Het is niet meer bij te houden hoeveel keer al onder de vleugels van Frontiers er projecten het levenslicht zagen, door een aantal topmuzikanten samen te brengen. New Horizon ontstond toen zanger Erik Gronwall en multi-instrumentalist Jona Tee (H.E.A.T.) samen besloten om samen onder een andere vlag te varen en een nieuwe melodieuze power metal band op te starten. Hiervoor zochten ze inspiratie bij bands waarmee ze opgegroeid zijn, zoals Hammerfall, Edguy en Iron Maiden. Een knipoog naar die laatste kan je trouwens zien in de hoes. Erik, die tot voor kort nog bij H.E.A.T. de vocalen verzorgde, werd recent nog bij Skid Row ingelijfd. De verbazend goede stem van van Erik combineren met het muzikale talent van Jona, dat zal ongetwijfeld knallen. Deze laatste neemt trouwens bas, gitaren, keyboards en achtergrondzang voor zijn rekening. Daar komen nog eens de gastmuzikanten Robban Bäck (Mustasch), Sam Totman (DragonForce), Love Magnusson (Dynazty), Dave Dalone (H.E.A.T), Niko Vuorela (Temple Balls) en Laucha Figueroa bij. De kenmerkende keyboardpartijen van Jona zorgen voor die eighties sfeer in de opener ‘A New Horizon (Intro)’. Maar het echte werk begint bij ‘We Unite’, waar Gronwall schreeuwend het nummer op gang trekt. Het explosieve nummer barst van de typische power metal elementen, zoals de onmiskenbare dubbele basdrum en torenhoge screams. De aanvulling van achtergrondzang zorgt voor een vol en bombastisch aanvoelen. Het episch refrein zet aan tot meezingen en een eerste gierende gitaarsolo zorgt voor de kers op de taart. Niet vernieuwend maar wees maar zeker dat het zijn doel niet mist. Het stevig dreunende ‘Stronger Than Steel’ is echt eentje naar mijn hart. De riffs doen me denken aan het debuut van Gotthard, waar Leoni ook meerdere keren met dergelijk gespierd snarenwerk mijn hart stal. Naar het refrein pakt het nummer wat ritmischer uit, maar die staalharde riffs als ruggengraat van het nummer blijven onmeedogenloos knap. Hoe je agressieve gitaren op een stomend ritme kan combineren met sprankelende keyboardversieringen hoor je in ‘Cry For Freedom’. Vooral in de refreinen weet Gronwall telkens dat vocale extra duwtje te geven, dat de progressieve en aanvallende snarenplukker makkelijk onder controle weet te houden. De trein davert verder in ‘Call Of The Underground’, dat ook het ritme vaak een duw geeft, waardoor er dynamiek in het arrangement komt. Mooie harmonieën in kampvuurachtige momenten wisselen zich af met vurige passages. We draaien de duimschroeven nog iets dichter met ‘Stardust’, dat de drummer van dienst in het zweet zet. Ondanks dit onmenselijk hoog tempo weet Erik er veel melodie in te steken. Op het randje af om headbangend bij te houden maar de clichés zijn er terug allemaal, inclusief het virtuoos snarenwerk om “U” tegen te zeggen. En toch is niet alles voorspelbaar, want waar de mooie liedjes meestal niet lang duren, bewijst deze furieuze wervelwind met net geen zes minuten het tegendeel. In ‘The End Of All’ is die diep dreunende riff terug, maar deze keer een pak trager in een marcherende cadans. Een breed open gesmeerd refrein zorgt voor een bombastisch gevoel. Dit geeft uiteraard wat ruimte voor een ander type gitaarsolo, al zit die vingervlugheid nooit ver weg. De kers op de taart houden ze voor het laatst. Met het titelnummer ‘Gate Of The Gods’ komt een meesterwerk met Oosterse tinten crescendo op toeren. Dit orkestraal arrangement wint energie en pakt steeds gespierder uit naarmate het nummer vordert. Alle registers worden opengetrokken en ondanks het progressieve snarenwerk kunnen meesterlijke vocalen en keyboard het denderende en variërende ritme verteerbaar houden. Iedereen zal wel een mening hebben van deze plaat. Wie houdt van de klassieke power metal zal wellicht die extra variatie niet willen, maar voor wie het anders te voorspelbaar zou zijn zal dat, net als mezelf, net wel kunnen appreciëren. Alles wat je bij power metal verwacht is duidelijk aanwezig, maar het is meer dan dat. Vooral het vocale werk stijgt er bovenuit, maar ook muzikaal is het meer dan dik in orde. In ‘Gate Of The Gods’ wordt kwaliteit aangeboden, de snelle en krachtige nummers zitten harmonieus in elkaar worden goed gebracht. Geen tijd dus voor een ballad. Hier en daar wat extra’s, zeker in die afsluiter, laten me hopen dat er een vervolg zal komen.

Rocking Klingon (88)

Frontiers Records FRCD 1199

Tracklist: 1. A New Horizon (Intro) 2. We Unite 3. Stronger Than Steel 4. Cry For Freedom 5. Call Of The Underground 6. Stardust 7. Event Horizon 8. The End Of All 9. Fearless 10. Gate Of The Gods