Met een regelmaat van om en bij de twee jaar komt het zeskoppige metal gezelschap Battle Beast uit Finland opduiken met nieuw werk. Wie met de titel ‘Circus Of Doom’ zou vermoeden dat hun geluid ook werkelijk richting doom zou gaan, is eraan voor de moeite. Met deze zesde plaat krijgen we tien energieke injecties van heldhaftige en symfonische melodieuze metal, die eventjes de clichés van de powermetal met de voeten vegen maar in de plaats een flinke portie popmuziek in hun sound mengen. Als we dan nog eens ‘catchy, theatraal en groovy’ in diezelfde blender gooien, dan zitten we er niet ver meer van. Het moet immers niet altijd duistere kommer en kwel zijn, want een bommetje aan positieve energie is deze dagen meer dan welkom. De power-voice van Noora Louhimo is een erg herkenbaar geluid in deze band. Daarnaast vinden we ook bassist Eero Sipilä, gitaristen Joona Björkroth en Juuso Soinio, keyboardspeler Janne Björkroth en drummer Pyry Vikki. De opnames hadden plaats in de JKB Studios in Helsinki. Toetsenist Janne stond verder in voor het mixen en de productie. We zien het knappe artwork van Jan Yrlund, die al enkele keren zijn diensten aanbood. Deze rollercoaster schiet op gang met het groots klinkende titelnummer ‘Circus Of Doom’, dat een eerste lading catchy melodieën uitspuwt. Dankzij de Broadway-achtige orkestrale elementen, koorzang en een melancholische melodie kent het nummer een aantal sprookjesachtige passages, waar je als luisteraar de onweerstaanbare twinkeling in je ogen ziet verschijnen. Een pak vuriger is ‘Wings Of Light’, dat aardig wat pittig snarenwerk bevat. Daarnaast klimt Noora de notenladder tot helemaal in de top. ‘Master Of Illusion’ heeft niets te maken met de gelijkaardige titel van het Gotthard-nummer. Het gaat over een hebzuchtige, egocentrische bekrompen persoon die vernietiging om zich heen zaait, maar uiteindelijk toch op een door spoor belandt. We krijgen een glimp van zijn enorme ego, want de teksten liegen er niet om. Ze combineren een eighties discogeluid met wat moderne invloeden, maar spelen wel op safe. De openingsmelodie door koorzang en gitaar zorgt ervoor dat ‘Where Angels Fear To Fly’ langzaam opbouwt. Het vertelt over diegenen die de wereld voor ons allemaal een betere plek hebben gemaakt. De vocale lijnen exploderen volledig naar het einde van het nummer. Eén van mijn favorieten is zeker ‘Eye Of The Storm’, door het enorm aanstekelijke ritme waar stilzitten geen optie meer is. Instrumentatie en zang vullen elkaar perfect aan. Opnieuw een onevenaarbare vocale prestatie. Met hier en daar kort pittig solerend snarenwerk weet het nummer erg onstuimig om te springen en het gierende snarenwerk bezorgt je vaak koude rillingen. De intro van ‘Russian Roulette’ doet denken aan ‘Flight Of The Bumblebee’. Die wervelende rush op de toonladder komt enkele keren voorbij. Deze gedreven en stuwende symfonie zit tjokvol eighties elektronica, inclusief de kunstmatig klinkende drumroffels. Kort maar goed is het erg opzwepende ‘Freedom’, dat met een galopperende riff zich tot één van de glansrijkste juweeltjes op dit album ontpopt. De dubbele basdrumsalvo’s zijn bijna niet bij te houden, maar zorgen voor een spervuur aan energie. Het is één van die nummers, waarvan je meer geniet dankzij van de pure kracht van het geluid en daardoor minder van de boodschap. En het stopt maar niet. Het klokkenspel in ‘The Road To Avalon’ zorgt nog net niet voor een kerstsfeertje, maar toont ons op een erg melodieuze manier de weg naar het paradijselijke Avalon. Of die galmende bijdrages echt nodig waren hoor je me zeker niet zeggen, maar ze kunnen het ijzersterke nummer niet uit mijn oren krijgen. ‘Armageddon’ deed me bij een eerste luisterbeurt direct aan Nighwish denken. Opnieuw een pluimpje voor het strakke solerende fretwerk. Een laatste partij dubbele basdrums vinden we in ‘Place That We Call Home’, dat deze erg wervelende schijf afsluit met een bombastische en kolossaal refrein. Het gaat over “het vinden van je plaats in de wereld” en dat is niet alleen in fysieke zin, maar ook in mentale en emotionele zin. Eens het gordijn van het circus opengaat, is er geen ontkomen meer aan. De vocale kracht is terug overweldigend. Muzikaal en inhoudelijk erg herkenbaar, maar wellicht het beste wat de band al gebracht heeft met een aantal uitschieters, die het erg sterke gemiddelde vaak een duw in de rug bezorgen. De aanstekelijke melodieën zijn de tien vrolijke heavy metal nummers overvloedig aanwezig. De uitgekiende productie zorgt voor een extra push en dynamiek, die er overal vanaf spat. Alweer worden de hoge verwachtingen door Battle Beast ruimschoots ingevuld.

Rocking Klingon (92)

Nuclear Blast

Tracklist: 1. Circus Of Doom 2. Wings Of Light 3. Master Of Illusion 4. Where Angels Fear To Fly 5. Eye Of The Storm 6. Russian Roulette 7. Freedom 8. The Road To Avalon 9. Armageddon 10. Place That We Call Home