Graspop Metal Meeting, of kortweg GMM, is er dit jaar opnieuw. Dit keer van donderdag 15 juni tot en met zondag 18 juni. Vier dagen dus waar een heel pak metalfans uit België, en het buitenland, reikhalzend naar uitkijken. Ook wij, van MUSIKA, zijn er graag bij, daar in Dessel. Misschien heb je nog wat duiding nodig om uw ideale “traject” te gaan uitstippelen tijdens uw vierdaags trip naar hét grootste metal evenement in België. Wij proberen u alsnog wat duiding te geven omtrent de bands die dit jaar hun opwachting maken op de “heilige” festivalweide van GMM.

Donderdag 15 juni

De grootste namen, als u het ons vraagt, op de eerste festivaldag zijn ongetwijfeld Guns N’ Roses en Ghost. Beide bands zouden geen introductie meer nodig hebben, maar goed. Het Amerikaanse Guns N’ Roses scoorde megasuccessen in eind jaren tachtig / begin jaren negentig met hun visie op hard rock / heavy metal. Het Zweedse Ghost kiest dan weer voor ene mix van o.a. pop rock, doom, hard rock en heavy metal. Vooral de show van dit gezelschap mag steeds gezien en gehoord worden.

Voor het overige zit er wel voor elk wat wils tussen, waarmee we bedoelen dat zowat elk (sub)genre in het hardere werk (van hardcore over punk tot hard rock en metal) aan bod komt. Liefhebbers van hardcore en punk zullen hun hartje ophalen met een aantal Amerikaanse bands: Agnostic Front, Sick Of It All en Stray From The Path. Het Canadese Cancer Bats zit ook in dat muzikale straatje. End, ook al uit USA voegt daar ook invloeden uit metalcore aan toe. Wat ons bij een aantal bands in dit (sub)genre brengt: As I Lay Dying (USA), Motionless In White (USA) en Unearth (USA). Op het randje daarvan vinden we dan ook het Amerikaanse Escape The Faith die post hardcore en heavy metal doorheen hun metalcore sound mixt, terwijl het Britse The Raven Age metalcore mixt met heavy metal en dus iets traditioneler klinkt.

Echt veel traditioneel klinkende metal bands ontdekken we niet, maar met het Finse Beast In Black krijgen we toch een band die voor een mix van heavy metal en power metal kiest, terwijl het Canadese Spiritbox echt wel de kaart van pure heavy metal trekt. Misschien kan je ook The Winery Dogs in dit vakje plaatsen, al horen wij ook invloeden uit blues rock en progressive rock weerklinken in de sound van deze Amerikaanse band. Wat ons dan weer bij een aantal progressive metal bands brengt. Het Zweedse Evergrey, Het Britse Haken en het Amerikaanse Symphony X mag je in dit vakje plaatsen terwijl hun sound toch totaal verschillend klinkt.

Het Nederlandse Epica staat voor een krachtige en stevige versie van symphonic metal, terwijl ook het Griekse SepticFlesh daar raakvlakken mee vertoont middels hun symphonic death metal sound. Het Britse My Dying Bride staat voor death / doom metal maar maakt wel gebruik van symfonische accenten. Iets wat Craddle Of Filth, ook al uit Groot-Brittanië, eigenlijk ook een beetje doet maar toch kiest voor een mix van gothic metal, black metal en death metal. Ook 1914, uit Oekraïne, kiest voor een mix van verschillende stijlen. Zo horen we doom en blackened death metal in hun sound terug. Wat ons bij een aantal Zweedse bands brengt die we allen in het vakje melodic death metal kunnen onderbrengen en daar toch vrij verschillende visies op na houden: Arch Enemy, At The Gates en Orbit Culture. Zweden is ten andere ook het land waar black metal ruimschoots aan bod komt. Marduk is hier een schitterende vertegenwoordiger van.

