Goeie doom / death met vleugje gothic uit Frankrijk is voor mij eerder een zeldzaamheid. Deze Parijse band is opgericht in 2000. Hun eerste album verscheen in 2012 en het was tien jaar wachten op hun opvolger. Hebben de heren weinig inspiratie, waren er andere omstandigheden, ik weet het niet en het zal mij een worst wezen want ‘Dark Odyssey’ is dijk van een album in dit genre. Laat de zang afwisselend grunts en cleane zang zijn, dan weet je dat dit één van mijn favoriet genres in metal land is. ‘Far Beyond The Black Skies’ zet alvast de toon met een vijftien minuten durend doom nummer van de beste kwaliteit. Emotie in de rustiger momenten, wanhoop en agressie in de steviger stukken en allemaal perfect in elkaar vloeiend: dit klinkt als Paradise Lost, My Dying Bride en de oude Katatonia. Al moet ik toegeven dat de cleane zang goed is maar niet het niveau van deze bands behaald, wat uiteraard geen schande is. Op ‘Dying Sun’ gaat het er bij momenten iets sneller en ruiger aan toe maar we horen toch ook weer die melodische doom met een aanstekelijk ritme. ‘Decay And Agony’ kon perfect op een My Dying Bride album staan met zijn slepend ritme gecombineerd met woeste versnellingen en agressieve grunts. Een topnummer en de zang, gecombineerd in het Engels en Frans, zorgt voor een leuk toemaatje. En zo gaat het verder op dit album met allemaal prima nummers. Ja, een leuke ontdekking, deze Lux Incerta. Hopelijk moeten we weer geen tien jaar wachten op een nieuw album want in dit genre is dit wel een stevige band.

Bart Verlinde (85)

Klonosphere

Tracklist: 1. Far Beyond The Black Skies 2. Dying Sun 3. Decay And Agony 4. Farewell 5. Shervine 6. Fallen 7. The Ritual