De vijfentwintigste editie van Graspop Metal Meeting heeft een tijdje op zich laten wachten wegens de gekende omstandigheden. Vanaf donderdag 16 juni is het eigenlijk zo ver. Vier dagen lang kunnen liefhebbers van heavy metal en zijn talrijke subgenres hun hartjes weer ophalen. Een heel pak bands zullen er op die vier dagen – van 16 tot en met 19 juni – op verschillende podia hun uiterste best doen om nieuwe fans voor hun sound te winnen. Maar het zijn ook dagen van feest vieren, want een vijfentwintigste editie laat je niet zomaar aan je voorbij gaan. Het festival is zo goed als uitverkocht maar toch willen wij, van MUSIKA, je nog wat duiding geven, zodat een aantal zich toch voor het hoofd zullen stoten met de vraag waarom ze geen ticket gekocht hebben!
Dag 1: donderdag 16 juni.
Grootste trekpleister op de eerste dag is ongetwijfeld het Britse Iron Maiden dat sinds 1975 actief is en een voorbeeld is voor tal van bands die nog niet zo lang actief zijn. Het is natuurlijk ook een van de absolute toppers als we het hebben over traditional heavy metal of NWOBHM.
Andere “toppers” op de eerste dag zijn het Deense Volbeat – dat zijn bewondering voor een aantal rock ‘n’ roll artiesten niet onder stoelen of banken steekt, al maken ze die sound een stuk harder en zwaarder –, het Amerikaanse The Dropkick Murphys – dat voor een opwindende mix van Celtic folk en punk rock staat sinds de opstart in 1996 – en het Duitse Powerwolf, dat garant staat voor een zinderende set power metal die het publiek keer op keer weet te overtuigen.
Verder op de affiche vinden we het Deense Mercyful Fate, een heavy metal band die prachtige shows neerzet en die met King Diamond als vocalist een figuur in de rangen heeft die “horror” metal leven inblaast, het Amerikaanse Mastodon dat voor een mix van alternative metal, progressive metal en heavy metal staat, en het eveneens Amerikaanse Tremonti die eerder kiest voor een mix van thrash metal, speed metal en alternative metal.
Liefhebbers van metalcore zullen dan weer maar wat tevreden zijn met het Amerikaanse Beartooth en het Britse While She Sleeps.
Het eveneens Britse My Dying Bride wordt dan weer beschouwd als en van de absolute grondellers van wat we tegenwoordig death / doom noemen. Ze zorgen voor een intense mix van gothic, doom, death metal.
Liefhebbers van hardcore en punk worden dan weer op hun wenken bediend door Suicidal Tendencies (USA, thrash metal, hardcore, punk), Slapshot (USA, hardcore), Deez Nuts (AUS, hardcore, punk).
Verder zijn ook nog Battle Beast (FIN, power metal, heavy metal), Baroness (USA, alternative metal, sludge, progressive metal), Death To All (USA, death metal), In Extremo (GER, folk rock, medieval rock), High On Fire (USA, stoner metal, doom metal), Vltimas (internationaal gezelschap, blackened death metal), Ego Kill Talent (BRA, rock, hard rock, grunge, stoner rock), Creeper (GB, gothic rock emo rock, glam rock), Celeste (Fra, black metal, sludge, post hardcore), Misthyrming (Ijsland, Black metal), Trash Boat (GB, post hardcore) en Dana Dentata (GB, punk, metal) van de partij.
We mogen ook de Belgische inbreng zeker niet over het hoofd zien, want zowel Stake (een mix van post rock, noise, sludge) en Enthroned (black metal) hebben al heel wat naam en faam opgebouwd, terwijl de prestaties van Lalma (tussen pop en black metal met John Roan van Arsenaal), Toxic Shock (crossover, thrash metal, hardcore), Strains (metal, hardcore) en The Curse Of Millhaven (melodic death metal) ons al een aantal keer in positieve zin hebben verrast.
Dag 2: vrijdag 17 juni.
Of Scorpions op dag twee de absolute publiekstrekker is, betwijfelen we toch stilletjes. Deze Duitse hard rock band ontstond immers in 1965 en, naar ons gevoel, is het beste er toch een beetje af, zodat wij, van MUSIKA dan het Nederlandse Within Temptation als grootste trekpleister zouden durven aanduiden. Deze symphonic metal band werd in 1996 opgestart en is immers een van de meest succesvolle bands in dit (sub)genre.
Ook bands als het Britse Whitesnake (hard rock, classic rock), waar de échte hoogdagen ook reeds achter de rug lijken te liggen, en het Amerikaanse thrash metal gezelschap Megadeth trekken natuurlijk nog een pak fans aan.
Een buitenbeentje, voor de die hard metal fan is dan ongetwijfeld Heilung. Dit internationale gezelschap moet het vooral hebben van sfeer schepping en doet dit op verbluffende manier met een mix van experimental folk, neo folk en Noorse mythologie.