Liefhebbers van alternative rock / alternative metal met soms wel een aantal accenten uit andere (sub)genres zullen aan hun trekken komen middels Amerikaanse bands Alter Bridge, Mammoth WVH (met hard rock), Papa Roach en Tom Morello (met rapcore). Ook het Franse Molybaron mag je in dat vakje plaatsen. Waar we de wat eigenzinnige sound van Butcher Babies moeten situeren, weten we niet zo goed daar dit Amerikaanse een mix van verschillende (sub)genres op ons afvuurt, terwijl Het Franse Carpenter Brut voor dark synthwave staat.

Op vrijdag 16 juni, de tweede festivaldag lijken ons Machine Head en Gojira de grootste publiekstrekkers. Het Amerikaanse Machine Head werd in 1991 opgestart en staat voor een mix van thrash metal, heavy metal en groove metal, terwijl het Franse Gojira in 1996 werd opgestart en zich stilletjes aan een weg naar de absolute top op gebied van metal aan het banen is met hun geslaagde mix van technical death metal, groove metal, progressive metal en post metal.

Metalcore fanaten zullen maar wat blij zijn met deze affiche want met bands als Any Given Day (Duitsland), Asking Alexandria (Groot-Brittannië), Hatebreed (USA), Ice Nine Kills (USA), Landmvrks (Frankrijk), Loathe (Groot-Brittannië) en ook wel The Amity Affliction (Australië) komen zij ruimschoots aan hun trekken. Hardcore en punk / rock mogen dan weer een extra streepje plaatsen achter de namen van de Amerikaanse bands Fever 333, The Distillers en Pro-Pain, al krijg je bij die laatste band ook thrash metal en groove metal te horen. Een mix van opnieuw thrash metal met dit keer crossover krijg je dan weer van het eveneens Amerikaanse Municipal Waste.

Liefhebbers van eerder traditional hard rock en heavy metal mogen dan weer een extra kruisje plaatsen bij bands als Airbourne – een mix van hard rock, blues rock en hard rock ‘n’ roll –, het Griekse Planet Of Zeus, het Noord Ierse The Answer, en de Zweedse “all female” band Thundermother. Voeg daar dan een stevige scheut psychedelica aan toe en je komt bij het Belgische Black Mirrors uit (mix van hard rock en blues rock) terwijl het Amerikaanse Disturbed de alternative metal weg inslaat. Met wat goede wil mag je ook het Amerikaans Bad Wolves daar aan toevoegen al kiezen ze daar voor wat extra kracht middels groove metal en djent.

Over djent gesproken. We vinden het Zweedse Meshuggah daar misschien wel het beste voorbeeld van, al mogen we niet vergeten dat die band ook andere elementen – progressive metal, technical death metal, groove metal en avant garde metal – in zijn sound weet onder te brengen. Wat ons dan weer richting extreme metal duwt. Dan mogen we zeker en vast het Poolse Behemoth – een mix van black en death metal – en het Zweedse Watain – black metal – niet vergeten. Daarop aansluitend kunnen we ook het Griekse Legion Of Doom (oorspronkelijk een mix van grindcore en death metal later meer evoluerend richting black metal) niet vergeten te vermelden.

Lichtjes aansluitend bij black metal is de folk (black) metal van het Finse Finntroll. Wat ons dan weer bij het Nederlandse Heidevolk brengt met zijn zinderende mix, in het Nederlands dan nog, van folk metal en Viking metal. Misschien wel dé band als het aankomt op Viking metal is het Zweedse Amon Amarth al mag je natuurlijk niet vergeten dat hun sound ook bepaald wordt door melodic death metal. Wie zijn folk metal liever hoort met authentieke instrumenten mag zeker het Duitse Saltatio Mortis niet vergeten want hun medieval (folk) rock / metal zorgt voor heel opwindende taferelen.

Een stevige en heel zware sound krijg je te horen bij de Amerikaanse sludge / doom band Crowbar, terwijl symphonic metal fans dan weer blij zullen zijn met het Nederlandse Delain. Een van de absolute toppers als het aankomt op stoner metal is het Britse Orange Goblin die we steeds opnieuw enorm weten te waarderen. Het Amerikaanse Clutch staat voor heel degelijke en krachtig gebrachte rock. Over het Amerikaanse indie rock gezelschap Blackgold weten wij zo goed als niets en ook Palaye Royale (een mix van indie rock, art rock, garage rock en glam rock) is eigenlijk een onbeschreven blad bij MUSIKA. Wat we mogen verwachten van VV (Ville Harmanni Valo, ex frontman van gothic metal band HIM) weten we ook al niet, terwijl we het dan nog niet hebben gehad over het Amerikaanse Hollywood Undead die de weide zal weten in te palmen met hun mix van rap, rock, rap metal en nu metal.

