Nieuwkomer in het genre is deze Braziliaanse band. Nou ja, nieuwkomer wel, maar het genre ben ik nog niet helemaal uit. Laten we het omschrijven als rustige (hard) rock, die enerzijds aanleunt tegen het melodieuze rock / AOR, maar hier en daar een ondertoontje van jazz kent. Zelf omschrijven ze het als fris klinkend met een duidelijke knipoog naar de jaren tachtig. Die halen ze uit bands zoals Journey, Boston, Europe, Simply Red, Christopher Cross, Van Halen, Toto en Queen. Tarmat, afkomstig uit Niterói, werd opgericht in de kiem van de pandemie. Deze bestaat uit zanger Alexandre Daumerie, gitarist Eduardo Marcolino, keyboardspeler Gabriel Aquino en bassist José Marcus. De drumsessies werden opgenomen door Rafael Marcolino, al staat deze vermoedelijke broer van de gitarist niet als volwaardig lid vermeld. Eduardo en Gabriel zitten trouwens ook in de instrumentale progressieve band Anxtron. Het album werd gemixt door Eduardo Belchior (Intense Music Productions) en gemasterd door Ronny Milianowicz. Die eighties is in de eerste synthesizerklanken van de opener ‘Backbone Feeling’ al te horen. De lekkere baslijn zorgt voor een aangenaam tempo. Hier en daar wat progressief maar de keys zorgen dat alles vlotjes gepolijst klinkt. https://www.youtube.com/watch?v=Gt0dvwAxmzo. Op eenzelfde elan verder bollend is het titelnummer ‘Out Of The Blue’, waar op het einde treurige trompetten aan toegevoegd worden. Soms is het de kunst van minimaliseren en toch de kern te behouden. ‘Moving Backwards’ slaagt daar met een soulvolle zang in een jazzy context perfect in. Easy listening met toetsen die de Dire Straits-achtige snarenkronkels ondersteunen. Eenzelfde rust voel je in het rustige ‘Gibberish’, dat licht progressief uit de hoek komt. Wat pittiger is ‘Rosetta Stone’: https://www.youtube.com/watch?v=NN8RyZuO6TE. Het staat mooi halverwege het album en dat is een aangename wending. Wat verderop vinden we ‘True Colors’, wat niets te maken heeft met Cindi Lauper’s hit uit 1986. Twee energieke nummers die mooi afgewisseld worden met wat rustiger werk. (https://www.youtube.com/watch?v=-g4AanGQS2U) Dit rustiger werk doet me soms denken aan Marillion. Afsluiter ‘The Knight’ zorgt weliswaar voor een melancholische afsluiter. Een album met hier en daar meer bruisend werk, maar die het vooral van de rustige momenten moet hebben. Toch een knappe verzameling onderhoudende songs, die onmiskenbaar gebracht zijn door getalenteerd vakmanschap.

Rocking Klingon (82)

Frontiers Records FRCD 1281

Tracklist: 1. Backbone Feeling 2. Out Of The Blue 3. Moving Backwards 4. Gibberish 5. Rosetta Stone 6. More Than Less 7. Your Enemy 8. True Colors 9. Dinner’s On The House 10. The Knight