Denigrate is een Finse band, opgericht in 1996. ‘Blackguard’ is pas hun derde album: mogelijks liggen wat gebrek aan inspiratie en de vele bandwissels hier aan de basis. Maar het zal mij een worst wezen want ‘Blackguard’ is een prima album. We horen een heel goede mix van doom en melancholische metal. Een beetje My Dying Bride meets Katatonia. Dit is al te horen op ‘Sonata Del Diavlo’, dat begint in ware My Dying Bride stijl met wat slepende riffs en de mooie wat getormenteerde cleane zang met hier en daar een lichte grunt. Dit gaat in deze trend verder op ‘The Fear And The Fever’, opnieuw spannen de treurige maar o zo mooie riffs hier de kroon. En dit is eigenlijk zo op het ganse album. Deze Finnen zijn blijkbaar grote fans van My Dying Bride maar zijn geen goedkope kopie van deze “Lords Of Doom” maar hebben er een eigen, ietwat lichtere toets aan gegeven. Op ‘Rara Avis’ horen we meer grunts, afgewisseld met cleane zang wat het nummer wat ruwer maakt. Op ‘Aureole’ gaat het tempo bij momenten ietwat de hoogte in, afgewisseld met rustiger, ingetogen momenten zodat een mooi vormgegeven nummer ontstaat. ‘Perida’ is dan weer een mooi staaltje van hoe doom moet klinken: die zweverige, treurige riffs zijn wel grandioos. Soit, Denigrate krijgt bij mij een mooi plaatsje in mijn collectie en zal veel gedraaid worden. Dit is doom / melancholische metal van de bovenste plank. En door de zin voor melodie en de cleane zang die het overwicht haalt t.o.v. grunts ook voer voor een groot publiek. Leuke ontdekking die Finnen, en hopelijk nu weer geen jaaaaren wachten op een nieuw album!

Bart Verlinde (85)

Inverse Records

Tracklist: 1. Sonata Del Diavlo 2. The Fear And The Fever 3. Rara Avis 4. Aureole 5. Perfida 6. The Dead Saluting