Amorphis, Eluveitie, Dark Tranquillity, Nailed To Obscurity @ 013, Tilburg, Nederland.

Terwijl de regen soms met bakken uit de lucht valt op deze zondag, is er eigenlijk niets beter dan een avondvullend concert mee te pikken. Het Finse Amorphis zorgt nu en dan voor pakkende co-headline tournees. Deze keer mocht het Zwitserse Eluveitie zo de honeurs waar nemen. Wij, van MUSIKA, waren er bij in 013 te Tilburg.

Het begon allemaal met het Duitse Nailed To Obscurity, een band die sinds 2005 actief is en voor ene mix van melodic death metal en doom zorgt. Veel ruimte op het podium kreeg het vijftal niet, maar echt deren deed het niet. Met wat Nederlandstalige woorden tussen de nummers probeerde vocalist Raimund Ennenga het opgekomen publiek warm te maken, iets waar hij ten dele in slaagt. Verder werden we eigenlijk getrakteerd op een set melodic death metal die zeer binnen de afgebakende lijntjes van het (sub)genre blijft kleuren. Kracht en melodie gaan mooi samen, maar de nummers missen toch originaliteit in de opbouw. Uiteindelijk vinden we Nailed To Obscurity best oké, maar toch niet veel meer dan dat. Er is dus nog werk aan de winkel. Het blijft toch “maar” een opwarmertje, een voorsmaakje voor wat nog komen moet.

*Foto’s: Nailed To Obscurity*

Het Zweedse Dark Tranquillity speelt toch al een aantal klassen hoger. Deze melodic death metal straalt een pak meer kunnen uit, heeft meer podium présence – kan dit anders als je weet dat de band reeds actief is sinds 1991 – en zorgt er voor dat het publiek vanaf het eerste nummer uit de hand van de band eet. Vooral de charismatische vocalist Mikael Stanne weet het publiek als geen te bespelen. De band grasduint doorheen zijn uitgebreid repertoire en kiest zelfs voor een paar nummers die ze maar weinig live brengen. Het deert allemaal niet, want Dark Tranquillity komt er gemakkelijk mee weg en doet ons eigenlijk verlangen naar meer. Dan weet je dat het goed zit met uitstekend opgebouwde nummers die met veel panache, pakken melodie en voldoende agressie worden neer gezet. Kortom, een heel heel knappe set van dit gezelschap.

*Foto’s: Dark Tranquillity*

Nog een trapje hoger, zeker als we kunnen afgaan op de prestaties van deze avond, staat het Zwitserse Eluveitie. Deze band zorgt voor een zinderende mix van melodic death metal en folk metal en timmert sinds 2002 aan een muzikale carrière onder aanvoering van de charismatische frontman Chrigel Glanzmann. Echt mindere concerten kunnen we ons van deze band niet voor de geest halen, maar dit concert mogen we toch bestempelen als een van de beste. We herinneren ons, alsof het gisteren was, het eerste live concert van de band dat we zagen met Fabienne Erni als vocaliste. We waren toen toch lichtjes ontgoocheld. Nu zeker niet meer want de band straalt kracht uit, zonder aan melodie en finesse in te boeten. We zien immers een enorm goed geoliede band bezig die perfect het publiek weet te bespelen met hun mix van melodic death metal en folk. De afwisseling tussen de kristalheldere stem van Fabienne en de rauwe diepe grunts van Chrigel zijn een streling voor het oor. Onderwijl zorgt het gezelschap dat je ook ogen te kort komt, want deze band weet wat entertainen is. Na zo’n vijfenveertig minuten dachten we dat men ging eindigen met een schitterende versie van ‘Call Of The Mountain’. Niets was minder waar, want het negental zorgde daarna nog voor drie stomende nummers. Enig minpuntje, naar onze smaak, was de drumsolo en de gitaarsolo die de vaart wat uit het concert haalden. Maar goed, dat is muggenzifterij want Eluveitie was absolute top!!

*Foto’s: Eluveitie*

Amorphis dan nog. Deze Finse band werd in 1990 opgestart en zweerde eerder nog bij een mix van progressive metal, doom en death metal. Dat men daar ook nog wat elementen uit folk in onder kon brengen, bewijst de veelzijdigheid van deze band. Intussen hoor je ook ingrediënten uit melodic metal in de sound terug van Amorphis die ondertussen al een ferm aantal succesvolle full-albums op de markt hebben. We keken dan ook enorm uit naar dit gezelschap. Toch moeten we tot onze spijt melden dat we wat ontgoocheld waren bij het concert van Amorphis. Terwijl Eluveitie in zet op beleving, sfeer en energie, kregen we de indruk dat Amorphis eerder inzet op routine, zodat we een, naar ons gevoel dan toch, wat op automatische piloot spelende band aan het werk zagen. Dat neemt niet dat de band uiterst krachtig, donker en zelfs dreigend over kwam, want hun nummers zijn immers absolute toppers in het (sub)genre. We bleven uiteindelijk toch wat op onze honger zitten. Of hadden we de lat te hoog gelegd na de wervelende show van Eluveitie?

*Foto’s: Amorphis*

Ons eindbesluit voor dit kwartet is dan ook dat Eluveitie de absolute topper was van de avond, dat Dark Tranquillity nogmaals bewees dat de band hoger mag ingeschat worden, dat we meer hadden verwacht van Amorphis, en dat er nog heel wat werk op de planken voor Nailed To Obscurity indien ze willen doorgroeien naar het niveau van de drie overige bands.

Met speciale dank aan Leoni Dowidat (Nuclear Blast Records) en Anne Swallow (Atomic Fire Records).

Tekst en foto’s: Luc Ghyselen.