De productieve hair metal band Midnite City is terug met een vijfde studioalbum, niettegenstaande ze pas in 2017 het daglicht zagen. Vier eerder uitgebrachte werken, zijnde ‘Midnite City’ in 2017, ‘There Goes The Neigbourhood’ in 2018, de ep ‘Open Invite’ in 2019 en ‘Itch You Can’s Scratch’ in 2021 zorgden ervoor dat de band enige bekendheid geniet. Ik kon ze een eerste keer spotten tijdens het melodicrockfest in 2018 in Malmö, waar ze toen nog volledig onbekend voor mij waren. Wat was ik blij dat ze een jaar later op ons eigen Wildfest stonden. Intussen hebben ze op menige Europese festivals gestaan en in Japan en Australië voor uitverkochte shows gezorgd. Hun nieuwe collectie melodieuze rockers werden gemixt en geproduceerd door de Grammy bekroonde producer Chris Laney (Europe, Crash Diet, Crazy Lixx). Benieuwd of ik na de luisterbeurt ook hetzelfde gevoel heb als zanger en songwriter Rob Wylde, die het volgende zei: “Het gebeurt niet vaak dat we achterover kunnen leunen nadat een album klaar is en er honderd procent tevreden over zijn. Maar in dit geval kunnen we volmondig zeggen dat we dat zijn. Dit is het typische Midnite City album, en we hopen dat jullie er evenveel plezier aan beleven als wij aan het maken ervan voor jullie”. Tja, ze leggen de lat wel hoog op die manier. Komaan, beuk de deur in! De intro ‘Outbreak’ leid je naar het echter openingsnummer ‘Ready To Go’, dat meteen volledig het gaspedaal indrukt. De eighties zijn helemaal terug al waren ze eigenlijk nooit weggeweest. Het daaropvolgende ‘Someday’ zet je in vuur en vlam met zijn melodieën, dat meezingen bijna vanzelfsprekend is. Het nummer is als officiële audio uitgebracht: https://www.youtube.com/watch?v=H60ZfsdUMtk. Het gezelschap lost de hoge verwachting vaak ruimschoots in. Zo is ook de ballad ‘Hardest Heart To Break’, waar de keyboardpartij doet denken aan Whitesnake en de daaropvolgende ritmesessie dan weer aan Def Leppard. Gewaagd om de ballad zo vroeg te zetten maar het oorwormpje doet vlijtig zijn werk, al zijn het vooral de stuwende rockers zoals ‘All Fall Down‘ en ‘Girls Gone Wild’ die me overtuigen. Het deuntje van het refrein van deze laatste deed me spontaan denken aan een nummer uit vervlogen jaren maar ik kon het niet thuiswijzen, tot ik het begon te neuriën. Hopla, daar verscheen Belinda Carlisle met ‘Heaven Is A Plance On Earth’, eenzelfde positieve vibe met een extra rockrandje. Logisch dat deze oorworm als uithangsbord uitgebracht werd: https://www.youtube.com/watch?v=26xb0XVSn48. Voor wie het wat steviger wil, zal zijn gading vinden bij ‘Raise The Dead’. ‘Like There’s No Tomorrow’ sluit een knappe schijf in stijl af. Midnite City is het mooie voorbeeld hoe een band in zijn geheel de som van zijn artiesten kan overtreffen. De magie zorgt ervoor dat ze hun eerder materiaal overtreffen. Zelf spreken ze fans van Tigertailz, Cruzh, Reckless Love, Wig Wam of Pretty Boy Floyd aan, maar ik ben er zeker van dat ze het ruimer zullen vinden. Zij die de band aan het werk willen zien, zullen even de plas over moeten want met deze nieuwkomer is een tournee in de UK gekoppeld.

Rocking Klingon (84)

Pride And Joy Music PJM 13453

Tracklist: 1. Outbreak 2. Ready To Go 3. Someday 4. Hardest Heart To Break 5. Good Time Music 6. All Fall Down 7. Girls Gone Wild 8. Beginning Of The End 9. Raise The Dead 10. It’s Not Me It’s You 11. Like There’s No Tomorrow