Met ‘Wonderland’ brengt Seventh Crystal een vervolg op hun fantastisch debuut ‘Delirium‘ uit 2021. Ze verrasten toen zodanig met een eerste set indrukwekkende melodieuze AOR / hard rock nummers. Zelf omschreven ze hun genre als “arena rock met invloeden van melodieuze rock” en zouden deze keer de lat nog wat hoger gelegd hebben. Dit kon ik dus niet zomaar laten voorbijgaan. De band kende zijn ontstaan toen door zanger Kristian Fyhr (Perpetual Etude) muzikanten zocht om zijn soloproject te realiseren. Al gauw bleek het project groter uit te pakken dan oorspronkelijk gedacht werd en werd Seventh Crystal met de nieuwe ideeën leven ingeblazen. Zo kwamen keyboardspeler / pianist Johan Älvsång (Pinstripe Conspiracy, Lamashtu), bassist Olof Gadd (Osukaru), drummer Anton Roos en gitarist Emil Dornerus bij de line-up. Later vervoegde Gustav Linde als tweede gitarist ook nog de band. Fyhr bracht tussendoor toch nog zijn soloplaat uit. De vocalist was daarnaast nog bij Frontiers meerdere keren als songwriter aan het werk geweest voor labelprojecten. Ook samen met Magnus Karlsson werd hij eind vorig jaar in het bandproject Ginevra opgemerkt, waar de nadruk meer op melodieuze metal lag. Bezige bij dus. Het openende titelnummer bewijst dat ze inderdaad een niveau gestegen zijn. De aanstekelijke mix van gitaren, keyboard en zalige vocalen vormen een perfecte harmonie. Het zijn dergelijke nummers die een album boven de massa laten liften. Maar ook het groovy ‘Hollow’ en ‘Next Generation’ zitten boordevol energie: https://www.youtube.com/watch?v=FsngHNJreEc. ‘Higher Ground‘ tapt uit hetzelfde vaatje ‘aanstekelijkheid’ wat toetsenwerk en aanvullende gitaren betreft. Het is nooit overdreven aanwezig, al hebben ze intussen een extra snarenplukker ingelijfd. Best knap hoe de vocale laag zo op en neer kan gaan en toch de ganse compositie impalmt. Terecht uitgebracht als single: https://www.youtube.com/watch?v=iZQxVN_5G_A. ‘Imperfection’ is de eerste breekbare schakel in de melodieuze ketting. Het nummer bouwt van rustige piano en zang op naar een power ballad, waar in het refrein de intensiteit de plaats van de breekbaarheid eventjes inneemt. Maar het is pas bij ‘In The Mirror’ dat het tempo helemaal zakt. ‘Next Generation’ pakt de draad terug en zorgt opnieuw voor een dynamische rit. ‘Rodeo’ is een relatief rustig slotnummer, dat niet alleen met piano doordrenkt is maar ook zijn portie dynamiek krijgt door intensere stukken. De intense zang zorgt dat het album knap eindigt. Zoals H.E.A.T, Perfect Plan of One Desire heeft deze band een toegankelijk geluid met een eigen identiteit door hun hoog niveau van vakmanschap. We kregen een tiental melodieuze nummers die geschreven zijn om Kristian’s indrukwekkende vocalen te laten uitblinken. Het Zweedse gezelschap zorgt voor goed uitgevoerde energieke passages met telkens een aanstekelijk geluid. Door een zwaardere productie en ietwat andere stijl lopen ze niet helemaal in hetzelfde spoor als hun debuut, maar mij hoor je niet klagen. Kristian’s getalenteerde songwriting en uitzonderlijke vocale vaardigheden leveren een consistent album op waar menig AOR / melodieuze hard rock fan van zal smullen. Fans van Scandinavische hard rock zullen maar al te graag deze schijf met huid en haar verslinden.
Rocking Klingon (92)
Frontiers Records FRCD 1301
Tracklist: 1. Wonderland 2. Higher Ground 3. Hollow 4. Million Times 5. My Own Way 6. Imperfection 7. In The Mirror 8. Next Generation 9. Someday 10. Rodeo