Zaterdag, 17 juni, is al de derde dag voor Graspop Metal Meeting waar men ditmaal kiest voor Slipknot en Parkway Drive als absolute headliners. Het Amerikaanse Slipknot is ongetwijfeld dé toonaangevende band als het aankomt op nu metal, terwijl het Australische Parkway Drive een van de absolute toppers is als het aankomt op metalcore. Logische keuzes dus om die bands als headliners te gebruiken.

Nog een pak andere metalcore bands zijn er van de partij om u te overtuigen: Het Amerikaanse Vended bijvoorbeeld met een paar zonen van Slipknot leden. Maar ook Oceans (wel met ook nog post metal invloeden), het Britse Architects en de Amerikaanse bands I Prevail, The Ghost Inside en Cane Hill (met ook invloeden uit nu metal, industrial en alternative metal).

Fans van alternative metal / alternative rock zullen hun hartje ophalen bij Halestorm. Life Of Agony mixt daar wat hard rock bij, terwijl het Britse Skindred daar reggae, heavy metal en punk rock daar bij mengt. Het ook al Britse Sleep Token voegt er dan weer post metal, indie pop en progressive metal aan toe.

Liefhebbers van punk en / of hardcore kunnen een extra streepje plaatsen bij het Britse Heriot, de Amerikaanse bands The Menzingers, Code Orange, Rancid en Less Than Jake. Ook het Australische The Chats mag je in die vakjes plaatsen.

Ook thrash metal fans mogen hun borst nat maken, want een pak bands in dit (sub)genre maken die dag hun opwachting: Het Belgische Cyclone, en de Amerikaanse bands Dark Angel, Exodus, Pantera (met veel groove metal in de sound) en Testament. En dan zijn er ook nog het Belgische Schizophrenia en het Nederlandse Legion Of The Damned die een pak death metal invloeden in hun sound integreren. Het Spaanse Noctem sluit daar dan op aan met hun mix van death metal en black metal, terwijl het Zweedse In Flames dan weer een van de grondleggers is van melodic death metal.

Het eveneens Zweedse Soen staat dan weer voor progressive metal. Iets wat je ook ten dele kan terug horen in de sound van het Amerikaanse Nothing More (mix van Progressive metal met o.a. alternative rock, hard rock en heavy metal). Traditional hard rock krijg je dan weer van het Canadese gezelschap Danko Jones, Terwijl het Zweedse Draconian voor doom metal staat. Het Britse Fields Of Nephilim staat dan weer voor gothic rock terwijl het ook al Britse Antimatter kiest voor een mix van dark rock en ambient. Ook al uit Groot-Brittannië is Mimi Barks die voor Trap metal kiest. En dan zijn er ook twee bands uit het hoge noorden die we absoluut niet mogen vergeten. Het Finse Korpiklaani is misschien wel dé referentie als het aankomt op folk metal, terwijl Sólstafir, uit Ijsland, voor een eigenzinnige mix tekent waarin we elementen uit black metal, post black metal en post rock in herkennen.

Op de laatste dag van festival, zondag 18 juni, zijn Def Leppard en Mötley Crüe de absolute toppers. Het Britse Def Leppard was mede verantwoordelijk voor de start van NWOBHM, maar koos al vlug resoluut voor een meer gematigde sound (hard rock, arena rock, power pop, glam metal) die vooral in USA op veel gejuich werd onthaald. Ook het Amerikaanse Mötley Crüe kijkt muzikaal een beetje die richting uit al is bij deze band de dosis “pop” uiterst miniem te noemen.

