Liefhebbers van atmospheric black metal – en dan denk ik vooral aan fans van o.a. Saor, Winterfylleth, Cân Bardd of Wintersun en dergelijke – hebben er met Ofnus een nieuwe band bij om in de gaten te gaan houden. Ofnus werd pas in 2021 opgestart, maar zorgt met dit debuutalbum al meteen voor een statement van formaat. We bedoelen maar dat deze ‘Time Held Me Grey And Dying’ een album is geworden dat zich vlot naast de betere werken in het (sub)genre kan plaatsen. Het album telt acht tracks mooi opgebouwde tracks die je meenemen op een heel intense en beklijvende trip die je laat afdalen naar plaatsen waar duisternis en kilte het hoge woord voeren. We krijgen via een pak aan tempo en ritmewisselingen een muzikale reis aangeboden die veel variatie herbergt op gebied van kracht, dreiging en duisternis. Als je dat dan ook nog fantastisch kan neerzetten middels stevige drumpatronen, machtige riffs, melodieuze gitaarsolo’s en beklijvende vocalen, dan zit je goed, als je het ons vraagt. We verkrijgen hier de indruk dat Ofnus reeds jaren en jaren op elkaar is ingespeeld, want aan elk detail lijkt men gedacht te hebben. Het vijftal – William Philpot (vocals / teksten), Richard Rees (bass), James Ponsford (lead gitaar), Alyn Hunter (ritme gitaar / componist) en Ethan Rees-Spargo (drums / teksten) – verbaast ons in elke track opnieuw middels de onverwachte wendingen en de heel melodieuze gitaarsolo’s. Ook op puur vocaal vlak hebben we allerminst te klagen. Vooreerst is er de rauwe, dreigende stem van William, maar ook samenzang en cleane vocalen maken hun opwachting. Die laatsten zijn overduidelijk in de minderheid en worden maar heel sporadisch even gebruikt. Het geheel is groots en weids van opzet, maar pakt je ook danig bij de lurven als het aankomt op intimiteit en melancholie. We hebben het idee dat het album met elke nieuwe luisterbeurt een nog diepere indruk op ons nalaat. Sommigen momenten vinden wij echt huiveringwekkend – zoals bijvoorbeeld het korte instrumentale ‘Monody’ – dat je bijna een duistere spiegel voor houdt. Maar dat betekent niet dat de overige nummers een mindere impact op ons nalaten. Met andere woorden: ‘Time Held Me Grey And Dying’ is een absoluut topper in zijn (sub)genre. We zijn dan ook al razend benieuwd hoe Ofnus verder zal evolueren.

Luc Ghyselen (98)

Naturmacht Productions

Tracklist: 1. Burned By The Soul Of The Moon 2. The Endless Grey 3. Fading Dreams 4. Grains Of Sand 5. Monody 6. Exulansis 7. Echoes 8. A Thousand Lifetimes