De meeste metalfans, zeker diegene die van melodic death metal houden, zullen Tuomas Saukkonen kennen van Wolfheart. Dat de man ook een band heeft, Dawn Of Solace, waar hij zijn zachtere kant laat zien, zal minder gekend zijn denk ik. Nochtans dateert het eerste album al van 2006 en was het weliswaar veertien jaar wachten op de opvolger, ‘Waves’ (2020), maar nu komt de band met hun derde album, ‘Flames Of Perdition’ op de markt. De sound kan best bestempeld worden als melancholische metal met een vleugje gothic. De cleane zang wordt verzorgd door Mikko Heikkila en dat is een prima zanger die volume genoeg heeft voor de ietwat hardere nummers en de rustiger nummers met veel gevoel zingt. ‘White Noise’ is alvast een mooie opener en een schoolvoorbeeld van up tempo melancholische metal. ‘Erase’ gaat op dit uitstekend elan verder. ‘Flames Of Perdition’ begint rustiger en emotioneler met breekbare zang om dan op het eind iets te versnellen. Dezelfde opbouw horen we bij ‘Dying Light’. Ook voor de rest allemaal prima, ietwat rustige, songs met veel zin voor emotie. Als toemaatje twee extra akoestische, rustige songs met ‘Lead Wings’ en ‘Dead Air’. Conclusie: best een aardig album, goede nummers, schitterende zang maar sommige nummers missen wat pit en tempo waardoor het volledige album in een keer beluisteren ietwat eentonig begint te worden. Toch best goed in zijn genre.

Bart Verlinde (80)

Noble Demon Records

Tracklist: 1. White Noise 2. Erase 3. Flames Of Perdition 4. Dying Light 5. Event Horizon 6. Black Shores 7. Skyline 8. Serenity 9. Lead Wings 10. Dead Air