Cernunnos Pagan Festival, 18 februari 2023, dag 1.

Cernunnos Pagan Festival @ La Ferme Du Buisson, Noisiel, Frankrijk.

Cernunnos Pagan Fest is terug van weggeweest. Begin 2020 vond de laatste editie plaats en toen brak de Corona-hell uit. Daardoor was er geen editie 2021 of 2022. Met de huidige twaalfde editie wordt de mooie traditie van Cernunnos Pagan Fest verdergezet. We mogen gerust spreken van traditie omdat er weer naast bekende namen gekozen werd voor opkomende en minder bekende namen. Er valt dus altijd wel iets te ontdekken op Cernunnos Pagan Fest. Maar evengoed vallen er naast het muzikale spektakel ook andere zaken te ontdekken. Misschien heel kort even vermelden wat er zoals te beleven valt: middeleeuwse keuken, steekspel, middeleeuwse markt, etc. Cernunnos Pagan Fest is een middeleeuwse microcosmos waar het gezellig vertoeven is. Maar bovenal gaat het om de muziek, waarbij het aanbod een mix is van neo-folk en folk-metal in de ruimste zin van het woord. Het leuke aan Cernunnos Pagan Fest is dat alles op een steenworp van elkaar ligt. Op zaterdag gaan de deuren om 13h00 open.

Deze editie werd geopend door The Harpies ou Chiennes De Zeus in de kleine zaal, L’Abreuvoir. The Harpies ou Chiennes De Zeus is een Frans gezelschap bestaande uit vier dames en twee heren. Ik taste dan ook volledig in het duister bij aanvang van het concert, daar ik zo goed als nergens iets kon vinden over The Harpies ou Chiennes De Zeus, al deed de naam vermoeden dat er wel harpen aan te pas konden komen. En wat bleek … er was geen harp te vinden op het podium, wel een cello, een trommel, een mandoline en drie zangeressen. Tevens werden de nummers in het Frans aangekondigd door een hedendaagse versie van de Middeleeuwse bellenman, maar dan zonder bel een voorzien van piratenhoed. Maar al bij viel de setlist bijzonder goed mee. The Harpies ou Chiennes De Zeus heeft zeker iets origineel. Hun muziek omschrijven is geen sinecure, dus laat ons maar vooral afwachten wat ze binnenkort misschien zullen uitbrengen digitaal of op een muziekdrager.

*Foto’s: The Harpies ou Chiennes De Zeus*

Na Les Harpies mocht Bansidh aantreden in de tegenoverliggende grote zaal, La Halle. Bansidh is een folk / melodic death metal band uit Frankrijk die deels in het Engels, deels in het Gaelic zingen, voornamelijk over de stad Angers. Met deze info moesten we het a priori stellen, behalve dat er een debuut album verschenen is dat ‘Beginning Of Lost Memories’ heet en een single, ‘Anarios’ met daarop een samenwerking met Chrigel van Eluveitie. Het geluid van de band deed dan ook denken aan Eluveitie, maar de kwaliteit van de songs en de show mogen zeer bevredigend genoemd worden. De gelijkenissen met Eluveitie zijn treffend. Bansidh heeft dan wel 2 zangers, waarvan er één grunt en de andere clean vocals aanwendt in combinatie met het gebruik van een fluit. Bij Bansidh geen zangeressen wel een harpiste, die een beetje in het duister haar ding moet doen. In elk geval was de zaal reeds aardig gevuld met een publiek die duidelijk voor de muziek komt en met veel enthousiasme Bansidh bevrijdt van hun podiumangst en de band naar een hoger niveau tilt. Voor Bansidh was het dan ook een beetje een make or break optreden. Maar de band heeft met verve de test ondergaan. Ze mogen trots zijn op hun muzikale helden in Angers.

