Headbanger’s Balls Fest, 6 mei 2023.

Headbanger’s Balls Fest @ CC De Leest, Izegem.

Het is in de naweeën van de corona tijden waarin we hebben geleefd er voor organisatoren van evenementen en muziekfestivals niet gemakkelijker op geworden. Er is in de eerste plaats een groot overaanbod aan bands die absoluut weer willen optreden, inhaal maneuvers van concerten die in die periode 2020-2021 werden uitgesteld, exclusiviteitscontracten waardoor een bepaalde band boeken op je festival niet zo evident is geworden, en de grote snoepen daardoor al te vaak alle grote namen weg van de kleine en middelgrote festivals. Op de koop toe spelen organisatoren daardoor, begrijpelijk, op veilig waardoor kleinere bands nog minder kansen krijgen om op te treden. En toch zijn er organisatoren die wel durven risico’s nemen, of het geweer van schouder veranderen, en succes boeken. Headbanger’s Balls Fest zet in 2023 bands op hun affiche die nog steeds metal zijn, maar toch afwijken van dat pad. Daardoor nemen ze een enorm groot risico, maar kijk deze editie van 2023 was compleet uitverkocht met stoner bands als Lowrider en Buffalo King en tot sludge gerelateerde top band Psychonaut op de affiche. Een mooie, gevarieerde, affiche trouwens, waar ieder beetje liefhebber van het hardere genre die over deze grenzen heen kijkt, aan zijn trekken komt.. dat kregen we aangeboden. Ons verslag en foto’s lezen en zien jullie hieronder.

De podium opstelling bij het gezelschap Arson, die wij in een vorig verslag omschreven als ‘de metal versie van The Hives’ sprak bij het binnen treden van de zaal tot de verbeelding. Door de opstelling van lampenkappen op het podium, een bar met drankjes – de barkeeper ging die drankjes geregeld uitdelen aan entourage en publiek – en andere frivole attributen werd een soort warme huiskamer atmosfeer gecreëerd. Muzikaal doet de band echter niet aan frivoliteit, maar haal stevig en bijzonder energiek uit, door het gaspedaal van de eerste tot de laatste nooit diep in te drukken. De bijzonder bewegelijke frontman gaat zijn publiek letterlijk opzoeken, en zorgt voor een combinatie tussen het uitdelen van uppercuts en dat overgieten met een saus humor. Dat zetten ze met knappe songs als ‘Church Of Mine’, ‘Witch Hunt’ of ‘Old Gods, Saints & Sinners’ niet alleen tekstueel in de verf. Dat is ook hoe de steengoed solerende muzikanten tekeer gaan. Duistere virtuositeit verpakt in grappige kwinkslagen en voldoende zelfrelativering, zorgen dan ook voor een lach op het gezicht en dat je stevig headbangend je in de moshpit wil begeven. Moshen werd er niet echt gedaan, maar op deze wervelstorm stilstaan was ook onmogelijk.

*Foto’s: Arson*

Setlist: Troublemaker // Lords of Misrule // Cult of the Castaways // You Know It // Curbside Violet // Empire // Church of Mine// Witch Hunt // Old Gods, Saints & Sinners

Het contrast met de eerder donkere klankentapijtjes van de Brusselse formatie My Diligence, die we vorig jaar op Les Nuits Botanique de zaal zagen en hoorden plat spelen, kon niet groter zijn. De band start traag en bouwt telkens op naar een climax die aanvoelt als een ondoordringbare muur van vocalen en instrumentaal vernuft. Ze voegen daar niet veel bindteksten aan toe, maar laten die luide en donkere walmen doordringen tot je ziel. My Diligence deed ons dan ook baden in het angstzweet, terwijl de tongen van de Hel onze voeten likken. Dat is trouwens hoe we onze donkere ziel het liefst voeden, daardoor is deze Brusselse band vooral voer voor wie open staat voor een duisternis die je echt tot een punt van waanzin drijft. De enige voorwaarde is dan ook gewillig meegaan in het verhaal, wie dat niet doet is eraan voor de moeite. Maar zij die zich – zoals wij – lieten hypnotiseren door de duisternis om zich heen, die door die samensmelting van verpulverende klanken naar boven kwam, werd prompt geconfronteerd met zijn meest ijzingwekkende demonen. Eens tot waanzin gedreven, is er ook voor ons geen weg terug meer mogelijk.

