Met ‘Kaarnaköydet’ is het Finse Kouta aan een eerste full-album toegekomen in hun nog vrij korte muzikale carrière. Kouta werd immers pas in 2021 opgestart. Het belet de band niet om al vlug met een drie tracks tellende ep, ‘Aarnihauta’ (2022), op de proppen te komen die hun visie op folk en black metal probeert duidelijk te maken. Met ‘Kaarnaköydet’ zet het gezelschap zijn muzikale reis verder. Het album opent met ‘Äiti maan laulu’, een heel rustig folky nummer waar we eigenlijk vruchteloos op zoek gaan naar black metal invloeden. Maar het stoort ons allerminst, integendeel, we vinden dit een zeer knap opgebouwd nummer dat ons langzaam in de mood brengt. Want ondanks het feit dat we eigenlijk niet echt metal horen, laat staan black metal, zorgt dit nummer voor een onderhuidse dreiging. Wat een contrast met ‘Turjan takaa’ waar men alle registers opentrekt en waar dan weer de folk invloeden maar zeer beperkt aanwezig zijn. Dit is immers een heel intens en opzwepende track geworden. ‘Häpeä’ klinkt weer anders: krachtig openend, maar aan een vrij rustig tempo om dan iets energieker en meer gedreven voor de dag komend tijdens het verloop van het nummer. We zijn drie tracks ver, en we blijven uiterst geboeid luisteren naar de intense en beklijvende reis die Kouta ons aan biedt. Met ‘Veriaura’ smelt men inderdaad folk en black metal samen. Het doet ons qua mood en vibe wat denken aan Korpiklaani, maar dan veel donkerder en dreigender qua klankkleur, zodat Finntroll misschien een betere referentie is, alhoewel beide geciteerde bands nog stukken toegankelijker, frisser en meer opgewerkt klinken dan wat Kouta ons hier voor schotelt. Het einde van deze track neigt dan weer naar de pure folk van het openingsnummer al zorgt een sjamanistisch klinkende trom voor een meer duistere ondertoon. Een nieuwe samensmelting tussen folk en black metal krijgen we middels het krachtige ‘Kurja raakile’ dat uitnodigt tot meebrullen en toch heel duister, kil en krachtig klinkt. Knap is dan weer de koorzang die ‘Sukujyrkkämä’ opent en meteen de toon zet voor een heel intens, gedreven en energiek nummer waar folk en black metal elkaar opnieuw moeiteloos vinden. Kijk, voor zo’n nummers mag men ons steeds, op gelijk welk uur van dag / nacht, roepen. De uiterst kalme en rustige start van afsluiter ‘Kylmä kalvaa’ is zand in de ogen strooien, want het furieus beukend geweld volgt al vlug en dompelt je onder een gitzwart bad van kilte, dreiging en duisternis. Het spelen met die enorme contrasten is een gegeven dat men volledig aan wendt tijdens het langste nummer op dit album. We vermoeden dat u het ondertussen begrepen hebt: wij, van MUSIKA, zijn enorm onder de indruk van het eerste full-album van Kouta. Als we dan toch ene minpuntje mogen / moeten aanhalen: na nog geen vijfendertig minuten is het allemaal reeds voorbij. Maar geen nood, met een druk op de knop kan je aan een nieuw rondje beginnen. Mogen we binnenkort ook eens tijdens een live concert kennis maken met Kouta? Cernunnos Pagan Fest, bijvoorbeeld? Of toch, Unholy Congregation? Alvast bedankt!!!
Luc Ghyselen (97)
Independent Release
Tracklist: 1. Äiti maan laulu 2. Turjan takaa 3. Häpeä 4. Veriaura 5. Kurja raakile 6. Sukujyrkkämä 7. Kylmä kalvaa