één nummer ver werd het aanwezige publiek gesommeerd om de talrijke security het nodige werk te bezorgen. De oproep werd – enigszins overbodig gezien het enthousiasme – om de paar nummers herhaald, al dan niet in andere bewoordingen. Het zorgde voor een kolkend feestje van voor tot achter in een volgelopen Helldorado. We gaan hier niet de complete setlist doorlopen maar de hoogtepunten waren talrijk met voor ons als absolute klepper toch ‘Always the Hard Way’. (KH)

19u30-20u40: Trivium (Prison)

Een vaste waarde die een uiterste staat van reputatie hoog te houden heeft is Trivium, al jaren zorgen ze voor een tentoonstelling van kwaliteit en dat was deze keer ook het geval. De balans tussen emotie en agressie samengesmolten door meeslepende melodieën is een kenmerk geworden waardoor de band zijn grootheid heeft verworven. Nummers zoals ‘The Sin And The Sentence’, en ‘In Waves’ zorgden dan ook voor een zee van headbangende hoofden die er maar niet genoeg konden van krijgen. De enige die het zichtbaar wat lastig had was bassist Paolo Gregoletto die zijn eerste show deed na een herniaoperatie en duidelijk nog wat pijn aan het verbijten was. (DV-KV)

*Foto’s: Trivium / Acid King*

20u20-21u15: Acid King (La Morgue)

Het stoner / doom metal project van de Amerikaanse zangeres/gitariste Lori S. Acid King werd opgericht in 1993, waarmee ze al snel een populaire favoriet werden in de lokale clubscene. De bandnaam is geïnspireerd op de Amerikaanse crimineel en beruchte drugsduivel Ricky Kasso alias ‘Acid King’, die in 1984 een vriend van hem vermoordde. Intussen heeft Acid King vier volledige albums uitgebracht, waarvan het meest recente ‘Middle of Nowhere, Center of Everywhere’ uit 2016 is. Dat jaar eindigde met Lori S. als enig overgebleven lid maar intussen is voormalig bassist Rafa Martinez terug bij de band gekomen. (AM)

20u40-21u40: Possessed (Swamp)

Van zodra de band het podium op kwam was het duidelijk dat Possessed nog steeds de kracht en intensiteit had die hen zo iconisch maakte. De frontman, Jeff Becerra straalde een aura van duisternis uit terwijl hij met zijn kenmerkende schorre growls het publiek in trance bracht. Met hun demonische energie, krachtige riffs en duistere sfeer bewees Possessed dat ze de tand des tijds hebben doorstaan en nog steeds een formidabele kracht zijn om rekening mee te houden in de wereld van de extreme metal. (DV-KV)

*Foto’s: Possessed / Prong*

21u00-22u00: Prong (Helldoraddo)

Prong mag best omschreven worden als een band die zich een compleet eigen stijl heeft aangemeten. Het Amerikaanse drietal startte onder aanvoering van Tommy Victor (het enige originele lid) de carrière in 1986 (!) en heeft ons nog nooit weten ontgoochelen. Dat was dus ook nu allerminst het geval met de oerdegelijke set die gebracht werd. Maar eerlijk is eerlijk, het knettergekke enthousiasme van het publiek zoals voordien bij Terror kwam er nu pas toen het bekende ‘Snap Your Fingers, Snap Your Neck’ werd ingezet hetgeen helaas het voorlaatste nummer van de set was. Om die reden dus een minder memorabel concert dan bij Terror maar het is een verlies op punten. (KH)

21u40-23u10: Powerwolf (Prison)

Dankzij een uitgekiende werkethiek boeken de Duitse power metal helden al sinds hun ontstaan in 2004 succes. Gouden en platina platen volgden, zoals ‘Blessed & Possessed’ uit 2015, ‘The Sacrament Of Sin’ van 2018 en hun meest recente ‘Call Of The Wild’ van twee jaar terug. Ondertussen is hun status in de metal gemeenschap zodanig dat verschillende andere bands coverversies van Powerwolf-tracks hebben opgenomen. De opvolger ‘Interludium’ mogen we volgend jaar op Goede Vrijdag verwachten. Elk album is een aanrader in het genre en tijdens live concerten doen ze daar nog een aantal schepjes bovenop: ambiance troef! (AM)

*Foto’s: Powerwolf*

22u00-23u00: Mad Sin (La Morgue)

De Duitse psychobillyband Mad Sin brak in 1987 door als een gestoord trio toen zanger en onvrijwillig schoolverlater Koefte Deville, rockabilly gitarist Stein en een bassist uit de goot begonnen als straatmuzikanten in het winkelgebied van Berlijn. Ze halen inspiratie uit horrorpunk en B-films waarmee ze ongebreidelde rockabilly combineren met country, metal en klassieke punk. Hun debuut ‘Chills and Thrills in a Drama of Mad Sins and Mystery’ (1988) was meteen een klassieker in de psychobillyscene. Het was een tiental jaar stil tot ze in 2020 een triomfantelijke terugkeer maakten met ‘Unbreakable’. (AM)

22u30-23u30: I Am Morbid (Swamp)

