Als je me zo’n vijf jaar geleden had gevraagd aan wat Hongarije mij doet denken, zou ik wellicht niet veel verder dan Boedapest en goulash geraakt zijn. Intussen kon ik in 2020 het debuut van Stardust bespreken en heb ik aan het Oost-Europees land een aangename herinnering kunnen toevoegen. (https://www.musika.be/2020/11/08/stardust-highway-to-heartbreak/). De melodieuze rockband, die uit de undergroundscène opgedoken is, is terug met een vervolg na hun indrukwekkende eerste passage. Peter Horn, die oprichter Tim Keeley vervangt, pakt u de plaats achter de drum in, maar voor de rest blijft de line-up met vocalist Adam Stewart, bassist Ben Martin, keyboardspeler Dave Legrant en gitarist Facey onveranderd. Opnieuw een handvol klassieke AOR-getinte melodieuze hard rock tracks, al ligt deze keer de nadruk iets meer op de hard rock. Het iets rauwer, iets snediger dan hun debuut. Dit neemt niet weg dat hun muze ook deels bij Eclipse of H.E.A.T te vinden was. Ook deze keer pakkende refreinen, prachtige keyboards, vocale harmonieën en het betere fretwerk verpakt in een geluid dat het beste van de jaren tachtig met vandaag weet te combineren. Strijdvaardig wordt het startschot gegeven met ‘War’, het krachtige en epische openingsnummer dat er staat als een rots. Een zalig openingsnummer, dat bij elke repeat dat typische startgevoel geeft. Met het hartverscheurende ‘The Fire’ zet de band hun pijlen op de meest populaire emotie. Het intense rocknummer weet ook hier de melodie te accentueren. Luisteren naar het eighties klinkende ‘Sacrifice’ vond ik niet bepaald een opoffering, het oorstrelende nummer blijft nu al de ganse dag plakken. Ze spelen deze meedogenloze maar verslavende troef later nog eens uit met ‘One First Kiss’. Van een duwtje in de rug gesproken! Alhoewel de variatie in de nummers erg logisch aanvoelt, is de kleine injectie van ‘Love Sells’ een aangename verrassing. Even een tandje bijsteken, dit in combinatie met een sprankelende en vingervlugge gitaarsolo. Een beetje progressief verweer voelen we in het tot-meezingen-uitnodigende ‘Heroes’, dat live voor veel actie kan zorgen, met de gebalde vuisten in de lucht: https://www.youtube.com/watch?v=oqm4k8L6nXo. Het AOR-getinte ‘Losing Me’ kan je ook in de geanimeerde video terugvinden: https://www.youtube.com/watch?v=0aVuHDQUZMA&t=1s. De vocalen in de gevoelige ballad ‘Make Me Feel Your Love’ doen me soms aan Steve Augeri denken. De cover ‘Don’t Know What You Got (Till It’s Gone)’ van Cinderella sluit de plaat af. De vocalen, die ergens tussen Journey en Bryan Adams hangen, typeren de groovy nummers die ook deze keer vele melodieën, harmonieën en het betere fretwerk weten te combineren. Deze solide opvolger is misschien wat zwaarder dan hun debuut, maar zeker een aanrader!
Rocking Klingon (85)
Frontiers Records
Tracklist 1. War 2. The Fire 3. Losing Me 4. Sacrifice 5. Love Sells 6. Heroes 7. One First Kiss 8. Make Me Feel Your Love 9. Ain’t No Woman 10. Sarah 11. Don’t Know What You Got (Till It’s Gone)