*Foto’s: My Diligence*

Setlist: The Matter, Form and Power // On the Wire // Sail To The Red Light // Celestial Kingdom // Multiversal Tree // Embers // Resentful // Elasmotherium

Van lichtvoetigheid naar donker, terug naar het licht, en weer naar het duister? Het is een gegeven dat als een rode draad doorheen Headbanger’s Balls Fest 2023 loopt, zo lijkt het wel. Bear, die ondanks uitdelen van mokerslagen eerder de lichtvoetige kant uitstraalde, leek helaas ook een wat vreemde eend in de bijt te zijn. De band breng een brok hardcore gerelateerde energie, waarop je gewoon uit de bol moet gaan. De band beuk hard en strak door de geluidsmuur heen en deed ook zijn uiterste best op iedereen mee te krijgen door niet alleen messcherp uit te halen, maar ook te bewegen als konijnen op Duracell batterijen op dat podium. En zelfs het publiek voortdurend aan te porren tot hen persoonlijk op te bezoeken. Maar helaas, buiten een kleine moshpit vooraan in het begin van de set, bleef het publiek er opvallend kalm en gelaten bij. Beetje jammer, maar Bear liet dit niet aan zijn hart komen, en zet een kolkende set neer boordevol HC gerelateerde energiebommen, waardoor het dak er toch even af ging. Maar de zaal opblazen lukte deze keer dus helaas niet.

*Foto’s: Bear*

Setlist: Atone // Dissolve Dissipate // Earthgrinder // Piece // Serpents // Vanta // Kuma // Play // Arm Me // Blackpool // Wreckthings

Plots stond de zaal overvol zelfs tot compleet naar achter voor Psychonaut. Maar zo verwonderlijk is dat niet. Psychonaut is een post-metalband uit Mechelen die zijn invloeden haalt uit de jaren zeventig, vooral dan bij bands als Pink Floyd en Led Zeppelin, en dit combineert met rauwe post-metal in de richting van Amenra en Tool. De band bracht al enkele knappe platen uit, maar bewees ook op menig podia een band te zijn van uitzonderlijk kaliber. Niet zo verwonderlijk dus, dat de zaal compleet vol stond. Echter.. je moet het als band wel nog bewijzen, en dat deed Psychonaut met brio. Niet alleen instrumentaal, ook vocaal haalt Psychonaut alles naar boven om de muren om ons heen te laten daveren en trillen. Er was totaal geen doorkomen aan. Elke riff, elke vocale inbreng en elke drumsalvo zit zo perfect in elkaar dat de haren op onze armen recht komen. Er zit in elke van de songs dan ook niet alleen oorverdovend geknetter, maar eveneens enorm veel melodie verborgen. Steeds binnen een dreigende omkadering, en dat maakt Psychonaut zo een bijzondere parel om te koesteren. Het interessante aan deze band is dat ze je op subtiele wijze bespelen, door over te gaan tot een gezapige en trage duistere walm over je heen te sturen, waardoor het bijna saai dreigt te worden. Om dan, als een donderslag bij heldere hemel, plots al die vocale en instrumentale registers open te trekken waardoor je compleet van de sokken wordt geblazen. Dat hoor en voel je vooral bij een song als ‘All Your Gods Have Gone’ of ‘All I Saw As A Huge Monkey’. Ze blijven deze truc voortdurend herhalen, waardoor je van het ene uiterste naar het ander wordt gesleurd, en wordt geconfronteerd met donkere gedachten die een licht doen schijnen op het einde van de tunnel. Een zeer gevarieerde maar ook confronterende gewaarwording, waardoor je compleet zen geworden en verweesd achterblijft in die donkerste hoek van de kamer. Met de monster hit ‘The Fall Of Consiousness’, waarmee ze hun set als een kers op de schitterende en donkere taart eindigen, zetten ze die stelling met brio nog wat meer in de verf.

*Foto’s: Psychonaut*

Setlist: A Storm Approaching // Halls Of Amenti // All Your Gods Have Gone // Violate Consensus Reality //All I Saw As A Huge Monkey // Interbeing // A Pacifist’s Guide To Violence // Kabuddah //The Fall Of Consciousness

