Pluto Fest, Zaal Amb8, Oosterzele.

Een organisatie met een gouden metal hart, een locatie dichtbij de uitvalswegen naar zowel Gent / Brussel. Zeer centraal gelegen dus. Maar vooral een evenement waar steeds een gezellige, broederlijke en uitnodigende sfeer heerst binnen een intieme omkadering. Bovendien zit het geluid altijd goed in Amb8 te Oosterzele, met dank aan de professionele aanpak van de geluid / lichtmannen van dienst. Maar vooral is Pluto Fest een metal feest voor de metal liefhebbers met een brede smaak. Wij waren aanwezig op zaterdag 19 november, deden enkele fijne ontdekkingen en sloten af met een aanstekelijke nostalgie trip naar de jaren ’80 met Kates’ Acid.

Met een mokerslag van jewelste wakker worden, is altijd wel leuk meegenomen. Nocturnal Empire bestaat uiteraard uit één voor één top muzikanten, die perfect weten hoe ze je het gevoel moeten geven hoe het aanvoelt als een bulldozer over je hoofd raast, en daar hoeven ze niet teveel woorden aan vuil te maken. “De band gaat als een wervelwind tekeer op het podium, en laat geen spaander geheel van de tent. Dat is het soort thrash metal dat je wel op elke hoek van de straat tegen komt, maar als een band je op deze manier doorheen schudt en lekker laat headbangen of moshen door de tent? Dan ben je in je opzet geslaagd!” Schreven we over het aantreden van Nocturnal Empire op Frietrock Metal Fest deze zomer.. Dat zetten ze ook op Pluto Fest in de verf. De band mocht de avond openen en deden dat op een bijzonder strak en krachtdadig wijze. Snoeiharde riffs, een bulderende vocale inbreng, en straffe drum salvo’s die in razend tempo over je hoofd heen waaien. meer hadden we niet nodig om die eerste adrenalinestoot van de avond in ontvangst te nemen, er zouden er nog veel volgen.

*Foto’s: Nocturnal Empire*

Hoewel het bij Tyrant King er wat meer melodieuzer aan toe gaat, komt ook bij hen dat overweldigende gevoel boven drijven zoals bij hun voorganger. Al gaat het hier de meer heavy metal richting uit met vrij catchy refreinen en lekker lange en verschroeiende solo’s die aan je ribben kleven vormen daarbij de rode draad. Traditionele heavy metal is het ook weer niet, daarvoor rockt het allemaal te veel bij Tyrant King én komen er ook regelmatig meer agressieve elementen naar boven drijven. De groovy en catchy gitaarlijnen en aanstekelijke (dubbele bas)drums verraden zelfs een voorliefde voor thrash en NWOAHM. De vocale inbreng zorgt voor een huivering door je lijf, geen screams of grunts maar eerder een clean vocalen gerelateerde inbreng krijgen we voorgeschoteld Dat zorgt ervoor dat die stem soms wordt overstemd door de instrumentale oerkracht, maar toch past ook dit perfect binnen het plaatje dat Tyrant King wil aanbieden. Een donkere tot mysterieuze zweem zweeft over je hoofd als hij zijn teksten door de strot ramt. De snoeiharde, gevarieerde instrumentale kers op de taart zorgt er dan weer voor dat je compleet van je sokken wordt geblazen, keer op keer. Tot je staat te trillen op je benen. Het maakt van deze band, die onlangs nog een prachtige ep (‘Heart Of Metal’) op de markt brachten, een metal parel om te koesteren.

*Foto’s: Tyrant King*

Plots stond de zaal heel goed gevuld voor Ironborn. Deze band grasduint door het aanbod van heavy metal / hard rock met een epische inbreng daaraan verbonden. De band bestaat uit muzikanten van uitzonderlijk kaliber, een frontman die niet alleen over een hoge dosis charisma beschikt, maar ook een stem als een klok. Vaak mooi aangevuld door een tweede stem bij sommige nummers. De band bracht ook een nieuwe song , waarbij ze even de draad kwijt waren, maar snel inpikten met een kwinkslag. Een song die laat horen dat Ironborn ook lichtjes de donkere paden bewandeld van het leven, daar willen we meer van horen dus als donkere ziel. Het verbinden van opzwepende riffs met vaak emotioneel gezongen teksten, doen je de songs meebrullen met de vuist in de lucht of tijdens het spelen van een potje luchtgitaar. Een klein uur lang. Tot het zweet je op de lippen staat. Kortom: Ironborn gaat, zowel vocaal als instrumentaal, na al die jaren nog steeds tekeer als een energiebom die met een ‘into jou face’ aanpak tot ontploffing wordt op gebracht op een wel zeer uiteenlopende wijze, dat zetten ze ook op Pluto Fest in de gevarieerd kleurrijke verf.

