Nog nooit eerder gehoord van Dold Vorde Ens Navn? Wij tot voor we dit album onder de ogen kregen ook nog niet. Al vlug realiseerden we ons dat Dold Vorde Ens Navn een vrij nieuwe band is die pas in 2019 werd opgestart, maar die wel een pak bekende en minder bekende namen bevat uit de Noorse black metal scene. Deze band werd immers opgestart door bassist Cerberus, die een verleden heeft bij Dødheimsgard, en gitarist Haavard, die een verleden heeft bij o.a. Satyricon en Ulver. Completeren dit nieuwe black metal gezelschap: vocalist Vicotnik (o.a. Strid en Dødheimsgard) en drummer Myrvoll (o.a. Nidingr en, ook al, Dødheimsgard). Vier door artiesten die al een aantal jaartjes op de teller hebben staan en die dan ook van wanten weten. Een vier tracks tellende ep (‘Gjengangere I Hjertets Mørke’) volgde al vlug en nu is het viertal klaar om een full-album voor te stellen. ‘Mørkere’ telt acht tracks en wordt op vinyl door Lupus Lounge, het sublabel van het befaamde Prophecy Productions op de markt gebracht. Dat de roots in black metal liggen is overduidelijk, maar het viertal probeert daar toch een eigen gezicht op te tekenen en slaagt daar wonderbaarlijk heel goed in. Dit houdt vooral in dat de heren niet oeverloos en furieus beukend te werk gaan, maar ook heel wat ruimte laten voor rustiger en kalmere passages die het geheel adem geven en die voor contrasten zorgt. Dit betekent evenwel niet dat de heren de termen “duisternis”, “kil” en / of “dreigend” uit het geheel schrappen. Opener ‘Jeg vil ha det mørkere’ valt meteen met volle duistere kracht binnen en beukt alle frustraties die eventueel in je opgekropt zitten al meteen weg middels keihard gebeuk en een furieus gedreven tempo. Dat je, zeker als je geen Noors begrijpt, geen snars verstaat van de dreigende vocalen, neem je er maar met de glimlach bij, terwijl je nekwervels worden meteen danig getest bij zoveel tempo en ritme veranderingen. Die tempo en ritme veranderingen krijg je ook te verduren tijdens ‘Løgnens abstinenser’ dat misschien iets minder furieuze momenten kent, maar al even gedreven en energiek binnen komt. Dan is de aanvangsfase van ‘Det falt et lys i min mørke krok’ compleet andere koek. Er wordt immer heel rustig en kalm gestart, maar wel met een immens onderhuidse dreigende duisternis. Cello (Kamilla Ræder Kvarstein) en viool (Madeleine Ossum) hebben het hier voor het zeggen terwijl ook de vocalen veel kalmer en meer ingetogen klinken. Lang blijft dit liedje echter niet duren, want eens de eerste stevige riff wordt opgebouwd gaat het tempo omhoog en wint het nummer zienderogen aan kracht. Check zeker ook de verschillende stemmen die hier aan bod komen. We zijn pas drie tracks ver en Dold Vorde Ens Navn kan al bijna helemaal niets meer misdoen en al zeker niet als de heren loodzwaar, krachtig en omhuld in een kille duisternis uitpakken met het mooi opgebouwde ‘Determinismens paradoks’ dat langzaam wordt opgestart, maar waar de heren ook al spelen met wisselingen in tempo en ritme. Viool en cello mogen opnieuw kortstondig de intro inkleuren van ‘Ensomhetens rytter’ om dan te worden weggeblazen door riffs en een immens beukende duistere en dreigende kracht. Ook de outro mogen viool en cello voor hun rekening nemen en zo zorgen ze, nogmaals, voor een passend accent. Als je van een furieuze start wil spreken, zet je de intro van ‘Arvesynden’ op, waarna de heren opnieuw spelen met tempo en ritmewisselingen en “verschillende stemmen” die perfect samensmelten met het geheel. Wie hier, als black metal fanaat, geen genoeg van kan krijgen, mag zich eigenlijk geen black metal fan noemen. ‘ Er det måneskinn’ kunnen we vertalen als “Is het maanlicht” en de openingsfase van deze track met “frivool” vioolspel zorgt voor ene mooie lichtinval (van maneschijn?), waarna zware riffs en veel rustiger momenten met elkaar in de clinch gaan. Viool en cello doen hier ook een mooie duit in het zakje wat voor een immens mooi opgebouwde track zorgt waar de contrasten “licht” en “duisternis”, en “hard” en “zacht” tegenover elkaar staan en mooi worden uitgespeeld. Ook tijdens het afsluitende ‘Syke hjerter’ blijven de heren spelen met tal van ritmes en tempo’s en zorgen ze voor heel wat contrasten. Enorm beklijvend en mooi is zeker het akoestische einde van dit nummer dat zo al even prachtig als subliem dit schitterende album afsluit. De mensen achter Prophecy Productions (en dus ook van Lupus Lounge) hebben een neusje voor schitterende (nieuwe) black metal bands / projecten die ook al eens durven buiten de lijntjes kleuren, en daar is dit full-album debuut van Dold Vorde Ens Navn opnieuw een fantastisch voorbeeld van. Wanneer kunnen / mogen we dit kwartet eens live aan het werk zien / horen? Hebben we al gezegd dat dit een “must have” album is geworden?

Luc Ghyselen (98)

Prophecy Productions / Lupus Lounge WOLF 118

Tracklist: 1. Jeg vil ha det mørkere 2. Løgnens abstinenser 3. Det falt et lys i min mørke krok 4. Determinismens paradoks 5. Ensomhetens rytter 6. Arvesynden 7. Er det måneskinn 8. Syke hjerter