Prophecy Fest, 30 september 2022, dag 2.

Prophecy Fest, Balver Höhle, Balve, Duitsland.

Daar waar dag één eerder in het teken stond van dark folk, was het programma op dag twee van Prophecy Fest wat gevarieerder. Maar evengoed als op donderdag stond er ons een aantal verrassingen te wachten.

De eerste verrassing die de debatten mocht openen, heette Imha Tarikat. Vreemde naam misschien voor een black metal maar aangezien de band Tukse / Egyptische roots heeft, is dit misschien helemaal niet zo vreemd. In december komt het derde album van de band uit, ‘Hearts Unchained – At War With A Passionless World’ genaamd. Op basis van wat we reeds mochten aanhoren, kijken we er zeker naar uit, net zoals we uitkeken naar onze eerste live ervaring met de band. En het mag gezegd zijn dat Imha Tarikat heel sterk uit de hoek kwam: een strakke klassieke black metal set gekruid met enkele verrassende wendingen. De zanger had een backpatch van Midnight en alhoewel de sound van Midnight niet te vergelijken valt met Imha Tarikat, hebben beide bands dezelfde drive. De songs vlogen erdoor. Imha Tarikat moeten we dus in de gaten blijven houden.

Pas bekomen van Imha Tarikat, stond er een andere band klaar om ons te overdonderen. Naar Arð werd er wel uitgekeken. Achter de band schuilt niemand minder dan Mark Deeks, ook wel gekend van Winterfylleth. Begin dit jaar werden we vroegtijdig uit onze winterslaap gehaald middels het verschijnen van album ‘Take Up My Bones’. Benieuwd naar wat dit live zou kunnen betekenen, is een understatement. En de show werd een geweldige ervaring. De sound is niet te vergelijken met Winterfylleth. Arð brengt doom metal, traag maar heel melodisch gebracht. Geweldig mooi.

Volgende band, Of The Wand & The Moon, was voor MUSIKA ook niet echt een band waar we veel over wisten. De band is het neo folk project van de Deen Kim Larsen die ruim 20 jaar actief is in de scene en sinds 2005 zijn albums en singles uitbrengt via zijn eigen Heiðrunar Myrkrunar. In het verleden heeft Prophecy Productions materiaal uitgebracht van deze band en dat is dan ook de link tussen Of The Wand & The Moon en Prophecy Fest. De man in kwestie, Kim Larsen, die stond alleen op het podium met zijn akoestische gitaar. De rest stond op tape. Mooie muziek … dat wel, maar qua beleving … niets.

Winterfylleth is voor veel lezers geen onbekende naam niet meer. We zagen Mark Deeks al eerder op de dag aan het werk. Samen met zijn collega’s van Winterfylleth krijgen we natuurlijk een ander verhaal. Winterfylleth is waarschijnlijk de meeste bekende Britse black metal band. Ieder album staat als en huis en ondertussen deden ze ook al een excursie richting akoestische muziek. Hopelijk worden ze alleen nog beter en nog avontuurlijker en worden ze een even grote naam als Primordial. Het zit er zeker in. En op het podium kwam het er volledig uit. Het publiek kon alleszins de live uitvoeringen smaken. Na de laatste noten overviel ons echt een wow-gevoel. Winterfylleth heeft gescoord en nog geen klein beetje. …

Fire + Ice, dat is Ian Read en begeleidende band. Ian is een Engelse neofolk en traditionele folkmuzikant, en occultist die actief is in kringen van chaosmagie en Germaanse mystiek. Read was lid van Sol Invictus, en richtte Fire + Ice op in 1991. Dit soort neo-folk is misschien niet helemaal ons ding. Toch begrijpen we de programmering van Fire + Ice. De links met het folk-verleden zijn duidelijk hoorbaar. De band heeft een apart geluid door de manier van zingen van Ian, een beetje parlando. Hij wordt begeleid door prima muzikanten. Er valt helemaal niets te zeggen over het geluid, alleen moet het je liggen.

The Vision Bleak was misschien wel de band waar we het meest naar uitkeken. De gothic metal van Konstanz en Schwadorf is helemaal ons ding. Het was alweer een tijdje geleden dat we ze aan het werk zagen. Al vrij lang, want de laatste CD dateert van 2016 en de tournee van een tijdje later. Het was een meer dan blij weerzien, maar spijtig genoeg ook kort. Met ruim 50 minuten moesten we tevreden zijn. Tevreden over de sound, de show, the visuals, the show? Jazeker, maar er had nog een nummer of twee à drie extra mogen gebracht worden. De zaal stond afgeladen vol en schreeuwde tevergeefs om meer.

Alcest vervolgens: hoeveel keren hebben we die nu al aan het werk gezien en hoeveel keer lieten ze ons een verpletterende indruk na? Het antwoord is eenvoudig: evenveel keer. Alcest is gewoon een waardemeter voor post-rock / shoegaze / dream pop. Je kan gewoon veel bands uit het genre afwegen aan de prestaties van Alcest. Niet dat ik graag bands vergelijk, maar wat Neige doet op plaat en hoe hij er vervolgens live mee aan de slag gaat, dat is niets anders dan grote klasse. Geen wonder dat de mens veel bevraagd is door collega’s. Zet Neige dan in een grot zoals in Balve en je weet a priori dat je iets groots terug zal krijgen. En groots was het. Dat vond ook de volgelopen grot.

Wat dan gezegd van Arthur Brown, legende bij leven, ondertussen tachtig jaar en nog steeds het beste van zichzelf gevend. Vorig jaar mocht hij ook al de Balve-grot in vuur en vlam steken met zijn psychedelische rock met een serieuze hoek af. Vraag was of hij het koud kunstje van vorig jaar zou terug zou over doen, evenaren of zelfs overtreffen. Vorig jaar keek ik naar de livestream en werd ik aangenaam verrast door ’s mans kunsten. Eerlijk gezegd ik zie mezelf aan zijn leeftijd niet op een podium staan. Alleen maar daarvoor al oneindig veel respect. Maar dan gaan we nog voorbij aan het vuur dat brandt in de man terwijl hij optreedt. Maar ja, wat je wil van de “God Of Hellfire” … dat hij vuur brengt natuurlijk. Je mag dat letterlijk nemen wanneer hij zijn meest bekende nummer brengt. Zijn helm staat in vuur. Arthur Brown wisselt per nummer van kostuum. Op het podium maakt hij de vreemdste bewegingen, waar je noch kop noch staart aan krijgt. De nummers zijn zeker niet instant catchy, want chaotisch, vervreemdend en psychedelisch. De enen zijn voor, de anderen niet. Arthur Brown verdeelt het publiek, terwijl hij zijn eigen waanzin bijeen probeert te houden. Arthur Brown zal voor eeuwig en altijd een rare voetnoot in de muziekgeschiedenis blijven. Hij heeft artiesten als Bowie en Bolan geïnspireerd. Arthur is een vreemde vlerk, al 60 jaar lang.