Ons vaderlandse Bark timmert razendsnel aan de weg naar de top. Dit Antwerpse vijftal startte in 2014 en na de ep ‘Bark’ in 2015 volgden al snel de full-albums ‘Voice Of Dog’ in 2016 en amper een jaar later ‘Like Humans Do’. Nu is er met ‘Rambler Of Aeons’ alweer een opvolger klaar voor het enthousiast onthaalde ‘Written In Stone’ uit 2020. Voor wie Bark niet zou kennen: de band staat garant voor de nodige dosis groove metal in een unieke blend met trashy gitaarwerk en de betere invloeden uit zowel hardcore als death ’n roll. Allemaal geweldig leuke termen waar we voor het overige hoegenaamd niks aan hebben want zoals u merkt, werkt het steken in hokjes aan geen kanten bij bands zoals Bark. Wat u volgens ons voornamelijk voor ogen moet houden, is dat Bark staat voor een geweldige dosis gezonde agressie met doorgaans snelle en melodieuze gitaren geruggensteund door een uit de kluiten gewassen ritmesectie. Bark is niet voor niets aan die bandnaam gekomen want hun nummers klinken als een meute uitgebroken razende honden. Hun vorige album, ‘Written In Stone’, werd door menigeen méér dan enthousiast onthaald – ondergetekende behoort tot die clan – en we durven nu al stellen dat Bark op deze ‘Rambler Of Aeons’ ondanks de torenhoge verwachtingen erin geslaagd is om nóg sterker voor de dag te komen. De band klinkt zoals steeds hondsbrutaal (pun intended) maar met dat verschil ten opzichte van de vorige albums dat er meer aandacht is voor afwisseling in melodie en structuren. Gitaristen Martin Furia en Toon Huet, die ook samenspelen bij Furia, tonen eens temeer dat ze elkaar bijzonder goed aanvoelen hetgeen resulteert in een gitaarspel om duimen en vingers bij af te likken zonder dat je om de oren wordt geslagen met eindeloze solo’s waarbij er eentje met alle aandacht wil gaan lopen. De kracht van Bark schuilt er naar ons gevoel in dat de band steeds de perfecte balans weet te vinden tussen brute, gebalde kracht en melodie. Het zorgt ervoor dat de nummers in tijdsduur steeds variëren tussen drie tot vier minuten. Net voldoende om mooi uitgewerkt te zijn en toch niet in de val te lopen om eindeloos uit te weiden. Op ‘Still Walking’ laat Bark een geluid horen dat we niet zo gewend zijn, zanger Ron Bruynseels laat hier zijn doorgaans brute, agressieve hardcore-achtige geschreeuw achterwege en gaat zowaar een meer “zingende” toer op – vanzelfsprekend zonder zijn ruwe stemgeluid te verlaten. En zelfs daar komt Bark zonder probleem mee weg. Het toont de veelzijdigheid van de band. Vaak maken we de bedenking bij het horen van Bark dat ze klinken als de kruising tussen vintage Sepultura met Biohazard en het ter ziele gegane Altar. Dergelijke vergelijkingen zijn vanzelfsprekend even hard een vloek als een zegen maar we willen er enkel mee benadrukken hoe zalig brutaal Bark uit de hoek weet te komen. Enerzijds klinkt één en ander vanaf de eerste luisterbeurt bijzonder vertrouwd en anderzijds is het toch weer anders dan alles wat we voordien hoorden. Kortom, Bark heeft zonder zichzelf te verloochenen opnieuw een stap voorwaarts gezet. Bijzonder knappe plaat waarbij we er niet in slagen voorlopig om een favoriet nummer naar voor te schuiven. Laat ons zeggen dat ‘I’m Here For Rock ’N Roll’ door wijlen Lemmy ongetwijfeld op een zéér goedkeurende knik zou onthaald worden. De heren maken dit nummer in ieder geval gedurende de ganse plaat méér dan waar.

K.H. (93)

Listenable Records

Tracklist: 1. Rambler Of Aeons 2. Underworld 3. Are You With Me? 4. I’m Here For Rock N’ Roll 5. Dream On 6. Kid Giant 7. Back From The Grave 8. Messiah From Hell 9. Dead Man’s Hand 10. For A Legend 11. Fuck You Is My Etiquette 12. Still Walking 13. Invisible People