Waar Blind Guardian het levende bewijs is dat metal en fantasy perfect samengaan, doet Planeswalker dit met metal en magie. Geen idee of de heren voor deze combinatie hun inspiratie bij Serious Black gehaald hebben, want het Duitse gezelschap kent op dat vlak al enkele jaren het klappen van de zweep. Planeswalker’s magie kent dan wel een andere oorsprong, maar het is een samensmelting die een pak troeven heeft. Geïnspireerd door het spel ‘Magic The Gathering’, is Planeswalker sinds 2019 de nieuwe power metal band. Het gezelschap uit Sacramento (Californië) bestaat uit Helion Prime gitarist en songwriter Jason Ashcraft en recent toegetreden Gloryhammer vocalist Sozos Michael. De heren kenden elkaar al wat eerder, want Sozos heeft ook nog bij Helion Prime achter de microfoon gestaan. Wetende dat beide heren hun sporen al lang verdiend hebben, mogen we van dit debuut toch wat verwachten. Ze kregen de hulp van een aantal gastartiesten zoals Brittney Slayes (Unleash The Archers), Heather Michele (ex-Helion Prime), Taylor Washington (Paladin) en R.A. Voltaire (Ravenous). In een zevental nummers geven ze een sterke voorliefde voor het kaartspel weer. Ze combineren dramatiek met een moderne aanpak vol epische instrumentale passages, zonder af te glijden naar de clichés van epische power metal. Toch vertellen ze verhalen over elfjes en onsterfelijke draken. De vlotte start van ‘Tales Of Magic’ kent een mooie symfonische omlijsting. Het titelnummer kwam als eerste lyrische single uit https://youtu.be/-xsmtpXXzVU. Gastmuzikanten zijn Daniel Carpenter (Celestivl) voor de orkestratie en Alex Bosson (Helion Prime, Lunar) op drum. Een wervelwind aan emoties, die bij momenten wat energie terugpakt om daarna terug voluit te gaan. De eerste kennismaking met wat progressieve stukjes en het betere snarenwerk krijgen we er gratis bij. Het geeft een mooi zicht op wat deze nieuwe band te bieden heeft. In ‘The Spark’ horen we diverse zangstijlen, gaande van torenhoog en ultrasnel tot momenten waar lang uitgehaald wordt. Het ritme past zich telkens mooi aan, al blijft de energie gedoseerd. Op https://youtu.be/RkuuZjpvdzs kan je hun tweede single bekijken. Ook hier konden ze op dezelfde gasten beroep doen. Meer van hetzelfde treffen we in het verhaal van ‘Shadow Of Emeria’, maar toch kan de afwisseling tussen rustige en hardere passages het zelfs de volle negen minuten spannend houden. Ik ben niet zo voor grunts in een album, maar hier komen ze echt tot hun recht. Het epische gezang in het midden van ‘The Forever Serpent’ illustreert de diepgang die deze nummers hebben. De single werd halverwege 2020 al uitgebracht, wat toen wellicht niet gedacht was dat het in volle coronacrisis zou zijn: https://www.youtube.com/watch?v=p6TVHt96Cak. Alle nummers op het album vertonen een grote verscheidenheid aan sferen, die in diverse arrangementen met epische koren en refreinen uitpakken. Maar voor de kers op de taart zorgt het elf minuten durend meesterwerkje ‘Oath Of The Gatewatch’, dat door de combinatie van stemmen en de theatrale stukken in het variërend arrangement vaak aan Avantasia doet denken. Een leuk buitenbeentje dat de plaat, op ‘A Million To One’ na, afsluit. Nooit gedacht dat ik dit Kiss nummer in een geslaagde power metal coverversie zou horen. Dit is een album dat door twee gepassioneerde vaklui in elkaar gezet werd. Vaak aangenaam verrast door de intrigerende arrangementen. De inval is dan wel nieuw, hun muziek blijft soms wel voorspelbaar. Door variatie in de songwriting houden ze het dynamisch, waardoor het gezelschap knap rond de gevreesde clichés omheen loopt. Maar wat wil je van een genre dat om en bij de veertig jaar standhoudt. Power metal, waar dubbele basdrum schering en inslag is, bestaat anno 2022 zeker nog, al zit het hier in een fris jasje door melodieus snarenwerk met vingervlugge neoklassieke invloeden, epische riffs en prachtige zanglijnen. Maar wie zich door het concept niet aangesproken voelt, mag toch een gevarieerd en goed geschreven album verwachten. De heldere productie is een streling voor het oor, waardoor zelfs de kleinere details opvallen. We krijgen een drie kwartier glorieuze riffs en theatrale zang in de gekende power metal stijl, maar met een verrassende hoeveelheid pit in het snarenwerk. Zes onderhoudende nummers en een geslaagde cover, ik ken debuutplaten die het er een pak minder goed vanaf brengen. Hopen dat hun verhaal nog een vervolg kent.

Rocking Klingon (82)

Independent Release

Tracklist: 1. Tales Of Magic 2. The Spark 3. Shadow Of Emeria 4. Blackblade 5. The Forever Serpent 6. Oath Of The Gatewatch 7. A Million To One