ThroneFest, Kubox, Kuurne.

Om de tweede dag van ThroneFest te openen werd gekozen voor het Franse Abduction. Iedereen die nog niet goed wakker was werd goed gewekt door de krachtige sound van het gemaskerde vijftal. Dat we daarbij ondergedompeld werden in de nodige duisternis en omgeven door een kille dreiging, nemen we er met de glimlach bij. De gedreven nummers van Abduction zorgen alvast voor een ideale opener zodat we meteen bij de les worden gehouden.

Het Poolse Odium Humani Generis verving in laatste instantie het eerder aangekondigde Duitse Shrine Of Insanabilis. Dit gezelschap zorgt voor veel contrasten zodat de tegenstellingen tussen o.a. hard en zacht, rustig en krachtig heel duidelijk tot uiting komen. Wij vinden de nummers heel goed opgebouwd, maar door het feit dat men vrij lange momenten van instrumentale rust inbouwt, verslapt onze aandacht toch vrij frequent. Heftiger en krachtiger momenten moeten ons dan opnieuw bij de les brengen. Toch brengt Odium Humani Generis een intense set die door een overgroot deel van het publiek best gesmaakt wordt.

Het eveneens Poolse In Twilight’s Embrace werd in 2003 opgestart en ontwikkelde zich muzikala van een melodic death metal / metalcore ensemble naar een black metal gezelschap. Misschien daarom ook dat de heren een pak wisselingen in tempo en ritme inbouwen. Toch voert het donkere en kille de boventoon en zorgen de heren voor ene heel energieke en gedreven set die onze aandacht heel gemakkelijk weet vast te houden. We stellen dat ook heel blij vast dat In Twilight’s Embrace het publiek moeiteloos weet te begeesteren en in te palmen.

Het Amerikaanse tweetal van Thornspawn – Blackthorn (drums, vocals) en Hella (bass) – laat zich hier bijstaan door de Nederlandse gitariste Obscura. Het trio brengt vrij furieuze en vooral rauwe black metal. Toch hebben we zo een beetje onze bedenkingen bij Thornspawn wegens te statisch op het podium en het feit dat er pauzes van stilte tussen de nummers langs komen. Het stevige tempo en zelfs furieuze uitbarstingen tijdens de nummers zelf, maken toch iets goed.

Doedsvangr is een internationaal gezelschap dat heel krachtige en intense typische Noorse black metal op ons loslaat. Hun rauwe sound wordt heel dreigend en krachtig over het publiek uitgekapt dat enorm geniet. Het is net alsof Doedsvangr een paar klassen of reeksen hoger speelt dan het vorige gezelschap. Wij zijn alvast enorm te spreken over het heel stevige tempo, de dreigende kracht en de kille duisternis die de heren neerzetten. De tijd vliegt zo enorm snel voorbij en eigenlijk mag dit, als je het ons vraagt, nog een tijdje langer doorgaan.

Het Franse Regarde Les Hommes Tomber hadden we al bezig gezien en gehoord op de meest recente editie van Durbuy Rock Festival en daar waren we danig van onder de indruk. Onze verwachtingspatroon lag dan ook behoorlijk hoog. Met hun donkere en duistere dreigende kracht zet het alvast goed. Ook qua intensiteit, gedrevenheid en energieke uitstraling zit het echt wel goed bij dit gezelschap. En toch … waarom een heel minimale belichting met enkel wat extra kaarslicht? Het was, een kleine domper toch als fotograaf, op een anders prachtige en intense portie black metal die het publiek enorm bekoorde. Dus toch een extra pluim voor de heren van Regarde Les Hommes Tomber.

Met het Noorse Whoredom Rife kregen we van die typische rauwe Noorse black metal te horen die de heren heel gedreven en energiek brachten. Je hoort dus vooral een stevige en keihard beukende sound die zonder veel franjes wordt afgeleverd. We moeten stellen dat de heren ervoor zorgden dat we onze nekwervels weer eens goed hebben kunnen testen. Whoredom Rife zorgde dan ook voor een schitterende set die door een volle zaal werd gewaardeerd en die, als je het ons vraagt, nog een tijdje langer mocht duren.

Met het eveneens uit Noorwegen afkomstige Urgehal, dat eigenlijk al een tijdje op non-actief staat, gaat het typische Noorse black metal feestje gewoonweg verder. We laten ons vrijwillig meeslepen in hun duistere en kille dreigende sound die rauw, maar heel energiek en gedreven op ons af komt. De set van Urgehal werd hier opgedragen aan de in 2012 overleden frontman van de band, Trondr Nefas. Veel hebben we daar eigenlijk niet aan toe te voegen, enkel dat iets over halfweg nog gewisseld werd van vocalist, waarna de set werd afgesloten met een nummer waar beide heren aan mee werkten. Urgehal zorgde zo voor een heel beklijvende en intense set: meer van dit A.U.B.

Voor de afsluiter van dag twee deed men beroep op het enorm populaire Poolse Mgla. Dat zag je aan de volle zaal die enorm genoot van het de dreigende en beklijvende sound dat het gemaskerde viertal op het podium neerzet. Duisternis, dreiging, kracht, intensiteit worden samen gebracht tot een machtig geheel. Als je dan ook nog weet dat de heren kiezen voor een pak gedrevenheid en energieke uitbarstingen op het podium, weet je dat Mgla op een prachtige manier dag twee van ThroneFest afsluit. Wij, van MUSIKA, waren iets minder onder de indruk van Mgla dan van een paar bands die we eerder op de dag hebben gezien. Dat zal dan hoogstwaarschijnlijk liggen aan het feit dat we de sound van Mgla iets minder weten te waarderen. Toch een heel dikke pluim voor de band.

Met speciale dank aan Marijn en de organisatie van ThroneFest.

Tekst en foto’s: Luc Ghyselen.