Uit Vancouver (Canada) bereikt ons het debuutalbum van Hardball. Het trio serveert ons een schotel van grunge met links naar hardcore en punk. We geven toe dat grunge voor ons zo ongeveer gelijk staat met het uitspreken van Nirvana en Pearl Jam waarvan de laatste band nog als enige overeind blijft van muziek die onlosmakelijk verbonden is met de jaren ’90. Het zou een beetje sterk uitgedrukt zijn indien gesteld wordt dat grunge een genre is waarvan de laatste adem stilaan wordt uitgeblazen maar écht veel scheelt het precies ook niet. Om maar te zeggen dat het nogal verrassend overkwam dat er plots een band opduikt die net als debuut met grunge op de proppen komt. Het zou niet bijzonder fair zijn om Hardball met dit debuut onmiddellijk te vergelijken met de twee hoger genoemde topbands die het genre hebben groot gemaakt. Nu hebben we ook niet meteen het gevoel dat Hardball in enige mate tracht te pretenderen in de voetsporen te treden én zorgen ze gelukkig ook voor invloeden uit andere strekkingen. Wat volgt is een album dat best knap in elkaar zit en hoewel je automatisch voor een deel wordt teruggevoerd naar de jaren ’90, is ‘Hardball’ geen louter nostalgische plaat geworden. De riffs zijn snedig, de bass pompt het bloed naar de meest onbereikbare gedeeltes van het lichaam en het drumwerk is werkelijk uitmuntend. Bovenal brengt Hardball een geluid dat behoorlijk melancholisch klinkt en – typisch grunge – een aanklacht vormt voor een pak zaken in de wereld die ferm scheef zitten. Of er nog een publiek bestaat dat zit te wachten op een grunge band durven we niet met zekerheid zeggen al gaan we ervan uit dat goede muziek altijd wel een weg vindt. En eerlijk is eerlijk, we zijn aangenaam verrast door deze debuutplaat. Enige bedenking die we hebben situeert zich helemaal op het einde van het album. Afsluiter ‘Open Air’ duurt bijna tien minuten en dat ware op zich geen probleem geweest als de laatste vier minuten naar ons gevoel niet een beetje kunstmatig gerekt zouden worden door te blijven hangen in instrumentaal gejam. Was volgens ons niet nodig en we hadden liever een bom als einde gehad. Maar goed, neem dit dan maar als muggenzifterij want voor het overige valt er geen kwaad woord te bemerken op dit Canadese debuut.

K.H. (85)

Independent release

Tracklist: 1. Just A Tree 2. Worried As Shit 3. NRA 4. In The Mail 5. Me And You 6. Chili 7. Talk To Me 8. Ian’s Song 9. I/O 10. Open Air