Metal uit Venezuela: toch ietwat een unicum want ik ken niet zo veel, quasi geen, metalbands uit dit land. Na enig opzoekwerk blijkt Stratuz toch al bijna twintig jaar te bestaan (opgericht in 1984) alhoewel de band een lange pauze inlaste van 2006 tot 2019. Hun sound wordt bestempeld als doom / death maar is eigenlijk meer dan dat. Ook zijn er veel invloeden van melodic doom en symphonic black metal te horen. Ik hoor zeker invloeden van het laatste album van Dimmu Borgir, een hardere versie van Therion, de oude Tiamat en een harder Paradise Lost. Een unieke sound zou je zo denken en dat is het zeker: ik ben alvast fan van dit album. Bij wijlen erg stevig maar met mooie symfonische arrangementen, zeer geslaagde melodic doom stukken, en het theatrale van Therion. De zang is afwisselend agressief, grunts maar ook geslaagde cleane zang. Betere nummers zijn ‘Morning Star’, een pittig doom / death nummer met wat rustiger doom momenten: topklasse. Het fenomenaal doom nummer ‘Holy Grail’ bevat geweldig gitaarspel, het symphonic black metal nummer ‘Caelibatus’ en het wat gothic aandoende ‘Left’. Maar ook rest van het album bevat stuk voor stuk prima nummers. Wat een sound, wat een productie, maar vooral wat een geweldige mix van diverse, hardere stijlen. Dit maakt van ‘Osculum Pacis’ een geweldig album van een band die ik niet kende maar waar ik stante pede fan ben van geworden. Verplichte aanschaf voor fans van doom / death maar voor wie ook fan is van invloeden van andere subgenres. Dit is gewoonweg een topschijf.

Bart Verlinde (92)

Independent Release

Tracklist: 1. Intro 2. Morning Star 3. Father Amorth 4. Holy Grail 5. Caeilibatus 6. In The Name Of God 7. Back To The sun 8. Sodomized 9. Dawn 10. Left 11. Condemned