Op zaterdag 20 november is er de tiende editie van Mass Deathtruction Festival, een uiterst gezellig, en vooral knap georganiseerd, festival dat doorgaat in La Ferme Du Biereau in Louvain-La-Neuve. Een festival ook dat in het teken staat van vooral death metal maar ook voldoende black metal bands aan bod laat komen om ook die fanaten over de streep te trekken. Telkens opnieuw zorgen de organisatoren voor een mooie affiche die dit jaar vijftien bands telt. Wij, van MUSIKA, stellen ze even, alfabetisch dit keer, kort aan je voor.

Het Amerikaanse Almost Dead werd in 2002 opgestart en zorgde ondertussen voor vijf full-albums waarvan het meest recente, ‘Brutal Onslaught’, eerder dit jaar op de markt kwam. De band kende ook al een pak wisselingen in de line-up zodat vocalist Tony Rolandelli de enige is die er nog bij is van in het prille begin. Almost Dead staat voor een mix van thrash metal en groove metal.

Het Nederlandse Asphyx is er reeds sinds 1987. Alhoewel, tussen 1996 en 1998 werd de naam Soulburn gebruikt waarna het stil bleef rond beide bands tot er in 2000 een kortstondige opflakkering was als Asphyx om daarna opnieuw volledig stil te blijven tot 2007. Sindsdien laat de band weer meer van zich horen. In die lange periode kende dit death metal gezelschap, dat ook invloeden uit doom in de sound verwerkt, al heel wat wisselingen in de line-up. Vocalist Martin van Drunen is de man die er het langst bij is ondertussen. Toch belette dit Asphyx niet om een mooie discografie uit te bouwen waarvan het eerder dit jaar uitgebrachte ‘Necroceros’ (Century Media, voor bespreking: zie onze rubriek “CD review”) het meest recente full-album is.

Het Poolse Batushka zit voorlopig in een woelig parket daar zowel Христофор (gitaar, bass, vocals) als Барфоломей (vocals) de rechten op de naam claimen. Wie we dan ook op het festival te zien zullen krijgen, weten wij bij het schrijven van dit artikel niet. Batuskha werd eigenlijk in 2015 opgestart, maar sinds 2018 zitten er dus barsten in de line-up. ‘Литоургиiа’ uit 2015 is het enige full-album dat dit black metal ensemble op de wereld los liet.

Sinds 1992 timmert het Oostenrijkse Belphegor aan een muzikale carrière die zich situeert in black metal en death metal kringen. Elf full-albums kan je van deze band op de markt vinden waarvan ‘Totenritual’ (Nuclear Blast) uit 2017 het meest recente is. Maar hoe goed we elk album ook vinden, het is tijdens live concerten dat we het meest versteld staan van Belphegor. Dat zal het gezelschap andermaal willen bewijzen tijdens hun doortocht op deze editie Mass Deathtruction Festival.

Bliss Of Flesh is een Franse band opgestart in 2000 in de buurt van Calais en die zich laat gelden middels een mix van death metal en black metal. Ondanks, of net dankzij, wat wisselingen in de line-up kan je vier full-albums in de discografie van Bliss Of Flesh terug vinden waarvan ‘Tyrant’ (Listenable Records) uit 2020 het meest recente is.

Sinds 2009 timmert het Nederlandse death metal gezelschap Bodyfarm aan zij muzikale dromen. Ook hier zien we een pak wisselingen in de line-up tijdens hun bestaan – hier is gitarist Bram Hilhorst de enige die alle wijzigingen in de line-up van Bodyfarm overleefde. Toch verhinderde dat de band niet om een mooie discografie uit te bouwen met o.a. vier full-albums waarvan ‘Dreadlord’ uit 2019 het meest recente is.

Het Zweedse Diabolical kiest ook al voor een mix van black metal en death metal om zijn muzikale dromen waar te maken. Vocalist en gitarist Sverker Widgren overleefde alle wisselingen in de line-up sinds de opstart in 1998. In de discografie van Diabolical vind je naast twee ep’s, een compilatie-album en een live album ondertussen ook vijf full-albums. Het meeste recente werkstuk in dat opzicht is het full-album ‘Eclipse’ uit 2019 (een bespreking van dit album vind je alvast in onze rubriek “CD review”).