*Foto’s: Bansidh*

Towarb was de derde band op zaterdag. Towarb zijn vier gozers uit de Elzas, elk in een monnikspij gestoken die een moderne versie van ritueel Middeleeuws gezang brengen. Ze brachten in 2020 een ep uit die ‘UnserLand’ heet, waarop vier nummer, die op het eerste gehoor nogal monotoon klinken, maar indien, onderworpen aan extra luisterbeurten toch geleidelijk aan meer accenten tevoorschijn toveren. Dus wederom waren we erg benieuwd wat Towarb zou brengen. En inderdaad zoals iemand terecht opmerkte bleken de monniken een nogal monotoon spektakel neer te zetten, maar zoals het er in een abdij aan toegaat is het eindresultaat best te smaken. Hier evenwel geen bier of kaas, maar nummer die zich in je hoofd prenten en niet meer loslaten. Intreden in het klooster gaan we evenwel niet doen, maar fan van Towarb worden behoort zeker tot de mogelijkheden.

*Foto’s: Towarb*

En nog was het niet gedaan met de groepen die we a priori niet kenden. Het vieruurtje was weggelegd voor Vosegus. Vosegus is een Franse pagan / black metal band die op Cernunnos Pagan Fest hun tweede album, ‘Retourne À La Terre’, presenteerden. Gelukkig konden we bij de band ons wel vooraf een idee vormen van wat we mochten verwachten. En op basis van de songs op de bandcamp pagina van de band was de interesse onmiddellijk gewekt. Vosegus zijn twee meisjes en drie jongens in het zwart gestoken. Het originele aan de band is dat de dame die dwars- en blokfluit speelt prominent aanwezig is in de sound. Vooraf waren er wat problemen om de mix goed te krijgen, maar gelukkig beschikt Cernunnos over een technisch zeer onderlegde dame die alle problemen met apparatuur in en wip oplost. Zodoende kwam het toch nog goed met het geluid van Vosegus, maar we dienen toch kritisch te blijven. De drums waren misschien ietsje te prominent aanwezig en de zang bleek iets te spaarzaam en teveel op de achtergrond te blijven. De formule van de band is evenwel uniek en we vermoeden een klein beetje dat de sound zich nog wat zal ontwikkelen. We kijken er al naar uit wanneer het nieuwe album in onze brievenbus belandt.

*Foto’s: Vosegus*

Wergeld was de volgende in de rij en ook hier was de nieuwsgierigheid groot, aangezien de band zich op hun website aankondigt als de enige Merovingische metal band. Geen idee wat ik me daarbij mocht voorstellen. Het Merovingische karakter van de band slaat op de inhoud van de teksten. Mag het verbazen dat het tweede album ‘Tales Of The Dark Ages’ heet? Niet echt zeker. Wergeld brengt pagan / black metal waarbij de invloeden uit klassieke heavy metal veelvuldig aanwezig zijn. De mannen zijn verkleed als Merovingers, niet dat ik echt weet hoe de Merovingers erbij liepen, maar de band doet toch de moeite om hun concept zoveel als mogelijk uit te werken. En het werkt, want de sound van de band beklijft wel. Ze beschikken over een uitstekende zanger die misschien wat meer contact met het publiek had mogen zoeken en over een bedreven gitarist die er nog het meest eruit zag als een Merovinger.

*Foto’s: Wergeld*

Terug naar La Halle waar Hrafngrímr de avond mocht inluiden. Hrafngrímr is een neo Scandinavisch artistiek collectief. Als een moderne en gefantaseerde interpretatie van de Noordse Mythologie en oude Noorse poëzie maakt Hrafngrímr een verbinding tussen verleden en heden… Met de ‘Hólmganga’ ep, uitgebracht in september 2022, maakte de band een eerste beperkt statement, voldoende om zeer enthousiast te zijn over de artistieke talenten van Hrafngrímr en vol spanning uit te kijken naar deze show, als ware het dat de poorten van Walhalla voor ons open zouden gaan. De poorten gingen niet open, daarvoor gaan we vermoedelijk nog een aantal heldendaden aan onze biografie moeten toevoegen, maar van een fenomenaal hoog niveau was het optreden van de band zeker. De zanger deelt een verleden met Skáld. Het verschil met Skáld is dat het geluid van Hrafngrímr veel donkerder klinkt dan Skáld. Een ander verschil met Skáld is dat de mannelijke stem hier op de voorgrond staat en de vrouwelijke stem eerder aanvullend figureert.

