Cernunnos Pagan Festival @ La Ferme Du Buisson, Noisiel, Frankrijk.

Dag 2 beloofde minstens even interessant te worden als dag 1.

De debatten werden geopend door Wegferend. Wegferend is een Frans drietal uit Toulouse. Alexia, Manon en Thomas brengen etherische neo-folk. Voorlopig beperkt het oeuvre zich tot een ep, ‘En Autremonde – Chapitre Premier. De muziek is betoverend mooi te noemen, een beetje zoals bijvoorbeeld Brisinga. En de sfeer was er. Een rustig begin voor een beloftevolle dag, waarom niet? We moeten de organisatie het krediet geven die men verdiend bij het selecteren van de bands.

*Foto’s: Wegferend*

Trollheart komt uit Nantes en brengt een mix van folk en power metal. Het debuut, ‘Once Upon A Troll’, verscheen in 2020. Zelf noemen ze het troll metal en eerlijk is eerlijk waarom zouden we niet meegaan in het verhaal, want een eerdere luisterbeurt leerde ons dat Trollheart een apart geval is. Voorafgaand worden we erop gewezen dat we ons gedrag moeten aanpassen aan “de trol”. De setlist wordt op een wit papieren bord neergepend. En het decor is nogal “trols”. Trollheart doet dus met trollen wat een Alestorm doet met piraten. De zanger van Trollheart die heeft een aparte stem. Ik had de indruk dat hij ook wat smurfenbloed in zijn trollenlijf had. De reacties van het publiek die logen er niet om: die zagen de trollenshow wel zitten. Trollheart is bijlange nog geen volwaardig alternatief voor Alestorm, maar ze mogen er zijn.

*Foto’s: Trollheart*

Na de nimfen van Wegferend en de trollen van Trollheart mochten de Sorcières opdraven. Even dacht ik dat we op Troll & Légendes waren, maar gelukkig maar bleken Sorcières een paar Franse jongens en meid te zijn met een passie voor folk en black metal. Cernunnos Pagan Festival was dan ook de gedroomde kans om de nummers uit album ‘Empoisonné’ en ep ‘Sombres Danses’ op te dienen. Sorciéres konden meer dan bekoren. Het samenspel tussen de viool van Marie Derancourt en gitaren van Thibaut en Pierre is toch wel van hoog niveau. Bovendien heben ze met Pierre-Alain Stigand een zanger die kan zingen én iets brengen op een podium. Zijn microfoon mag dan al versierd zijn met een fijne tak, de présence van Pierra-Alain staat als een boom. Bovendien was de belichting ook dik in orde, net zoals bij de voorafgaande bands. Sorcières? Betoverend!

*Foto’s: Sorciéres*

Verikalpa uit Oulu, Finland, betrad iets na 15h00 het podium van La Halle. Benieuwd waren we of dit zestal met hun traditionele folk metal de hal in een hel kon omtoveren. Daartoe konden ze putten uit drie albums, die allemaal in de periode 2018-2022 uitgebracht werden ondanks dat de band al actief is sedert 2006. Ik was misschien niet helemaal overtuigd van de show, maar Verikalpa heeft zeker zijn plaats verdiend.

*Foto’s: Verikalpa*

Deloraine is een ethno folk band uit Brno, Tsjechië. Boegbeeld van deze band is zangeres Maria Vesna Mikhailova. Wat het meest opvalt bij deze band zijn de opvallende kostuums, de fenomenale videos en de special acts op het podium. Voor een band die pas in 2016 vorm kreeg lijkt het alsof Deloraine al decennia bezig is. De band wordt enigszins gekenmerkt door een doorgedreven professionalisme en anderzijds een uniek aanpak waar er zoveel mogelijk gepoogd wordt ene organische wall of sound neer te zetten. Misschien nog even vermelden dat de band ondertussen twee albums uitbracht, ‘Swallow’ en ‘Heart Of Stone’. Het was vooral uit het laatst ealbum dat de setlist was opgebouwd. Deloraine was als een storm waar er geen ontkomen aan was. ‘Wow’ van in het begin tot het einde. Dat de band in het Tsjechisch zingt is zeker geen beperking, integendeel. De spelvreugde druipt er van af; en bovendien brengen ze show zoals je nog nooit voorheen zag en hoorde. De dames en heren bleken achteraf ook nog zeer sociaal in de omgang te zijn. MUSIKA heeft nieuwe vrienden gemaakt.

*Foto’s: Deloraine*

Hamradun brengt folk rock en heeft als basis de Faeröer eilanden. Naast Tyr en Eivor ken ik eigenlijk geen andere bands die van de Faeröer komen, maar blijkbaar is dit nog maar de top van de ijsberg, want als je bijvoorbeeld Tutl Records uit Faeröer consulteert dan lijkt het of de helft van de Faeröer bezig is met muziek. Muzikaal was ik niet echt wild van van ik hoorde, maar het moet gezegd dat live de sound iet of wat anders klonk dan op plaat. Live leek het geluid van Hamradun veel meer tot zijn recht te komen. We waren dan ook onder de indruk van stemmenpracht van de heren.