Het Franse Gronibard werd in de buurt van Lille opgestart in 1998. Op muzikaal valk mag je de band in het vakje met grindcore onderbrengen. De heren verkiezen ep’s op de markt te brengen dan full-albums. Van die laatste vind je er slechts twee in hun discografie, terwijl men wel reds vier ep’s op de wereld losliet waarvan twee afgelopen jaar. Wij, van MUSIKA, zijn alvast benieuwd naar de prestaties van Gronibard op een podium.

Het Duitse Groza staat sinds 2016 geboekstaafd als black metal band. De heren hebben ondertussen twee full-album op de markt gebracht waarvan ‘The Redemptive End’ nog niet zo heel lang in de winkelrekken ligt (pas uit sinds augustus dit jaar). Hoe de heren precies klinken? Daar hebben we het raden naar en ook dat is een goede reden om Groza te gaan ontdekken.

Een grote onbekende is het Belgische Mucus. Het enige wat we je kunnen vertellen over Mucus is het feit dat ze zich muzikaal laten gelden aan de hand van grindcore.

Het Franse Putrid Offal werd in 1990 boven het doopvont gehouden. Na een paar demo’s en een drietal split’s vond men het reeds in 1995 welletjes. In 2013 werd Putrid Offal nieuw leven ingeblazen en sindsdien gaat het dit death metal / grindcore gezelschap beter af. Daar zijn o.a. twee ep’s en twee full-albums het bewijs van. ‘Sicknesses Obsessions’ (Xenokorp, voor bespreking, check onze rubriek “CD review”) uit 2020 kreeg alvast lovende kritieken.

Sinister is een Nederlands death metal ensemble dat in 1988 werd opgestart in de buurt van Schiedam. In 2003, na o.a. zes full-albums, leek het te vallen over de band. Maar twee jaar later blies voormalig drummer Aad Kloosterwaard de band nieuw leven in en ging hij plaats nemen achter de microfoon. Zo is hij de enige die alle wisselingen in de line-up overleefde. Sinds de heropstart, in 2005 dus, zorgde Sinister alvast voor acht nieuwe full-albums waarvan ‘Deformation Of The Holy Realm’ (Massacre Records, voor bespreking zie onze rubriek “CD review”) uit 2020 het meest recente is.

Sinds 2008 probeert het Belgische Slaughter Messiah een plaatsje te bemachtigen in de muziekwereld. De band zorgt voor een mix van black metal, death metal en thrash metal. In de discografie van de heren vind je o.a. drie goed ontvangen ep’s. Maar wij, van MUSIKA, zijn alvast te spreken over het enige full-album van dit gezelschap dat vorig jaar in de winkelrekken verscheen. ‘Cursed To The Pyre’ (High Roller Records, voor bespreking zie onze rubriek “CD review”) zorgde ervoor dat wij Slaughter Messiah van iets dichterbij in de gaten houden.

Minder bekend, bij MUSIKA dan toch, is het atmospheric post black metal gezelschap Soul Dissolution dat sinds 2012 actief is. Soul Dissolution zorgde alvast voor een demo, twee ep’s en twee full-albums. Duidelijk tijd dus voor MUSIKA om de band écht te gaan ontdekken.

Het Duitse Warhammer is de laatste band in dit rijtje. Deze band zorgt voor ene mix van death metal, thrash metal en doom en werd in 1994 opgestart. In 2001 hield men het voor bekeken nadat er nochtans drie goed ontvangen albums op de markt waren gekomen. Nummer vier kwam er aan in 2002 toen de band op non actief stond. Sinds 2006 is Warhammer terug actief, iets wat bewezen wordt door een aantal splits en een uitstekend ontvangen full-album. Het laatste teken van leven – een split met Blackwhole – dateert nu toch wel weer van 2013. Wij, van MUSIKA, zijn dan ook zeer benieuwd wat we mogen verwachten van dit gezelschap.

Vijftien bands, stuk voor stuk zorgen die voor een goede reden om dit keer massaal te kiezen voor de tiende editie van Mass Deathtruction Festival. Noteer dus zeker 20 november in je agenda. Voor meer info kan je alvast terecht op www.mass-death.be of op volgende facebookpagina: https://www.facebook.com/massdeathtructionfestival/