De lezers en bezoekers van MUSIKA kunne me mogelijks van enige subjectiviteit beschuldigen bij het lezen van deze review, vermits Swallow The Sun één van mijn absolute favoriete bands is. Deze Finse band is één van de grootheden in doomland of in de wereld van melancholische metal. Als geen andere band slagen zij erin de luisteraar tot de diepste emoties te bewegen: dit is immers erg gevoelige muziek. Ongetwijfeld zal tekst–, songwriter en gitarist Juha Raivio zijn intense droefheid voor het veel te vroege verlies van zijn partner Aleah Stanbridge, in zijn nummers verwerken. Hij slaagt er in die gevoeligste en ingetogen passages te combineren met agressieve uithalen van wanhoop en machteloosheid. De fenomenale zang van Mikko Kotamaki, die prachtige cleane zang combineert met grunts waar het immense verdriet en woede om het verlies van een partner vanaf druipt. Ook muzikaal is dit absolute topklasse. Bovendien is het weinig bands gegeven om telkens weer topalbums af te leveren (het magistrale drieluik ‘Songs Of The North’ en het sublieme ‘When A shadow Is Forced Into Light’). Het album opent met het beresterke ‘Moonflowers Bloom In Misery’, een heel mooi staaltje van de gevoelige en agressievere kant van de band. ‘Enemy’ begint behoorlijk ruw om dan bij momenten supergevoelig te worden – een groter contrast tussen emoties zal je bij geen enkel andere band horen – en opnieuw muzikaal perfect en wondermooi gespeeld. ‘Woven Into Sorrow’ is mogelijks zelfs nog gevoeliger, traag en ingetogen, wondermooi door zijn eenvoud met enkel cleane zang: dit nummer kruipt onder je huid en raakt je tot in je diepste ziel. ‘Keep Your Heart Safe From Me’ begint steviger en meer up tempo met hier en daar kalmere momenten maar duidelijk één van de steviger nummers. Verder onthou ik het meer melodieuze ‘The Void’ (misschien wat te soft voor de oudere fans) en ‘This House Has No Home’, één van de meest ruige nummers (toch bij momenten), uiteraard in hun typische stijl afgewisseld met rustiger momenten en waar de zanger alle registers openzet. ‘Moonflowers’ gaat in dezelfde trend verder als het vorige album, in het algemeen iets rustiger maar tijdens de heviger momenten gaat het er dan weer wat ruwer aan toe. Het zal mij een worst wezen dat het nieuwe album niet vernieuwend is en de band dezelfde stijl blijft hanteren: het is immers muziek van de allerhoogste kwaliteit. En zoals alle topbands is Swallow The Sun ook live super en brengen ze een beklijvende set. Als Corona geen eten in het roet gooit, zijn ze volgend jaar in februari live te zien in Het Entrepot te Brugge met Avatarium als voorprogramma. Ik heb mijn tickets al, jullie ook?
Bart Verlinde (100)
Century Media
Tracklist: 1. Moonflowers Bloom In Misery 2. Enemy 3. Woven Into Sorrow 4. Keep Your Hearts Safe From Me 5. All Hallow’s Grief 6. The Void 7. The Fight Of Your Life 8. This House has No Home