In 2021 konden we kennismaken met het debuut ‘Kings In The North’, dat het power metal landschap even op zijn grondvesten deed daveren: https://www.musika.be/2021/07/07/crowne-kings-in-the-north/. De bandleden, die bestaat uit de crème de la crème van H.E.A.T, Dynazty en Europe, hebben dankzij hun eigen bands al een pak ervaring op zak en hierdoor ligt de lat voor deze opvolger natuurlijk hoog. We vinden vocalist Alexander Strandell (Art Nation), gitarist Love Magnusson (Dynazty), gitarist, keyboardspeler, achtergrondzanger en producer Jona Tee (H.E.A.T), bassist John Levén (Europe) en drummer Christian Lundqvist (The Poodles) terug bij Crowne. De eerste nummers op het album kunnen vertrouwd in de oren klinken, gezien deze als single uitgebracht werden. Fragiel en aftastend gaat ‘Operation Phoenix’ https://www.youtube.com/watch?v=kWtxLahqJYQ van start, het openingsnummer dat melodieus opbouwt naar een strofe, waar de rollende bas de cadans naar het refrein aangeeft. Dan is het tijd voor een eerste energieke ontlading die stimulerend werkt op tikkende voetjes en neksperen. Een eerste aanval van luchtgitaar behoort ook tot de mogelijkheden, want in het pittig snarenwerk dat het nummer meebrengt bevestigt Love zijn ongelooflijk talent. Samen met de zalige vocalen, die van hoog naar laag in gedoseerde porties erover heen walsen, maar nu en dan wat extra pit laten horen. Een portie progressieve rock laat in erg aanstekelijke ‘Champions’ – https://www.youtube.com/watch?v=JqM3R2zhOsM – horen dat hun kwaliteiten in meerdere richtingen uitgespeeld kan worden. Ik wil niet in herhaling vallen, maar het fretwerk is om je vingers af te likken. Een sonorische invalshoek die we bij Amaranthe en Dynazty ook kennen. Wat pittiger is ‘In The Name Of The Fallen’ (https://www.youtube.com/watch?v=JQ2wWJWsFds) , gevolgd door “Super Trooper” waar het arrangement voor veel variatie zorgt. Vier nummers ver, vier toppers ver. Het wordt gevaarlijk als er geen mindere nummers te vinden zijn, want alhoewel dit album erg goed presteert, blijven er soms geen nummers hangen. Met ‘Ready To Run’ komt daar verandering in. Deze topper kan als handleiding dienen van hoe je de perfecte track moet maken. Knap opgebouwd rond een intrigerende keyboard melodie, die met een flinke dosis snarenwerk aangevuld wordt met een killer refrein op een daverende ritmesessie. De magie wordt door de uiterst dynamische vocalen naar zijn climax gebracht waar ik toch even van moest bekomen. ‘Juliette’ en ‘The Last Of Us’ zorgen voor een extra portie diepgang en zwaarte. De combinatie van energie en melodie zoals bij Eclipse, vinden we ook in het gedreven ‘Just Believe’, het zoveelste pareltje. Na het zwaardere ‘Roar’ is het met ‘Victorious’ terug tijd voor een uitblinker. Het catchy en epische refrein gaat terug de ijle hoogtes opzoeken van perfectionisme. Het moet gezegd worden dat deze nummers nog een streepje extra krijgen, al staan er eigenlijk al twee achter elk nummer. Merken we daar een vleugje van Sonata Arctica op in de breekbare afsluiter ‘Northern Lights’? De Keltische sfeer in het tragere nummer zorgt voor diepte en wat duisternis. Hebben we het album van 2023 in ons handen? Halverwege februari is erg vroeg om nu al deze conclusie te maken, maar zal toch heel veel moois moeten passeren om deze schijf uit mijn top drie te bannen. Elk nummer zit boordevol technisch perfect uitgevoerde en catchy melodieën die stilzitten onmogelijk maken. Het consistent album is het gevolg van een sterke songwriting en toegewijd vakmanschap, ondanks de variatie in opeenvolgende stijlen gedurende de tracklist. Kan het nog beter worden dan dit? Ik weet het niet, het zal verdomd moeilijk zijn om dergelijk knap geschreven en dito gebracht muzikaal materiaal te overtreffen. Misschien kan je het hen kwalijk nemen van het teveel polijsten van de nummers, om te glad te zijn, maar met “smooth as an android’s butt’, daar is niets mis mee. Waar sommigen nu de wenkbrauwen fronsen, zullen anderen bulderen van het lachen, maar feit is dat hier muzikaal zo sterk gepresteerd is dat we spijkers op laag water moeten zoeken om iets op te merken. Superlatieven volgen elkaar nummer na nummer op en hiermee bevestigt het getalenteerde gezelschap met hun tweede album beter dan verwacht. Liefhebbers van gierend snarenwerk, aanstekelijke toetsen en uitzonderlijke vocalen zijn gewaarschuwd: dit is een MUST-HAVE in de collectie!

Rocking Klingon (96)

Frontiers Records FRCD 1288

Tracklist: 1. Operation Phoenix 2. Champions 3. In The Name Of The Fallen 4. Super Trooper 5. Ready To Run 6. Juliette 7. The Last Of Us 8. Just Believe 9. Roar 10. Victorious 11. Northern Lights