Ze zijn er wel! De Belgische bands die kiezen voor female fronted symphonic metal. Denk maar aan Elusion, Worlds Beyond, Cathubodua, Epinokion, Solitude Within, Silent Utopia, Valkyre (RIP), Fabulae Dramatis, … En sinds enige tijd hebben we ook Gallia. Het zijn moedige bands die tegen de stroom in, opkomen voor datgene waar zij het meest van houden: symfonische metal met zangeres. De hoogdagen van het genre liggen al menige jaren achter ons, namelijk op het hoogtepunt van Metal Female Voices Fest. Dat moet zowat rond 2010-2014 geweest zijn. Een decennia later leeft het genre nog steeds, is het ook reeds geëvolueerd en zijn de boegbeelden van weleer volwassen bands met een zeer trouwe schare fans geworden. De Nightwishes, Epicas en konsoorten doen het nog steeds goed en een band als Visions of Atlantis bijvoorbeeld is nog nooit zo populair geweest als vandaag. Dus ergens mogen we blij zijn met zoveel goede symphonic metal bands in België. De eerder vermelde voorbeelden zijn stuk voor stuk bands die mooie platen maken en een uitstekende live reputatie hebben. En nu is er dus het debuutalbum van Gallia. Misschien even schetsen hoe het zo ver is kunnen komen. Gallia werd opgericht in 2014 als muzikaal project door gitarist Yannick en bassist Laurens. Joachim kwam bij de crew en leidt backstage alles in goede banen. In 2015 voegde vocalist Elyn zich bij Gallia en liet de band evolueren van power metal naar symfonische metal. In 2019 releaset Gallia hun eerste ep ‘Everflame’ die zeer goed onthaald werd bij magazines en metalblogs. In 2020 nam Ties de plek van drummer in en hielp Gallia hun nieuwe sound vinden. En nu mogen we dus luisteren naar debuut ‘Obscura’. Al na drie nummers wist ik het zeker: top. Gallia haalt het maximum uit wat ze als band kunnen neerzetten. Cathubodua deed het hen voor. Gallia bewijst dat het mogelijk is een genre dat volledig uitgemolken is te voorzien van gezonde voeding. Gallia is geen magere melk, maar honderd procent volle melk. Wat Gallia presteert op hun debuut overstijgt het genre en bewijst dat de band serieuze ballen aan hun lijf heeft. Originaliteit troef, zeg maar virtuositeit. Ja, en er zitten nummers tussen die je kan bestempelen als klassieke symphonic metal, maar zelfs dan voegt Gallia telkens iets toe aan het beproefde recept. En bij momenten is Gallia gewoon Gallia: een band met duidelijke invloeden, maar een hoogsteigen identiteit. En dat twaalf nummers aan één stuk. Misschien kunnen ze zelfs nog beter, maar schrijven / componeren is ook een leerproces. En voor een debuut verkies ik een eigen geluid met eventuele schoonheidsfouten boven een gepolijste plaat met weinig of geen karakter. Nee, Gallia heeft de juiste keuzes gemaakt en getoond dat ze iets in hun mars hebben. Dit kan een heel mooi verhaal worden.

Frederik Blieck (89)

Independent Release

Tracklist: 1. Aperture 2. Return Of Time 3. Blackout Queen 4. Mirage 5. Reflection 6. Path Of The Nomad 7. Free Me 8. Spirit Of The Sea 9. Chaos 10. Euphoria 11. Tears Of Gold 12. New World