Eclipse is een band uit Stockholm die al twintig jaar bestaat en reeds vele jaren aan de top van de melodieuze rock meedraait. Na hun meest succesvolle album Paradigm uit 2019, waarvan de single ‘Viva La Victoria’ meer dan 15 miljoen views heeft, zijn de Zweden klaar om hun achtste schijf ‘Wired’ op het publiek los te laten. Ze hebben de pandemie periode slim ingevuld met schrijven aan nieuw materiaal en dat is nu gebundeld in een nieuw jasje, dat je met hun elf nummers zo’n drie kwartier laat genieten. De CD en MC editie (ja, de terugkeer van de cassette) van het album bevat een bonus track, ‘Dead Inside’, maar liefhebbers van vinyl worden met nog een extra bonus nummer ‘Ain’t No Fun’ extra verwend. Zanger Erik Mårtensson speelt trouwens ook gitaar, evenals Magnus Henriksson. Dit is ook het eerste album van de band met de nieuwe bassist Victor Crusner, broer van de energieke drummer Philip Crusner (voor mij één van de redenen waarom ik fan ben). De melodieuze rockers laten er geen gras over groeien want vanaf het begin van ‘Roses On Your Grave’ zorgen ze al voor hun herkenbare geluid, waar je goedkeurend en knikkebollend mee beweegt op het adembenemend refrein. De coole baslijn zorgt voor een solide basis waarop de vocalen en riffs samen tot een van de mooiste nummers van dit gezelschap uitdraait. Deze fantastische opener was slechts het begin want ook de up-tempo rocker ‘Dying Breed’ gaan onverminderd verder. De clip ‘Saturday Night (Hallelujah)’ was een voorbode van wat we mochten verwachten. Het nummer gaat over het doorstaan van de pandemie en het terug normaal worden. Het lijkt de ultieme meezingtrack van het album te worden. Melodieus, catchy, goede zang / gitaarverhouding en vooral veel zin om het nummer te brengen zullen wellicht de best passende troeven zijn die het gezelschap hier uitspeelt. Dit happy gevoel vinden we trouwens in een pak nummers, die meestal uptempo, energiek en aanvallend van aanpak zijn. Het begint al bij de start, waar de uitnodigende uptempo arrangementen je gewoonweg mee zuigen. Punchy drums, knap gitaarwerk en dito vocale prestaties zorgen meerdere keren voor een glimlach. ‘Run For Cover’ is een stukje donkerder door een meer mysterieuze zanglijn op een stevige beat. ‘Carved In Stone’ is een akoestisch en zeer emotioneel nummer dat crescendo aan energie wint. De ommekeer komt pas naar het einde als het nummer losbarst en deze compositie een extra diepte geeft. Wat verder vinden we ‘Poison Inside My Heart’, een tweede nummer dat rustig begint met een coole melodieuze intro waarna akoestisch snarenwerk het nummer op gang trekt. De fantastische zang lift het nummer terug naar een hoger niveau voordat een coole ritmesectie zich voor ons opent. Maar gelukkig bevestigen ze zichzelf met het typische ‘Bite The Bullet’, dat krachtig en bombastisch van zich afbijt. Telkens kunnen de verwachtingen volledig ingevuld worden en dan heb je een handvol nummers die daar losjes overgaan en alles platwalsen. Eclipse is inmiddels een van mijn favoriete bands geworden en ja, ik ben misschien wat gekleurd om een opinie te geven, maar dit album behoort toch wel tot het beste wat ik liggen heb. Oké, ze hebben een voorspelbaar geluid en brengen daardoor niet echt veel vernieuwends meer, maar Erik zorgt met knap uitgedokterde songwriting zoals bij ‘Twilight’ voor een energieke sound die niet veel afwijkt van hun laatste albums. Hiermee bouwt hij een stuk zekerheid in maar bevestigt ook waarom ze zo goed zijn. Hoe dan ook, het iets ruigere ‘Wired’ is opnieuw een solide storm die brokken zal maken.

Rocking Klingon (95)

Frontiers Records FRCD 1155

Tracklist: 1. Roses On Your Grave 2. Dying Breed 3. Saturday Night (Hallelujah) 4. Run For Cover 5. Carved In Stone 6. Twilight 7. Poison Inside My Heart 8. Bite The Bullet 9. We Didn’t Come to Lose 10. Things We Love 11. Dead Inside