*Foto’s: Hrafngrímr*

Cernunnos Pagan Fest biedt, naast de optredens in de twee grote zalen, ook nog een podium in de merch tent. Ongelooflijk, maar waar mochten we vaststellen dat het Ierse Cruachan, dat pas op zondag geprogrammeerd was in de grote zaal, het podium van de merch mocht gebruiken om een akoestische set neer te zetten gevuld met traditionele Ierse folk.

*Foto’s: Cruachan*

Kan het nog beter? Euh, ja, want Cân Bardd was aan zet. Deze Zwitserse folk metal band mag je gerust naast Eluveitie zetten als het over talent gaat. Het belangrijkste verschil tussen beide bands is dat Eluveitie’s sound op melodic death metal gebaseerd is, terwijl Cân Bardd black metal als basis neemt. Drie albums in hun carrière staan de Zwitsers aan de vooravond van misschien wel de doorbraak. ‘Devoured By The Oak’ uit 2021 was een visitekaartje dat kon tellen. Gezien de massale opkomst in de kleinste zaal, mocht er uitgekeken worden naar Zwitersland’s nieuwe muzikale trots. Cân Bardd moet het niet zozeer hebben van het showelement, wel van de kwaliteit van de songs en de manier waarop de groepsleden op elkaar ingespeeld zijn. We mogen gerust stellen dat ondanks het feit dat alle voorafgaande bands meer dan de moeite waard waren, Cân Bardd de lat toch gevoelig hoger legde.

*Foto’s: Cân Bardd*

Kon het niveau nog hoger. Ons baserende op de inkleding van het podium door Sowulo, gingen we ervan uit dat we ons aan iets speciaals mochten verwachten. Sowulo is misschien de meest gevestigde waarde op deze eerste dag. Sowulo is een project van de Nederlandse multi-instrumentalist, componist en producer Faber Horbach. Sowulo komt van de rune Sol, wat “zon” betekent op symbolisch niveau. De muziek die multi-instrumentalist Faber Horbach brengt, weerspiegelt haar cyclische natuur die we kunnen vaststellen in dag en nacht, de vier seizoenen, maar ook leven en dood. In samenwerking met een aantal gelijkgestemde zielen brengt hij de muziek door middel van zowel hedendaagse als traditionele (vroeg) middeleeuwse instrumenten tot leven. Naast Faber heb je ook nog zangeres Micky Huijsmans, die we uiteraard nog kennen van het onvolprezen End Of The Dream. Micky leek in elk geval in de wieg gelegd voor het brengen van de songs van Sowulo. Sowulo brengt echt wel iets adembenemend op het podium. Er staan wel heel veel muzikanten op het podium, maar alles klinkt als één organisch geheel. Gaan we nog naar Sowulo gaan zien? Zeker en vast.

*Foto’s: Sowulo*

Voorlaatste band op dag één was het Spaanse Cuélebre. Deze pagan folk band staat op het punt hun vierde album uit te brengen. Cernunnos Pagan Fest was dan ook de gelegenheid bij uitstek om de wereld te tonen wat de band in zijn mars heeft. De band keek er heel erg naar uit en vanaf de eerste noot was het bibberen omwille van de kippevel-momentjes. Wat kan die Judit Pinango wondermooi zingen! We vernamen dat ze binnenkort Nederland en België aandoen. Gun alstublieft deze jongens en meisjes de erkenning die ze echt verdienen. Cuélebre is een fantastische band. Ze doen bijna alles zelf, van hoesontwerp tot productie.

*Foto’s: Cuélebre*

Afsluiter van de dag was Fejd. Fejd is misschien niet zo’n bekende naam, maar wel een zeer interessante. Je krijgt niet vaak de kans om de band live bezig te zien. Bovendien dateert het laatste album van deze Zweedse folk metal band al van 2016. Maar Fejd zien is een must. De klasse druipt er van af. Het unieke aan de band is natuurlijk Niklas Rimmerfors die met zijn moraharpa Fejd volstrekt uniek maakt. Broer Patrik die pakt het leeuwendeel van de zang voor zijn rekening. Het is niet dat het bruist op het podium, maar wassen beelden zijn het nu ook weer niet. Er zit zeker voldoende schwung in. Maar eigenlijk kan je evengoed met je ogen dicht van deze show genieten. Groots. Bedankt Fejd.

*Foto’s: Fejd*