*Foto’s: Ironborn*

Crux Tenebris, met een als pseudo zombie verklede frontman, moet het hebben van het creëren van een soort schrik effect, met koude rillingen op ons lijf. Op een festival met overwegend heavy / thrash metal gerichte bands zijn ze een beetje een vreemde een in de bijt waardoor de zaal wat leeg loopt. Als donkere ziel die eerder houdt van extreme metal genres, schuiven we echter graag wat dichterbij om ons te laten onderdompelen in de donkere walmen die de band over ons hoofd heen jaagt. Een zeer bewegelijk en vervaarlijk kijkende frontman port zijn publiek dan ook aan om die duisternis te omarmen. Crux Tenebris creëren op het podium een mystieke, lichtjes occulte sfeer die zeker zorgt voor een lekkere huivering doorheen je lijf, maar het blijft net iets teveel hangen binnen een gezapige lijntjes, waardoor we toch lichtjes op onze honger blijven zitten Dat beetje extra pit om ons compleet over de streep te trekken ontbreekt. Echter zien en horen we heel veel potentieel in Crux Tenebris, dat zetten ze op Pluto Fest in de aanstekelijke donkere verf. Bandje om in het ook te houden, als je van donkere paden (lees: melodic death metal) houdt.

*Foto’s: Crux Tenebris*

Tensor werd in 2017 opgericht door Jeroen D’Hauwers, een veelzijdig gitarist die behoefte had aan een uitlaatklep voor zijn metal ideeën. Om te zorgen dat vaardigheid nodig is om zijn visie te vervullen, benaderde hij verschillende muzikanten die hun ervaring al hadden bewezen in andere bands en projecten. Met leden van Herfst, The Advent of March, The Dirty Harries en Sanity’s Rage, een jaar na de oprichting, bracht Tensor hun eerste demo uit. De twee track ‘The Collector’ demo (2018), werd met internationale bijval ontvangen, wat Tensor een goede start gaf. In 2019 bewezen dat ze de kwaliteiten hadden van een degelijke live band met maandelijkse optredens en een behoorlijke reputatie. Datzelfde jaar werd de ep ‘The Suicide Connection’ uitgebracht, en leken ze klaar voor het volgende niveau in hun reis als band. Corona gooide echter roet in het eten. Oorspronkelijk stond de band als co-headliner op Pluto Fest 2021, uitstel is geen afstel, ze mochten terugkomen in 2022 en zorgden, na al die kleppers, voor hét hoogtepunt van Pluto Fest 2022. Door de verschillende muzikale smaken die binnensluipen binnen Tensor krijg je een heel gevarieerd pallet voorgeschoteld aan kleuren en geuren. Streepje black / death metal, lekkere aanstekelijke riffs die refereren naar heavy / thrash metal en een bijzonder geëmotioneerde vocale inbreng, overgoten met voldoende humor en zelfrelativering (vooral in de bindteksten) je vind het allemaal terug in de sound van Tensor. De waanzin in teksten en het brengen daarvan wordt dan ook voldoende gecombineerd met een toegankelijkheid waardoor je toch een straaltje zon ziet aan het einde van de tunnel, dat wordt dus zowel vocaal als instrumentaal subtiel uitgebeeld. Het is trouwens ook niet zo dat één schakel binnen de band erbovenuit steekt: hier staat een solide band te spelen waarbinnen elke schakel even belangrijk is om tot een magisch geheel te komen waardoor donker en licht perfect met elkaar worden verbonden. Zo intensief gaat Tensor tekeer, dat we diep onder de indruk, compleet murw geslagen even moeten verpozen in een lekker donker hoekje van de zaal (met een frisse pint in de hand).

*Foto’s: Tensor*

Op naar een nostalgie trip naar de jaren ’80. Acid , de groep rond frontvrouw Kate De Lombaert groeide gedurende de eerste helft van de jaren tachtig uit tot een begrip in de Lage Landen en ver daarbuiten. Na het uitbrengen van het debuut ‘Acid’ en de daaropvolgende albums ‘Maniac’ en ‘Engine Beast’, hield het gezelschap het in 1985 plotseling voor bekeken. Wanneer er zo’n vijfendertig jaar na datum een reünie wordt aangekondigd, is het enthousiasme in metal minnende kringen groot. Helaas gooide corona en innerlijke strubbelingen roet in het eten, maar de comeback kwam er dus wel, onder de noemer Kate’s Acid. De band grijpt op Pluto Fest, met Kate als de vocale en charismatische motor van de band, terug naar die typische heavy metal clichés vanuit die gouden jaren maar komt ermee weg. Dit doordat ze hier geen routine klus afwerken. De Songs van Acid worden geen nieuw leven ingeblazen, maar wel enorm spontaan gebracht waardoor de band elk beetje liefhebber van de meest pure heavy metal uit die jaren ’80 een oorgasme van jewelste bezorgt. De aanstekelijke, beste lange solo’s, het met de gebalde vuist mee laten brullen van de songs, en je daardoor lekker laten headbangen tot de vroege uurtjes is er dus ook bij. Kate is niet alleen een klasse entertainer, ze beschikt nog steeds over een loepzuivere stem die door merg en been gaat. Aangevuld door haar klasse muzikanten, die de ene verschroeiende riff na de andere uit hun mouw schudden, ontstaat het ultieme heavy metal feestje om Pluto Fest 2022 met een lekkere knal van formaat af te sluiten.

*Foto’s: Kate’s Acid*

Met dank aan Kristof en de organisatie van Pluto Fest.

Met speciale dank aan John Scheffers voor het gebruik van de foto’s.

Tekst: Erik van Damme.

Foto’s: John Scheffers