*Foto’s: Hamradun*

Vervolgens was het tijd voor een zeer speciale band: Nemuer. Mischien luidt de naam geen belletje, maar Nemuer is ondertussen een gevestigde waarde in de neo folk. Nemuer komt net als Deloraine uit Tsjechië. Nemuer werd opgestart in 2016, bracht ondertussen vier albums uit en put uit diverse invloeden, gaande van Scandinavisch tot oriëntaals. En wat er mee aangevangen wordt is van zeer hoog niveau, vergelijk maar met Warrdruna, Faun of Heilung om maar iets te zeggen. Benieuwd wat de live ging geven uiteraard. Nemuer brengt een donkere sound die gestroopt is van alle franjes. Dit bleek het publiek die de zaal vulde tot in het kleinste hoekje, enorm te bevallen. Nemuer is een naam die we niet onmiddellijk gaan vergeten.

*Foto’s: Nemuer*

Tijdens de set van Nemuer mocht Cuélebre nog eens komen aandraven voor een akoestische set in de merch tent. En wat had u gedacht dat het resultaat zou zijn. Een goede zet van de organisatie om deze ruwe diamant ook aan een niet betalend publiek te presenteren. Ons ontzag voor Cuélebre ging nogmaals de hoogte in.

*Foto’s: Cuélebre*

Van het ene hoogtepunt naar het andere. Ierland kennen we natuurlijk qua metal vooral van Primordial, maar Cruachan is minstens evenzeer de moeite waard om te leren kennen. Binnenkort komt album nummer tien, ‘The Living & The Dead’, uit (tenminste als je debuut ‘Celtica’ meetelt). Onwaarschijnlijk dat de band al dertig jaar actief is. Versleten zijn zijn verre van. Het is een plezier om Cruachan bezig te zien. Cruachan behoort net zoals Primoridal tot de Ierse top van de metal. De twee bands zijn niet te vergelijken op muzikaal vlak, maar beiden gaan voor intensiteit. Binnenkort gaan ze toeren om het nieuwe album te promoten. En dan staan we gewoon weer op de eerste rij. Zo simpel is dat.

*Foto’s: Cruachan*

Havamal stond als laatste band in l’Abreuvoir. Havamal brengt melodic death metal. Tekstueel gaat het vaak over de Noorse mythologië en dat is meteen de reden waarom ze thuishoren op dit festival. Dat Havamal geen eendagsvliegen zijn bewijzen de twee albums die via het Spaanse Art Gates Records uitgebracht werden en die toch een hoog niveau halen. Dat hoge niveau wordt live gewoon doorgetrokken. Jawadde zeg, wat een wervelende set. Met zijn vijven speelden ze gewoon de zaal plat. Onthoud de naam. We gaan Havamal nog tegenkomen op veel grotere podia.

*Foto’s: Havamal*

Aan alle mooie verhalen komt een eind dus moest er afgesloten worden in La Halle. De eer was aan het Ijslandse Skálmöld. De laatste jaren was het wat stil rond de band. Laatste album, ‘Sorgir’, dateert dan ook al van 2018. Dus wordt het stilaan tijd weer wat leven in de band te blazen. Wie de band ooit live aan het werk zag, weet hoe intens het er op het podium kan aan toe gaan. Dus waren we vol verwachting dat de band er weer de beuk in zou gooien en de zaal nog éénmaal tot het kookpunt zou ophitsen met hun unieke Viking metal sound. En eerlijk gezegd wat denk je dat de band deed? Nee, ze zijn nog geen haar veranderd. Skálmöld zien is steeds weer een hoogtepunt van begin tot einde. De set op Cernunnos Pagan Festival was er één ter ere aan het 10-jarig bestaan van hun tweede album, ‘Born Loka’. De sound van Skálmöld is de perfecte synthese van folk, rock, metal en punk. Noem het pagan / Viking / folk metal, het zal altijd tekort doen aan wat de band op een podium vermag. Skálmöld die horen gewoon thuis op de grote podia van alle Europese metal festivals, toch diegene de voor een verscheiden aanbod kiezen. Skálmöld is het soort band waar je als tiener naar opkijkt, die je luchtgitaar doet spelen en waar je mond gewoon van openvalt als je ze live aan het werk ziet. Fenomenaal!

*Foto’s: Skálmöld*

Cernunnos Pagan Festival 2023 was wederom een schot in de roos. De organisatie is tip top in orde. De vrijwilligers verrichten bérewerk. De bezoekers zijn enthousiast en geïnteresseerd van begin tot einde. Het bier en de het eten is buitengewoon lekker. Wat Arno, Marie en co doen, doet gewoon je hart smelten. Cernunnos Pagan Festival is een oase in een woestijn van dagelijkse sleur, stress, miserie en negatief nieuws. Het heeft MUSIKA heel veel deugd gedaan.

Met dank aan Marie Molina en de organisatie van Cernunnos Pagan Festival.

Tekst: Frederik Blieck.

Foto’s: Luc Ghyselen.