Als je een band bent met een bepaalde reputatie en je hebt reeds een paar indrukwekkende albums afgeleverd, is het erg moeilijk om in de ogen van pers en publiek nog beter te gaan doen. Toch hebben wij de indruk dat Behemoth nog niet echt een minderwaardig album heeft afgeleverd. Oké, het ene vinden ook wij beter dan het andere, maar telkens opnieuw zorgt Behemoth voor een aantal tracks die wij schitterend, beklijvend of als enorm intens durven te noemen. Ook op ‘Opvs Contra Natvram’ is dit opnieuw het geval. Voeg daaraan toe dat een nieuw Behemoth bij ons steeds een bepaalde tijd van rijping nodig heeft, omdat we de lat voor dit Poolse gezelschap meestal al enorm hoog leggen en we na een eerste, zelfs tweede of derde luisterbeurt, wat op onze honger blijven zitten. Ook dit is het geval met ‘Opvs Contra Natvram’, het twaalfde full-album voor Behemoth. Deze black metal band werd in 1991 opgestart als Baphomet in het Poolse Gdansk, maar wijzigde al vlug de naam tot het huidige Behemoth. Doorheen de jaren wisselde de line-up al een aantal keer, maar Nergal, tegenwoordig gitaar en vocals, blijft een constante. Achter de drumkit vinden we sinds 1997 Inferno en bassist, backing vocalist Orion is er reeds bij sinds 2003. Tijdens live concerten wordt het drietal een viertal dankzij gitarist, backing vocalist Seth. Maar nu terug naar ‘Opvs Contra Natvram’ dat, naar onze smaak dan toch, nogal eigenzinnig opent met ‘Post-God Nirvana’ dat ons wat doet denken aan Heilung of Wardruna en dergelijke, want we horen immers tribal drums langs komen. Al vlug ontdekken we dat Einar Selvik daar de hand in heeft en die heeft wel wat met die Noorse folk uit lang vervlogen tijden. Daarna horen we een Behemoth die we écht kennen: heel gedreven en energiek voortrazend in een heel duistere setting met een kille klank en een pak dreiging zodat de koude rillingen ons over de rug lopen. Dat we op deze tracks ook enorm goed onze nekwervels kunnen uittesten is natuurlijk een pluspunt. Er wordt eigenlijk maar weinig gas terug genomen, en toch ontdekken we heel wat variatie in de overige negen tracks die eigenlijk stuk voor stuk een schoolvoorbeeld zijn van hoe black metal hoort te klinken en dan vooral van hoe Behemoth tegenwoordig te keer gaat. Daarbij hoort dan ook nog de nodige orkestratie en wat bombast, zodat wij alvast genoten hebben van de kille brutaliteit, de donkere agressie, de enorme kracht en de intense dreiging die van dit album uit gaat. Een echt “top” of favoriet nummer kunnen we er na een heel pak luisterbeurten nog steeds niet uit pikken. Daar tegenover staat dat geen van de tracks in onze oren als opvul moment kan beschouwd worden. Zodoende ontstaat een heel homogeen album dat duidelijk een mooie plats zal opeisen in elke black metal collectie. Maar vergeet het niet: Behemoth tijdens een live concert meepikken is dubbel zo intens en beklijvend.
Luc Ghyselen (90)
Nuclear Blast NB 6241-0
Tracklist: 1. Post-God Nirvana 2. Malaria Vvlgata 3. The Deathless Sun 4. Ov My Herculean Exile 5. Neo-Spartacvs 6. Disinheritance 7. Off To War! 8. Once Upon A Pale Horse 9. Thy Becoming Eternal 10. Versvs Christvs