J.B.O. is een heavy metal band uit Erlangen waar meerdere hoeken af zijn. De band werd in 1989 nog met roepnaam “James Blast Orchester” boven de doopvont gehouden, maar nadat James Last in 1996 met juridische stappen gedreigd had, besloten ze om die naar de drie letter-afkorting te veranderen. J.B.O. werd opgericht door zanger/gitarist Vito C. en zanger/gitarist Hannes “G.Laber” Holzmann. Anno 2022 vervolledigt de line-up zich met bassist Ralph Bach en drummer Wolfram Kellner. Het Duitse gezelschap schrijft vaak eigen materiaal, maar ze werden bekend door hun parodieën op rock- en popsongs, die ze zelf “Blöedsinn” noemen (een opzettelijke spelfout van “Blödsinn,” wat “onzin / domheid” betekent). Hun muzikale uitspattingen zijn met andere woorden niets meer dan escapisme aan de pandemieën, ecologische rampen en hogere bierprijzen. Dat heeft in hun carrière menig leuke albumtitels opgeleverd, waarvan ‘Eine Gute CD Zum Kaufen!‘, ‘No Business Like Shoebusiness’ of ‘Wir Sind Die Champignons’ er slechts een paar zijn. Wat anders in levenden lijve gebeurde, moest nu via de telefoon gaan. Vito en Hannes wisselden ideeën uit tot songs. Eens alles uitgeschreven was, werden de nummers opgenomen met producer Christoph Beyerlein in de Sound and Groove studio in Neurenberg. Hij maakt deel uit van de J.B.O. familie sinds 1994 en is het vijfde bandlid in de studio. Een selectie van twaalf demo’s doorstond de vuurproef om door te stoten naar die enige planeet in de meest briljante kleuren: ‘Planet Pink’. Meteen het titel- en openingsnummer, dat bij de eerste noten al een belletje laat rinkelen. Ze hebben inderdaad de mosterd bij het Italiaanse Eiffel 65 gehaald. Die gasten waren zelf benieuwd welke versie deze Duisters in petto hadden met hun hit ‘Blue (Da Ba Dee)’ uit 1999. Het ironische deuntje ‘Rockmusik Hat Mich Versaut’ (“rockmuziek heeft me geruïneerd”) rekent naar eigen zeggen af met “de haters van vervormde gitaren die uiteindelijk alleen maar jaloers zijn”. Wie van de heren het nummer mocht brengen werd in een duel met gitaren (in plaats van zwaarden) beslist, waar de stemming van de fans soelaas moest geven. Het is zo’n liedje dat een melodietje in je oren stopt, waar je de ganse dag fluitend mee rondloopt. Verder is het album vaak gezellig knikkebollen met een après-ski gevoel, waar je enkel vrolijk van wordt, zoals ‘Immer Noch Am Leben’ of het dubbelzinnige liefdesliedje ‘Einhorn’. Maar naast alle gekheid kan de band erg knap uit de hoek komen. Luister maar naar hun eigen versie van ‘Music Was My First Love’ die John Miles al in 1976 uitgebracht had. Ze hebben er ‘Metal Was My First Love’ van gemaakt en als single in oktober vorig jaar uitgebracht. https://www.youtube.com/watch?v=Ly9q31JprPM. Dankzij Vito’s verzameling oude gitaarversterkers transformeerden ze het orkestarrangement in een gitaarleger. Een erg dankbare versie waar het originele er nog dik in zit maar de heren het toch erg knap naar hun hand gezet hebben. Maar daarnaast is het liedje ook een uitnodiging voor de fans, die om hun eigen kunsten te vertonen. Na het downloaden is het mogelijk om enkele geluidssporen zoals bas, gitaren of de stem te dempen en je eigen ideeën op de tracks te zetten. Ook bands zoals Helloween stonden in hun beginjaren ervoor bekend voor om eens wat fun in de metal wereld te kunnen scheppen. Luisteren we naar de nummers op hun eerste ep of bekijk gewoon eens de hoes met de pompoenen, maar feit is dat het wel werkte. Hun muziek was daarbij nog eens zo goed dat de commerciële tam-tam de band liet opvallen en ze waren gelanceerd. Ook de bruisende gekte rond Alestorm, die de piratenmetal voor de vele dorstigen op de festivals zonder twijfel al voor leuke herinneringen zal gezorgd hebben. Ook hier lijkt het te werken want de band heeft al vijf langspelers uitgebracht. Of denken we aan Gloryhammer, waar een astro-wizard de touwtjes in handen heeft. Kortom, J.B.O., dat met meer dan dertig jaar op de teller nog altijd bestaat, mijn aandacht hadden ze alvast. Wie een drie kwartier fun met nu en dan leuke herkenbare deuntjes in een nieuw jasje wil horen zit hier zeker goed. Dat het nu baanbrekend is hoor je me niet zeggen, maar misschien dat dergelijke ludieke muzikale uitspattingen helpen tegen de vele azijnpissers in de huidige maatschappij om hen wat vrolijker te stemmen. De boog kan niet altijd gespannen staan, de snaren daarentegen des te vaker. Een album waarbij je even uit je comfort zone komt en de guilty pleasure eventjes komt piepen.
Rocking Klingon (75)
AFM Records
Tracklist: 1. Planet Pink 2. Rockmusik Hat Mich Versaut 3. Metal Was My First Love 4. Immer Noch Am Leben 5. Einhorn 6. Expeditionen Ins Geistreich 7. Klassiker! 8. Nicht Doof 9. Mi-Ma-Metal 10. Glaub Mir Lieber Nicht 11. Wir Kommen Alle In Die Hölle 12. Volks-Prog