Liefhebbers van metalcore zullen dan weer wat blij zijn met het Amerikaanse A Day To Remember (dat ook elementen uit alternative rock in zijn sound verwerkt), het Duitse Heaven Shall Burn – deze heren mixen hun metalcore met invloeden uit melodic death metal – en het Britse Bullet For My Valentine, dat metalcore mengt met hard rock en heavy metal. Ook het uit Oekraïne afkomstige Jinjer kan je in het vakje metalcore kwijt, maar dan wel met toevoeging van invloeden uit progressive metal en groove metal. Ook Crystal Lake uit Japan mag je in het vakje metalcore plaatsen.
Verder op de affiche vinden we dan ook het Amerikaanse Black Label Society (heavy metal), het Brits / Zwitserse Gloryhammer (power metal), het Duitse Beyond The Black (mix van symphonic metal en power metal), thrash metal band Sacred Reich (USA) en het Noorse black metal ensemble Gaahls Wyrd.
We stippen ook het Amerikaanse Steel Panther (glam metal) aan die steeds garant staat voor een wervelende show, Phil Campbell & the Bastard Sons zorgt steevast voor een daverende set hard rock ‘n’ roll en blues rock met de nodige Motörhead ingrediënten. Het Britse Paradise Lost is nog zo’n grondlegger van het death / doom (sub)genre met hun mix van gothic, doom metal en death metal, terwijl we van het eveneens Britse Killing Joke hetzelfde kunnen zeggen als het aankomt op post punk, new wave en gothic.
Hardcore en punk fans zullen dan weer op de eerste rijen staan tijdens de concerten van Stick To Your Guns (USA), Code Orange (USA), Employed To Serve (GB, met ook invloeden uit mathcore).
Uit de Benelux krijgen we onze landgenoten van Amenra (post metal, doom), het Nederlandse Dool (progressive rock, doom) en Sloper met twee drummers (Mario Goossens (Triggerfinger) en Cesar Zuiderwijk (Golden Earring)).
Verder krijg je eigenzinnig projecten / bands als het Franse Perturbator (kiest voor een mix van synthwave, industrial en electronica), het Zwiterse Zeal & Ardor (mix van avant garde metal, melodic death metal en black metal) en het Amerikaanse Twin Temple dat zijn sound satanic doo wop noemt. Ook het Franse Alcest (mix van post metal, post black metal, shoegaze en blackgaze) kan je als eigenzinnig bestempelen.
Stukken traditioneler klinken dan weer The Vintage Caravan (uit Ijsland met een mix van hard rock, psychedelica en blues rock) en British Lion, een Britse band met o.a. Steve Harris (Iron Maiden) die voor ene mix van hard rock en heavy metal kiest.
En dan zijn er ook nog het Britse As Everything Unfolds (post hardcore, alternative rock), het Amerikaanse Tempt (alternative rock) en het Duitse Disillusion (progressive metal, melodic death metal).
Dag 3: zaterdag 18 juni.
Op dag drie is het befaamde Britse Judas Priest de headliner. Deze bijna legendarische band werd in 1969 opgestart en groeide uit tot een van de absolute vaandeldragers van heavy metal tijdens de hoogdagen van NWOBHM.
Andere publiekstrekkers zijn ongetwijfeld het Amerikaanse Korn dat voor een mix van nu metal en alternative metal staat, en het eveneens Amerikaanse Five Finger Death Punch dat kiest voor een mix van heavy metal, groove metal en alternative metal.
Nog meer publiekstrekkers krijgen we met het Britse Saxon (heavy Metal, NWOBHM), het Amerikaanse Foreigner (classic rock, hard rock, melodic hard rock), het Zweedse Europe (melodic rock, melodic hard rock) en, ook al uit Zweden, Opeth (progressive rock, progressive death metal).
Het Amerikaanse Shinedown kiest dan eerder voor een mix van alternative metal, hard rock en post grunge, terwijl het Duitse Eisbrecher zweert bij industrial rock.
Myles Kennedy & Company (USA) situeert zich dan weer eerder in de hoek alternative rock, terwijl gitarist Michael Schenker met al zijn bands / projecten kiest voor een mix van hard rock en heavy metal.
Dan is de Canadese muzikant Devin Townsend veel moeilijker in een bepaald vakje te stoppen zodat wij het hier, gemakshalve, houden op een mix van progressive rock en alternative metal.
Amerikaanse bands Down en Red Fang opteren voor een mix waar sludge centraal staat en die ze opsmukken met ofwel stoner metal ofwel stoner rock.)