Ook het Duitse Kissin’ Dynamite maakt gebruik van elementen uit glam metal maar kiest toch eerder voor een melodic metal sound. Iets wat ook het Zweedse Eclipse doet en wordt hun sound eerder bepaald door hard rock en melodic rock. Nog meer bands die eerder kiezen voor een traditioneler koers zijn het Amerikaanse Skid Row (heavy metal), het Duitse Dirkschneider (heavy metal), het Britse Elegant Weapons (een soort van heavy metal supergroep met o.a. vocalist Ronnie Romero (o.a. Rainbow), gitarist Richie Faulkner (Judas Priest), bassist Rex Brown (Pantera) en drummer Scott Travis (Judas Priest)), en natuurlijk het Amerikaanse hard rock / classic rock sterren ensemble van Hollywood Vampires, waar Johnny Depp, Joe Perry en Alice Cooper deel van kunnen uitmaken. Daar het dichtst bij aanleunend is misschien wel de sound van Monster Magnet die bestaat uit een mix van stoner rock, hard rock en space rock.

Van daaruit is het maar een kleine stap richting thrash metal en dan vinden we het Duitse Kreator daar een waardige vertegenwoordiger van. Het Canadese Voivod gebruikt dan weer invloeden uit thrash metal die ze combineren met invloeden uit progressive metal, terwijl het Poolse Dieth thrash combineert met death metal. Wat ons bij melodic death metal brengt en het Finse Insomnium en het Zweedse The Halo Effect, terwijl het Zwitserse Eluveitie zijn versie van folk metal opbouwt met een heel stevige dosis melodic death metal. Misschien minder uitgesproken, maar ook het Zweedse Avatar gebruikt invloeden uit melodic death metal maar mixt die met invloeden uit o.a. groove metal, heavy metal en progressive metal.

Liefhebbers van dat laatste (sub)genre zullen blij zijn met het Belgische Hippotraktor. Een stuk eigenzinniger is de sound van Amerikaanse Coheed And Cambria die een pak invloeden uit alternative metal / alternative rock in hun sound verwerken. Het Canadese Three Days Grace gebruikt ook al invloeden uit alternative rock / alternative metal maar kruidt die met veel traditional hard rock. Een stuk traditioneler zijn dan weer de Zweden van Katatonia al kiezen die heel duidelijk voor een doom metal sound met heel beklijvende vocalen.

Liefhebbers van heel extreme metal, en dan hebben we het over deathcore, komen absoluut ana hun trekken dankzij de Amerikaanse bands Chelsea Grin en Lorna Shore, terwijl je bij het Indische Bloodywood getrakteerd wordt op een eigenzinnige mix van nu metal en (Indische) folk metal. Het Zweedse Deathstars zorgt voor een mix van industrial en gothic metal want ons dan weer richting hardcore / punk en aanverwante (sub)genres brengt.

Kunnen we in die vakjes gaan onderbrengen: het Britse Enter Shakiri (post hardcore), het eveneens Britse Lionheart (hardcore), het Australische Stand Atlantic (mix van pop punk en rock), het Amerikaanse Anti-Flag (punk / rock), het Canadese Billy Talent (punk / rock) en Generation Sex, een punk tribute band die hoog oploopt met Generation X en Sex Pistols.

Ook metalcore fanaten komen die laatste dag opnieuw aan hun trekken dankzij Paledusk (uit Japan), het Australische Polaris en het Amerikaanse gezelschap rond Greg Puciato, terwijl het Britse The Luka State voor indie rock kiest om zich muzikaal uit te drukken.

En wat moeten we dan denken van het “Helmuth Lotti goes metal”-project. Wij, van MUSIKA, vermoeden dat daar een pak controversie zal over ontstaan. Kijk, we hebben niets tegen de persoon Helmut Lotti, verre van zelfs want we kennend e man niet persoonlijk. Dat hij met zijn project “Hemuth Lotti goes classic” bewezen heeft over een fantastische stem te beschikken, betekent nog niet dat de man het ook aan kan om metal te zingen! We zijn alvast razend benieuwd!

Meer duiding en info vind je bij de desbetreffende bands en natuurlijk op de webpagina van het evenement zelf: www.graspop.be. Zorg er nu wel al voor dat je je ticket hebt, want die gaan, naar verluidt, razend snel de deur uit.