TribFest, Trax, Roeselare.

Op 4 en 5 november was het alle hens aan dek voor een nieuwe editie van TribFest, deze keer de 2022 editie. Opnieuw werden een aantal klassebakken aan tribute bands bij elkaar geselecteerd om twee dagen muziekplezier te verzekeren. Door het grote plan om Roeselare te verbouwen, was het niet zo evident om ter plaatse te raken, laat staan om mijn stalen ros ergens veilig achter te laten. Het was dan ook juist 18u30 toen ik toekwam en St. Jimmy’s net begonnen waren met hun openingsnummer. Het viel op dat volk in het begin rustig toekwam, het was immers een werkdag.

Vlug viel op dat St. Jimmy’s muzikaal vrij dicht bij de originele Green Day zat. Het publiek genoot duidelijk want alhoewel er nog niet zoveel publiek was, deden ze vlotjes mee. De band had het publiek in hun hand. Ik betrapte mezelf erop dat ik toch meer nummers van de band kende dan ik dacht. Beetje eigenaardig dat deze puike prestatie als opener stond, die verdienden eigenlijk om wat hoger om de lijst te staan.

*Foto’s: St. Jimmy’s*

Wat later op de avond mocht Black Pearl het feestje verder zetten. Pearl Jam ken ik zelf niet zo goed, behalve die ene hit dan. Vocaal zat het echter niet zo goed, al beterde het soms met de nummers. Daardoor vielen de sterk presterende muzikanten wat meer op. Er dook zelfs een twaalf snarig bassmonster op, iets wat ik nog nooit eerder had gezien, terwijl die bassist had echt wel een pak instrumenten meegebracht. Op zich kon dit gezelschap me minder bekoren qua zang, maar muzikaal stond er toch wel een band te spelen.

*Foto’s: Black Pearl*

Als fan van Bon Jovi was het Italiaanse Bad Medicine toch wel mijn favoriet, omdat ik hen ook niet eerder gezien had. De gelijkenissen waren dan ook erg treffend. Ze speelden de pannen van het dak, zowel vocaal, muzikaal (lees: gitaarsolo’s) als de bewegingen. Zelfs de keyboardspeler bleek uit de eighties te komen, het was een ware flashback naar de beginjaren van deze rockers die een muzikaal deel van mijn jeugd bepaald hebben. Toen de vocalist nu en dan bewust stopte met zingen, hoorde je het publiek telkens voluit verder zingen. Het Italiaanse gezelschap was blijkbaar op tour door Europa, en eigenlijk verwondert dat me niet gezien de puike passage die ze in Roeselare maakten door de ene na de andere hit perfect te brengen.

*Foto’s: Bad Medicine*

De heren van U2BE zijn al lang geen onbekenden meer. Menige keer kon ik hen eerder aan het werk zien en horen, telkens bevestigden ze in stijl. Ook hier was het niet anders en de trouwe fanbase zal dat bevestigd hebben. Hun strak muzikaal spel overtuigde makkelijk het publiek, dat de gekende maar ook de minder gekende nummers bleken te kennen. De ene U2 hit na de andere volgde en het was een plezier om te zien hoe Nick, die intussen zo’n vijfentwintig jaar op de planken staat, zijn publiek bespeelde.

*Foto’s: U2BE*

Slechts vier bands op vrijdag, maar een meer dan geslaagde eerste dag. Tijd om de batterijen terug op te laden voor de tweede dag.

Tekst en foto’s: Andy Maelstaf.