Punk rock en melodic hardcore staan dan weer centraal bij Lagwagon (USA) en Good Riddance (USA), terwijl die fans waarschijnlijk ook enorm kunnen genieten van het Canadese Counterparts (mix van hardcore en punk) en van het Amerikaanse Walls Of Jericho (een mix van hardcore, punk en metalcore). Andere bands die daar raakvlakken mee vertonen zijn bijvoorbeeld het Britse Boston Manor (emo pop, punk rock, pop), het Belgische Fleddie Melculy (hardcore, metal), het Britse Massive Wagons (rock, punk rock), het Amerikaanse Cemetery Sun (pop, punk, alternative rock) en het Zweedse Imminence (metalcore, post hardcore).
Liefhebbers van Hard rock, blues rock, retro rock en psychedelica checken ook best het Zweedse Blues Pills en zullen hoogstwaarschijnlijk ook wel het Belgische Killthelogo (een mix van hard rock en metal) een hart onder de riem willen steken.
Fans van black metal en death metal hebben ongetwijfeld de namen van Ihsahn (NOR, mix van black metal, symphonic black metal en progressive metal), Dying Fetus (USA, death metal) en Tribulation (SWE, mix van black metal en death metal) genoteerd als te checken bands.
En dan zijn er ook nog het Amerikaanse Ugly Kid Joe ( mix van hard rock en alternative metal), de Zweedse bands Majestica (mix van symphonic metal en power metal) en Smash Into Pieces (mix van alternative rock, alternative metal en pop rock) en het Oostenrijkse ensemble Kontrust, dat een eigenzinnige mix van crossover en dance pop brengt.
dag 4: zondag 19 juni.
Het in ons landje immens populaire Zweedse power metal gezelschap Sabaton mag dag vier, de laatste dag van GMM, afsluiten.
Liefhebbers van classic rock / hard rock / shock rock zullen ongetwijfeld hun hartje ophalen met Deep Purple en / of Alice Cooper.(classic rock, hard rock)
Andere kleppers van formaat zijn de Amerikaanse bands Deftones ( een mix van alternative metal en nu metal zijn dan je deel) en The Offspring. Die laatste staat voor stevige punk rock.
Maar ook het Schotse Alestorm (folk metal, power metal), het Amerikaans Skillet (alternative rock, christian rock), Rival Sons (USA, mix van hard rock en blues rock), het Noorse Dimmu Borgir (symphonic black metal), het opnieuw Amerikaanse Fu Manchu (stoner rock, desert rock), het Finse Amorphis (mix van progressive metal, melodic death metal, power metal en folk) of het Braziliaaanse Sepultura (mix van thrash metal en groove metal) weten keer op keer een massa volk te lokken.
En dan vergeten we nog een pak andere bands. In het grote vakje “hard rock” vinden we, met zijsprongetjes bands als The Dead Daisies (een mix van classic rock en hard rock), het Duitse Kadavar (met ook invloeden uit stoner rock en psychedelica), het Britse Thunder (ook traditional heavy metal komt aan bod) en het Amerikaanse Black Veil Brides (met ook accenten uit heavy metal, glam metal en metalcore). Ook het Amerikaanse Diamante (mix van hard rock en alternative rock), het Britse Wayward Sons (mix van hard rock en classic rock) en Dirty Honey (USA, mix van hard rock en blues rock) kunnen we met wat goede wil in dit ruim gemeten vakje kwijt.
Liefhebbers van metalcore (en aanverwanten) zullen zich dan meer vinden bij bands als het Japanse Crossfaith, Het Britse Bury Tomorrow (mix van metalcore en post hardcore) of het Canadese Spiritbox (mix van metalcore, post metal en alternative metal)
Nog iets verder verwijderd van het genre, maar wel raakvlakken vertonend zijn dan de Amerikaanse bands Fire From The Gods (mix van rap metal, hard rock en metalcore) en Dog Eat Dog (eigenzinnige mix van hardcore, punk, rapcore, rap metal en funk metal).
En dan vergeten we nog bijna het Zweedse Tiamat (gothic metal, gothic rock), het populaire Duitse Destruction (thrash metal) of het Amerikaanse Suicide Silence (deathcore) te vermelden, terwijl black metal adepten in de wolken zullen zijn met het Zweedse Naglfar en ook wel het Belgische Bütcher (mix van speed metal en black metal) zullen weten te waarderen.
Ook Me And That Man (een zijproject van Behemoth frontman Nergal die hier kiest voor een mix van americana, singer songwriter materiaal, dark country) is van de partij en is zowaar een beetje een vreemde eend in de bijt.
Graspop Metal Meeting is dit jaar dus vier dagen een feest voor een heel pak liefhebbers van metal, hardcore, punk en aanverwante (sub)genres. Een “must” als het ware voor elke fan van een van de vele (sub)genres. Helaas zijn de tickets voor deze editie zo goed als allemaal verkocht. Wie er geen heeft, moet er dus volgend jaar heel vlug bij zijn!
Meer info: www.graspop.be
