Actueler dan dit kan je het wellicht niet hebben. Onlangs scandeerde de band nog dat er al meer dan genoeg bloed vergoten werd in de geschiedenis, maar het lijkt niet te baten. Waar de gewapende conflicten tussen Oekraïne en Rusland in alle hevigheid lijken te escaleren, komt het Zweedse Sabaton met een nieuw album dat uitgerekend ‘The War To End All Wars’ heet. Het is triestig te moeten beseffen dat het hier over de Eerste Wereldoorlog gaat en we intussen toch al beter zouden moeten weten. Het lijkt erop dat we in de voorbije eeuw niets geleerd hebben Maar het is een feit dat de menselijke dapperheid en kracht in het aangezicht van horror al meerdere keren de inspiratie geweest is. Opnieuw duikt hun tiende studioplaat in het complexe web van verhaallijnen en heldendaden van de Eerste Wereldoorlog. Omdat bij het vorig album er nog niet eerder vertelde verhalen waren, waarbij ze nog geen muziek hadden, is nu een vervolg. Dit levert een stel bombastische en catchy anthems in hun traditionele modus operandi van opzwepende melodieuze power metal op. Alhoewel hun nummers een stuk minder complex in elkaar zitten dan pakweg Iron Maiden, blijven deze laatsten wel een inspiratiebron. Hun verhalen vertellen ook deze keer over de dapperen die de schrijnende militaire veldslagen aan den lijve gevoeld hebben, opnieuw met een sterke aandacht voor de details. De heavy metal band die oorlogen uit het echte leven bezingt en de mensen die er een rol in speelden, laat zich niet zomaar in een genre stoppen. Waar ‘The Great War’ in 2019 stopte, zet ‘The War To End All Wars’ de verkenning van de Eerste Wereldoorlog voort. Dit conceptalbum werd geschreven en opgenomen in nagenoeg een volledig jaar in volle corona-periode. Het begint met het verhaal van ‘Sarajevo’, de moord op aartshertog Franz Ferdinand van Oostenrijk die het begin van WO1 inluidde. Een gesproken introductie wordt brutaal onderbroken door een vocale pletwals. Verzuip in een dramatische en filmische atmosfeer waarin je in een verhaal wordt meegezogen, dat veel groter is dan een muzikale compositie. De duistere opbouw van de instrumentatie leidt je crescendo naar het moment van de moord. De oorlogsverklaring, twee schoten en het refrein barst los. Hoe de situatie escaleert, wordt muzikaal mooi gebracht door vinnig snarenwerk en intense drumroffels richting thrash. Dit ruige kantje vinden wel later ook in ‘Hellfighters’ terug, met zijn gierende gitaarsolo. Tevens een bewijs dat Sabaton wel degelijk metal speelt, wat men ook beweert. Dat ‘Stormtroopers’ veel dynamiek in een stevig jasje bezit is uit zijn titel vrij voorspelbaar. De instant meezingklassieker pakt je al bij de eerste seconden bij de keel en zuigt je mee het slagveld op. Daar gaat het er wellicht minder opgewekt aan toe, maar de gedrevenheid van de soldaten zal gelijkaardig zijn met de energieke ritmesectie van drummer Hannes Van Dahl en bassist Pär Sundström. Het heroïsche middenstuk zorgt voor een episch geladen rustpunt in een vurige zee van pingelend snarenwerk van gitaristen Chris Rörland en Tommy Johansson. Zalig die intense muzikale uitspattingen! Het droevige ‘Dreadnought’ verwijst naar het Britse slagschip, dat centraal staat in een trager beukend synthesizer doorspekt nummer. In een typische (over)galopperende power metal stijl vertelt ‘The Unkillable Soldier’ het verhaal van de ‘onverwoestbare’ Sir Adrian Carton De Wiart. De Britse soldaat bleef vechten, ondanks de talloze vliegtuigcrashes die hij overleefde en de vele ernstige verwondingen die hij opliep in de Slag om de Somme en in Passendale. De glorieuze achtergrondkoren brengen een gevoel van diepe trots. ‘Soldier Of Heaven’ pakt het met wat elektronische effecten alweer anders aan. We horen wat Euro-pop à la Beast In Black, terwijl we het verhaal over White Friday (en de soldaten die in de sneeuw hoog in het Alpengebergte vochten) leren kennen. Tot op de dag van vandaag zouden er nog steeds lichamen van de soldaten bedolven liggen. Bij ‘Lady Of The Dark’ wordt naar de Servische Milunka Savić verwezen, die vermomd als man, de plaats van haar broer in het leger innam en één van de meest gedecoreerde soldaten van de oorlog werd. ‘Raise Your Hand’, zoals Joakim Brodén het meerdere keren uitschreeuwt. Het aangrijpende ‘Christmas Truce’ verwijst naar het moment van vrede en verzoening tussen de Britten en Duitsers op de kerstavond van 1914. De sfeervolle keyboardlaag en de opzwepende melodie zorgt voor een gevoel verbroedering. Maar ook hier blijkt het een illusie te zijn die alweer doorprikt wordt als de harde realiteit terugkeert. In de history-edition krijgen we een verteller die wat meer uitleg geeft over de verschillende verhalen en waar ik dit vooraf als storend ingeschat had, lijkt het vaak een meerwaarde te zijn. Het afsluitende ‘Versailles’ verwijst naar het ondertekenen van het vredesverdrag, dat een duurzaam staakt-het-vuren als doel had. Hoe triomfantelijk het oprukkende nummer ook mag zijn, er is altijd die mineur in het einde met de open vraag “Zal deze oorlog echt een einde maken aan alle oorlogen?” Het solide vervolg op hun vorige verhalen wordt met de nodige duisternis verteld, met oog op de dynamische en energieke muzikale explosies die je vanaf de eerste tot de laatste track moet beluisteren. Verrassend kunnen we ze niet echt meer noemen na een aantal albums in hun

stijl, maar toch lijkt het erop dat album na album ze creatiever worden in hun gevarieerde en professionele aanpak waarmee ze zich onderscheidden van de massa. Het passionele en energieke album flitst voorbij als een sneltrein zonder enig minpunt. Je bent ervoor of niet maar de manier waarop de band het concept, dat ook deze keer tot in de kleinste duivelse details uitgekiend werd, in een tweetal versies brengt is simpelweg fenomenaal.

Rocking Klingon (92)

Nuclear Blast

Tracklist: 1. Sarajevo 2. Stormtroopers 3. Dreadnought 4. The Unkillable Soldier 5. Soldier Of Heaven 6. Hellfighters 7. Race To The Sea 8. Lady Of The Dark 9. The Valley Of Death 10. Christmas Truce 11. Versailles