Met ‘La Société Satanique des Poètes Morts’ is het Braziliaanse Le Chant Noir aan zijn tweede full-album toe nadat men eerder, meer bepaald in 2017, ‘Ars Arcanvm Vodum’ op de wereld losliet. Het drietal dat Le Chant Noir uitmaakt zijn, zeker in Brazilië niet echt onbekenden daar de drie heren – Leonardo D. Pagani (gitaar, keyboards, vibrafoon, marimba, drums, percussie, pauken), Mantus (gitaar, bass) en Kaiaphas (vocals) – ook al in een pak andere bands actief waren of nog steeds zijn. Le Chant Noit staat voor een eigenzinnige visie op black metal waarin je ook wel wat elementen uit doom en dark metal in ontwaard. Voeg daar hun teksten aan toe waarbij ze inspiratie zoeken over vampirisme, voodoo, occulte literatuur en mythologie en je verkrijgt een eerste beeld van wat Le Chant Noir precies inhoudt. Op dit tweede werkstuk krijg je tien tracks te horen die je samen zo’n veertig minuten onderdompelen in een mix van oude occulte rituelen en samenkomsten van heksen, maar ook een modernere bijklank verkrijgen. Opener ‘Messe noir’ opent al meteen mysterieus en beklijvend. Het korte nummer sluit af met een deur die dicht klapt zodat je gevangen zit in de mysteries van Le Chant Noir die eigenlijk pas ten volle tot ontplooiing komen vanaf ‘Le vampire’. Keyboards zorgen voor een dik tapijt dat wordt ondersteund door trage drumpatronen en een slepende riff (ja, zoals eerder gemeld komt hier ook een stukje doom aan te pas). Maar zodra de vocalen invallen overvalt je een donkere dreigende duisternis en besluit een koud en kil gevoel je te omhullen. De duivels stem, luister maar eens naar het gelach dat plots opduikt, zorgt voor extra dreiging en mysterie. Om het geheel af te maken declameert een vrouwelijke stem dan ook nog eens duistere, mysterieuze Franstalige teksten. Meteen een heel intense en beklijvende track waarvan we er wel meer willen van horen. Een hoger tempo krijg je te verwerken tijdens ‘Prière à Satan’ waar opnieuw die duivelse stem langs komt terwijl de keyboards ook nog steeds een belangrijke rol spelen. Ook nu mag een vrouwelijke stem wat Franstalige teksten opdreunen en ook nu weer zorgt dit voor een meerwaarde in een intense en beklijvende trip. Tijdens ‘Nuit de l’Enfer’ krijg je geen vrouwelijke vocalen te horen en alhoewel we op “de uitkijk” stonden wanneer die zouden invallen, moeten we toegeven dat we ze eigenlijk ook niet missen. Kaiaphas zorgt immers met stembuigingen dat het geheel boeiend blijft, zonder dat we natuurlijk de overige muzikanten over het hoofd willen zien. Tel daar wisselingen in tempo, ritme en dreiging aan toe en je begrijpt dat wij ons geen milliseconde vervelen. Tijdens ‘Le Baron sanglant’ valt het gezelschap furieus met de deur in huis en wordt je meteen meegesleurd in een hels tempo waar kracht, dreiging, mysterie en ook wel melodie deel van uitmaken. Het korte instrumentale ‘Marche Infernale’ zorgt voor een rustpauze, alhoewel je steeds een onderhuidse dreiging en een pak mysterie voelt. Na een wat rustige intro komen de heren dan weer snoeihard en furieus opzetten tijdens ‘Les métamorphoses du vampire’, nog een track die ons enorm bekoort dankzij de vele wendingen in kracht, duisternis, mysterie, dreiging, tempo en ritme. En dankzij de opnieuw langskomende vrouwelijke stem veren we nog eens extra op. Ook tijdens ‘La danse macabre’ blijven de heren spelen met wisselingen in temo, ritme, kracht en dreiging. Voeg daar de mooie stembuigingen van Kaiaphas aan toe, de pakken mysterie en de mooie muzikale omlijsting en je verkrijgt opnieuw een dijk van een nummer. De heren gaan mooi op dit elan verder met ‘Eloa, Le bel ange’ om dan te eindigen met ‘La morte vivante’ een kort nummer met opnieuw die Franstalige vrouwelijke stem en een ritme dat uit de Franse chanson komt overgoten met duistere mysterie. Als je ons tot hier hebt gevolgd, dan weet je dat wij het hebben voor Le Chant Noir dat met deze ‘La Société Satanique des Poètes Morts’ een album heeft afgeleverd dat hoogstwaarschijnlijk in onze top van dit jaar terecht zal komen. Liefhebbers van black metal kunnen zich alvast opmaken voor een aantal intense en heel beklijvende uurtjes luisterplezier.
Luc Ghyselen (96)
Personal Records
Tracklist: 1. Messe noir 2. Le vampire 3. Prière à Satan 4. Nuit de l’enfer 5. Le baron sanglant 6. Marche infernale 7. Les métamorphoses du vampire 8. La danse macabre 9. Eloa, Le bel ange 10. La morte vivante