Van Helldorado ging het recht naar de Swamp voor I Am Morbid. We hebben David Vincent altijd de enige echte zanger gevonden van Morbid Angel (sorry Steve Tucker) maar ondanks zijn imposante présence op een podium én uiteraard zijn nog steeds indrukwekkende stem heeft I Am Morbid nooit de status van Morbid Angel weten te bereiken. We blijven het ergens hoe dan ook jammer vinden dat de clash tussen de ego’s van Vincent en gitarist Trey Azagthoth ervoor gezorgd heeft dat er een breuk is gekomen. Niettemin keken we enorm uit naar dit optreden omdat Vincent zoals vooraf aangekondigd voornamelijk puurde uit de oude platen zoals ‘Covenant’, ‘Blessed Are The Sick’ en ‘Altars of Madness’. Technisch indrukwekkend sterk met een David Vincent die als een soort oppergod fungeert op het podium was dit een bijzonder knap optreden. En toch, en toch. Hoe virtuoos de beide gitaristen ook voor de dag mogen komen, het charisma van Trey Azagthoth halen ze niet. (KH)

*Foto’s: I Am Morbid / Converge*

22u45-23u45: Converge (Helldorado)

23u45-00u45: La Muerte (La Morgue)

La Muerte had een beetje de ondankbare taak om de dag in de Morgue af te sluiten. Hoewel de band zéér goed op dreef was, was het publiek niet massaal op de afspraak. Het helpt natuurlijk niet dat je geprogrammeerd staat rond middernacht maar vooral tegenover de headliner van de dag op het hoofdpodium. De aanwezigen zagen nochtans een Brusselse prestatie om ‘U’ tegen te zeggen. Nu heeft La Muerte altijd een enigszins bizarre verhouding gehad met het Belgische publiek. De band kreeg in feite steeds meer erkenning in het buitenland dan in het eigen België. Marc Du Marais bewees veertig jaar (!) na het debuut nog steeds over een indrukwekkend strottenhoofd te beschikken, het hoofd zoals de traditie het voorschrijft verstopt onder een juten zak. Wie erbij was zag een feestje als vanouds! (KH)

23u50-00u50: Michael Schenker Goup (Prison)

Het late uur zal zijn parten gespeeld hebben maar een kern van liefhebbers van wat pittig fretwerk verzamelde voor een laatste keer voor de Prison stage. Na een opwarmer van AC/DC ging het Duitse Michael Schenker Group van wal met een instrumentaal nummer, waar de snarenvirtuoos bewees dat het nog in zijn vingers zit. Vakmanschap gebracht in klassiekers zoals onder meer ‘Doctor Doctor’ en ‘Armed And Ready’ zorgden ervoor dat de geoliede machine bolde als een trein. In ’Rock Bottom’ zat een minuten durende gitaarsolo om je vingers van af te likken. Van een achtenzestig jarige snarenplukker, die ook hier weer zijn berenmuts ophad, verwacht je niet dat hij het podium zal platwalsen, maar zijn meer dan vijftig jaar muzikale ervaring maakte deze passage ruimschoots goed. (AM)

Michael Shenker Group is ontstaan na zijn vertrek bij UFO en trekt in grote lijnen dezelfde muzikale stijl door, de heavy klassieke rock is catchy en kan op veel bijval rekenen. Voor de ene is het fijn om vele klassiekers zoals onder meer ‘Doctor Doctor’, ‘Rock Bottom’ en ‘Only You Can Rock Me’ van UFO in de setlist verwerkt te zien voor de andere neemt dit net teveel plaats in zodat het eigen werk wat in de hoek geduwd wordt. De band bewees dat de geest van klassieke rock levend en wel is, en dat hun muzikale vuur nog lang zal blijven branden. (DV-KV)

*Foto’s: Michael Schenker Group / Dismember*

00u20-01u30: Dismember (Swamp)

Nu reeds een viertal jaar terug herrezen maar nog steeds hun brutale krachten nog niet verloren, knallende death metal riffs aangevuld met razende drums, rauwe en agressieve vocalen die door de lucht sneden en de zaal vulden met een onheilspellende sfeer. Al met al bewees Dismember met dit live optreden dat ze nog steeds de heersers zijn van de deathmetal scene. (DV-KV)

00u25-01u30: Agnostic Front (Helldoradao)

Helldorado werd op dag één afgesloten in stijl door zowat de peetvaders van de New York hardcore: Agnostic Front. Zonder afbreuk te willen doen aan hun verdienste voor de hardcore in het algemeen blijft het ergens een vreemd fenomeen dat een band die niet beschikt over de beste zanger en ook niet over de beste gitarist dergelijke cultstatus heeft weten opbouwen. Zanger Roger Miret wordt met de jaren onverstaanbaarder zelfs, we zijn doorgaans al blij als we de refreinen helemaal begrijpelijk horen. Maar als je het enthousiasme ziet na al die jaren op het podium, dan weet je waarom Agnostic Front hondstrouwe volgelingen heeft. De tent stond geenszins afgeladen vol zo laat op de dag – of moeten we zeggen ‘zo vroeg de volgende dag’? – maar wie er was gooide zich volledig in het gewoel. Vinnie Stigma bezorgde iedereen weer kippenvel door met zijn gitaar post te vatten te midden de circle pit en stuwde zo het enthousiasme naar het zenith. De verbondenheid werd zoals steeds extra in de verf gezet met nummers als ‘Us Against the World ‘ of ‘My Life, My Way’. Hoe je het ook draait of keert, een prachtige afsluiter wat ons betreft van dag één op Alcatraz.

Met dank aan de organisatie van het Alcatraz Hard Rock & metal Festival.

Teksten: Andy Maelstaf (AM), Koen Hollants (KH), David en Kiara Vandewalle (DV-KV).

Foto’s: Andy Maelstaf en Bianca Lootens.

P.S.: Meer foto’s vind je op onze facebookpagina: www.facebook.com/LucGhyselen/