Rust n’ Rage is een Finse rockband die in 2009 het daglicht zag. Het duurde een viertal jaren eer hun debuut ‘Showdown’ kwam, maar dat was dan ook het wachten waard. Opnieuw een vijftal jaar later verscheen de opvolger ‘Tales From The Wasteland’ en vanaf dan was het duidelijk dat er geen houden meer aan was. Het kwartet bestaat uit gitarist Johnny, drummer Jezzie, zanger Vince en bassist Eddy. Vier muzikanten die hun muzikale uitspattingen niet zomaar in één of ander hokje laten stoppen. Qua sound zijn ze naar eigen zeggen beïnvloed door onder meer Judas Priest en bands van rond de jaren tachtig, maar we vinden er vaak snuifjes van een pak recentere Europese melodieuze rockbands zoals One Desire, Eclipse en Brother Firetribe. In 2020 begon het balletje deftig te rollen toen ze een nieuwe manager en een nieuwe producer inlijfden. Vanuit muzikaal standpunt is het dan ook niet verwonderlijk dat de productie in handen is van Jimmy Westerlund (One Desire). Hun recentste singles trokken de interesse van Frontiers, die hen voor een wereldwijde deal wist te strikken. Met energieke liveshows heeft de band jarenlang naam gemaakt in hun thuisland en zijn nu terug met een nieuw opus met drie kwartier energieke nummers. Door deze enorme mogelijkheden wordt het voor de band aan de andere kant alsmaar moeilijker om zich te onderscheiden van het gigantische aanbod dat het label te bieden heeft. Maar dat schrikt hen blijkbaar niet af, want dat ze geen enkele kans onbenut laten horen we meteen bij de catchy opener ‘Prisoner’. Deze energieke rollercoaster grijpt je bij de keel en zet je meteen in vuur en vlam zoals een Eclipse dat ook kan. Op een rustiger ritme beukt het groovy ‘Ghost Town’ daarna verder door. Zo nu en dan heb je van die nummers die je spontaan bij de eerste noten een glimlach bezorgen. Het kampvuur-achtige ‘One For The Road’ is er zo eentje, dat bezorgt een gevoel van samenhorigheid waardoor je spontaan begint mee te zingen. Simpel in opzet, maar knap uitgewerkt en van pittig snarenwerk voorzien, een titelnummer meer dan waardig. Datzelfde talent is hoorbaar in het iets ingetogen AOR-getinte ‘The Future Is For The Strong’. Wat opvalt is dat we niet alleen vier nummers, maar ook vier stijlen verder zijn. Terug iets pittiger is ‘Heartbreaker’. Het is enerzijds krachtig maar kent telkens dat dubbele ondertoontje van dramatische blues en diepe melodie. Vooral in het refrein barst een pak energie los, die een vol arena makkelijk zou kunnen laten ontploffen. Doorstotend langs het swingende ‘Hang ‘Em High’ komen we nog de sleazy rocker ‘Ride On’ en de uitnodigende partyrocker ‘I’ve Had Enough’ tegen. Net voor de eindspurt ingezet wordt, laten ze het tempo zakken in de ballad ‘Unbreakable’. Piano en akoestische gitaren versterken een country-sfeer, dat opnieuw een gevoel van bewondering en samenhorigheid oproept. En wie dacht dat de plaat verder zou uit deinen, is eraan voor de moeite. Het riff-gerichte ‘The Throne’ bijt keihard van zich af maar weet toch dat beetje glam te accentueren. Een laatste injectie van energieke positiviteit krijgen we in de afsluiter ‘Moving On’, dat opnieuw variatie in het arrangement herbergt. Van glam naar metal en van sleaze naar hard rock, het is allemaal de revue gepasseerd en dan vergeten we de kampvuurmomentjes en de arenarockers nog. Erg knappe vocalen en sterk gitaarwerk op een variërend arrangement met vaak een pittig tempo, ze weten het verdomd boeiend te houden. Elf energieke melodieuze bommetjes, in een aantrekkelijke verpakking met een mooie strik er rond. Met het tekenen bij Frontiers grijpen ze hun kans om hun muziek te etaleren naar een wereldwijd publiek en daardoor vermoed ik dat er nog een mooie toekomst in de pipeline zit voor dit gezelschap.

Rocking Klingon (85)

Frontiers Records FRCD 1202

Tracklist: 1. Prisoner 2. Ghost Town 3. One For The Road 4. The Future Is For The Strong 5. Heartbreaker 6. Hang ‘Em High 7. Ride On 8. I’ve Had Enough 9. Unbreakable 10. The Throne 11. Moving On