Tijd voor een levende legende op het podium. Hun debuut ‘Ode To Lo’ wordt gezien als een mijlpaal binnen stoner middens, het bezorgde de band Lowrider een ware cultstatus die meer dan twintig jaar later nog nazindert. Over een exclusief concert gesproken in onze contreien, dit was er zeker en vast eentje. Lowrider kan door dat status gerust een routineklus afleveren, en daar zelfs mee wegkomen. Maar doen dat gelukkig niet. Met een speelsheid van jonge wolven in het vak, bestormen ze het podium en schudden de ene verschroeiend hete riff na de andere uit hun mouw. En toch konden we ons niet van de indruk ontdoen dat we hier niet iets wereldschokkends hebben meegemaakt, zoals het in sommige media werd of wordt voorgesteld. Laat het duidelijk zijn, Lowrider is een verdomd sterke stonerband die hun status dubbel en dik verdienen, maar in dat stoner vaarwater zwemmen naar onze mening zo wel meerder bands die op diezelfde golflengte liggen als deze Zweedse top band. Dit neemt niet weg dat we ons gewillig lieten meevoeren naar de verre woestijnlandschappen, die voor onze ogen verschijnen door middel van die aanstekelijke refreinen en vocalen, die aan je ribben kleven. Alle stoner registers werden dan ook een uur lang compleet open getrokken, van de eerste tot de laatste noot. Dat resulteert in typische vaak lang uitgesponnen riffs die klieven en blijven klieven. Lowrider lost de hoog gespannen verwachtingen moeiteloos in en bezorgt de stoner fan koude rillingen en een ware brok in de keel en voegen aan die virtuositeit bovendien een hoge dosis spelplezier toe, waardoor we compleet over de streep worden getrokken.

*Foto’s: Lowrider*

De Griekse extreem metalband Rotting Christ treed volgende week vrijdag (12 mei) aan op Rock Durbuy, op Headbanger’s Balls Fest mocht zanger Sakis Tolis zijn solo project ‘Among the Fires of Hell’ voorstellen aan een Belgisch publiek. Uiteraard mogen en kunnen we dat project niet vergelijken met de Griekse band, solo ligt het op een geheel ander niveau. ‘Rotting Christ light’ hoorde ik iemand vertellen over deze plaat. Ook live valt dit op, wat niet wegneemt dat Sakis Tolis ook solo graag stampt tegen heilige huisjes, bijzonder hevig tekeer gaat en je op een occulte wijze een wandeling aanbiedt doorheen zijn persoonlijke hel, met alles daarop en eraan. Zeker bij songs als ‘We The Fallen Angels’ of ‘My Salvation’ , twee songs die klieven doorheen onze ziel. En de uiteindelijke afsluiter ‘Holy Mountain’ van Rotting Christ, die aanvoelde als de ultieme mokerslag, is dit ook het geval. Om daar een donkere kers aan toe te voegen in de vorm van ‘Tou Thanato’, als ultieme afsluiter. Compleet omver blazen deed Sakis Tolis ons helaas niet, daardoor bleef alles al teveel hangen binnen een duistere gezapige atmosfeer, waardoor we op onze honger blijven zitten. Maar door die poorten van die Hel op een kiertje te zetten, bijzonder heet en verschroeiend uit te halen – zowel vocaal als instrumentaal – bezorgde Sakis Tolis met momenten wel die koude rillingen over ons lijf die nodig waren om ons alsnog over die donkere streep te trekken.

*Foto’s: Sakis Tolis*

Setlist: The Silence // My Salvation // Among The Fires Of Hell // The Dawn Of A New Age // We The Fallen Angels // Ad Astra // Live With Passion – Die With Honour // I Name You Under Our Cult // Nocturnal Hekate (Daemonia Nymphe cover) // Holy Mountain (Rotting Christ song) // Tou Thanato

Aan de merchandise stand van afsluiter King Buffalo stond heel wat volk aan te schuiven om een T-shirt of LP te bemachtigen, wat de populariteit van deze Amerikaanse stoner band onderschrijft. Toen we de band zagen aantreden op desertfest in 2021 schreven we daarover: “Ze creëren een apart sfeertje, hun stoner en progressieve rock krijgt uppercuts en adrenalinestoten. Het publiek reageert laaiend enthousiast. King Buffalo drukt het gaspedaal in en doet een broeierig stoner feestje ontstaan.” En dat is toch ook het overheersende gevoel op Headbanger’s Balls Fest. Een best wel sterke stoner rock band, die alle ingrediënten van het genre door de mangel draait, en je dat verschroeiende hete gevoel vanbinnen geven zoals het gewoon hoort binnen dat genre. Al ontbreekt wel die extra pit, om ons compleet murw te slaan. Alles ligt binnen King Buffalo nogal nadrukkelijk op diezelfde gezapige lijntjes. Best wel aanstekelijk dus, maar niet wereldschokkend. Echter, de doorsnee stoner rock fan smulde van die lange en heel hete riffs die klieven als scheermesjes, de band etaleert ook een enorme speelsheid op dat podium, en zorgt voor een soort kampvuurmuziek gevoel boordevol gezelligheid, waardoor je lekker staat mee te deinen tot de vroege uurtjes. Meer hadden we dan ook niet nodig, een lekker portie stoner, om deze schitterende festival dag op de perfecte wijze af te sluiten.

Foto’s: King Buffalo*